شیرین هانتر، در پاسخ به این سوال که شاهد افزایش روزافزون تنش در روابط ایران با اروپا هستیم؛ افق این تنش کجاست و آیا امکان دارد در آینده نزدیک مجددا جمعی از کشورهای اروپایی اقدام به فراخواندن سفرای خود کرده و روابط دیپلماتیک به سطح پایین تنزل پیدا کند، گفت: اینطور به نظر میرسد که کشورهای غربی به این نتیجه رسیدهاند که مهار ایران و تشویق تهران به تجدیدنظر در سیاستهای منطقهای و بینالمللی از راه گفتگو و توافق امکانپذیر نیست.
بخشهایی از گفت و گوی هانتر را در ادامه میخوانید:
چندی پیش امانوئل مکرون، رئیسجمهور فرانسه گفت که غرب باید راه دیگری برای مهار ایران برگزیند. ناآرامیهای داخلی ایران نیز اروپا را به سختگیری بیشتر در قبال تهران تشویق کرده است؛ بنابراین اگر تنشها به زودی کاهش نیابد، روابط ممکن است بدتر شود و حتی پایین آوردن سطح روابط دیپلماتیک دور از ذهن نیست.
اینکه موضوع پرونده پادمانی ایران در غیاب مذاکرات وین به نقطهای رسیده که پس از دومین قطعنامه در شورای حکام آژانس بینالمللی انرژی اتمی، نگرانی از ارجاع این پرونده به شورای امنیت را افزایش داده؛ پیشبینی جمعبندی غرب آسان نیست.
به نظر من در غیاب اقدامی برای تنشزدایی امکان بالا رفتن تنشها زیاد است، اما اوج تنش که روی میز آمدن گزینه نظامی است، بیشتر به اسراییل و آمریکا بستگی دارد.
هر زمان ایران در موقعیت ضعیف قرار میگیرد، همسایگانی که نسبت به تهران احساس خوبی ندارند سعی میکنند از آب گلآلود ماهی بگیرند. در حال حاضر ناآرامیهای ایران، همسایگان بد نیت را گستاخ کرده تا آرزوهای خود برای فروپاشی ایران عملی کنند.
آذربایجان نیز بیشتر تحت تحریک اسراییل و ترکیه میخواهد اهداف پانترکیسم خود را عملی کند. همسایگان ایران به ویژه عربستان و امارات هم میخواهند که ایران تجزیه و به شکل افغانستان دربیاید.
مشکل اصلی سیاست خارجی ایران در چند دهه گذشته این بوده که مبتنی بر منافع ملی و با توجه به واقعیات منطقهای و بینالمللی نیست. بسیاری از مشکلات و چالشهای ایران خودساخته است. صریح بگویم که ادامه این وضع و برتری دادن به اهداف ایدئولوژیک به جای کوشش در تامین منافع ایران، دشمنان و رقبای ایران را بیش از پیش گستاخ خواهد کرد.