افشاگری نیویورک‌تایمز از پنهان کاری پنتاگون درباره کشتار کودکان در عملیات خروج از افغانستان
روزنامه نیویورک‌تایمز روز جمعه گزارش داد، تنش‌ها در روز حمله هواپیماهای بدون سرنشین آمریکایی، تنها سه روز پس از بمبگذاری ۲۶ اوت ۲۰۲۱ که موجب کشته شدن ۱۳ سرباز آمریکایی و بیش از ۱۰۰ افغان در فرودگاه کابل شد، بالا گرفته بود. تحقیقات فرماندهی مرکزی ایالات متحده (سنتکام) نشان می‌دهد که در آن روز حمله دیگری توسط داعش شاخه خراسان مورد انتظار بود و گزارش‌های اطلاعاتی نشان می‌داد که در جریان آن یک تویوتا کرولا سفید رنگ دخالت خواهد داشت.
در این گزارش آمده است که تحلیلگران نظامی یک کرولا سفید را مشاهده کردند که در جایی که به اعتقاد آنها یک مجتمع مرتبط با داعش بود، توقف کرد و بنابراین آنها شروع به ردیابی خودرو کردند. پس از اینکه خودرو ساعاتی بعد وارد حیاطی در نزدیکی فرودگاه شد، دستور حمله موشکی هلفایر به خودرو توسط پهپاد ام‌کیو-۹ ریپر صادر شد. در اواخر همان روز، مقامات آمریکایی اعلام کردند که «با موفقیت از یک بمبگذاری تروریستی دیگر جلوگیری کردند.»
پس از آن هم‌زمان با انتشار گزارش‌هایی مبنی بر مرگ غیرنظامیان، مقامات آمریکایی گفتند که «هیچ نشانه‌ای» از چنین تلفاتی ندارند و در حال بررسی هستند که آیا «انفجار ثانویه» ممکن است باعث کشته شدن کسی شده باشد یا خیر. با این حال، نیویورک‌تایمز گفت، تحقیقات سنتکام نشان داد که تحلیلگران ظرف ۲۰ دقیقه پس از حمله گزارش دادند که ممکن است تعدادی غیرنظامی کشته شده باشند. همچنین در عرض سه ساعت، آنها ارزیابی کردند که حداقل سه کودک کشته شده‌اند.
مقامات نظامی آمریکایی همچنان آنچه را که در مورد این حمله مرگبار می‌دانستند، پنهان می‌کردند. سه روز بعد، ژنرال مارک میلی، رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا گفت که این حمله «صحیح» بوده و یک تسهیل‌کننده داعش و «دیگر افراد ناشناس» طی آن کشته شدند.
در نهایت مشخص شد که راننده کرولای سفید رنگ یک امدادگر افغان بود که آن روز را صرف برداشتن لپ‌تاپ کارفرمایش، بردن و آوردن همکارانش از محل کار و بار کردن مخزن‌های آب در صندوق عقب خودرویش کرده بود تا به خانه و برای خانواده‌اش بیاورد.
به گفته نیویورک‌تایمز، تحقیقات سنتکام یک هفته و نیم پس از حمله هواپیمای بدون سرنشین آمریکایی در کابل تکمیل شد اما هرگز برای عموم منتشر نشد. شانزده ماه بعد، این روزنامه آمریکایی صرفا توانست با شکایت از سنتکام براساس قانون آزادی اطلاعات، به ۶۶ صفحه ویرایش‌شده از این گزارش دست یابد.
در این تحقیق و بررسی به تفصیل توضیح داده شده که چگونه سوگیری‌ها باعث شد تا تحلیلگران به طور فاجعه‌باری فرضیات اشتباه داشته باشند. به عنوان مثال، آنها به این نتیجه رسیدند که بسته‌ای که در خودرو بارگذاری شده بود حاوی مواد منفجره است و علت آن را «مراقبت در جابجایی و اندازه» آن دانستند و اینکه راننده مسیر نامنظمی را طی می‌کند، برای آنها به این معنی بود که او سعی دارد مانع از شناسایی خود شود.
به دنبال این حمله، رسانه‌های آمریکایی از جمله نیویورک‌تایمز در ۱۲ دسامبر همان سال گزارش دادند که بنا بر دستور وزیر دفاع ایالات متحده، هیچ یک از پرسنل نظامی که در حمله پهپادی ماه اوت کابل نقش داشتند و به کشته شدن ۱۰ عضو خانواده احمدی از جمله ۷ کودک منجر شد، مجازات نمی‌شوند.
یک مقام ارشد ناشناس وزارت دفاع آمریکا گفت که لوید آستین، وزیر دفاع ایالات متحده، توصیه‌های دو فرمانده ارشد در این پرونده مبنی بر تنبیه نشدن مسولان آن عملیات را پذیرفت.
بنا بر گزارش نیویورک‌تایمز، لوید آستین تصمیم درباره تبرئه، توبیخ یا تنزل احتمالی مسوولان آن حمله را به دو فرمانده ارشد - ژنرال کنت مک‌کنزی، رئیس فرماندهی ستاد مرکزی (سنتکام) و ژنرال ریچارد دی. کلارک، رئیس فرماندهی عملیات ویژه ارتش آمریکا - واگذار کرده بود که «آنها دلیلی برای مجازات هیچ یک از پرسنل نظامی در واحدهای تحت نظر خود پیدا نکردند.»
حمله هوایی مذکور در ۲۹ اوت، یک روز پیش از تکمیل عملیات تخلیه شهروندان آمریکایی و همکاران افغان از فرودگاه کابل رخ داد. بازماندگان این خانواده به بی‌بی‌سی گفتند که کوچکترین کودکی که کشته شد، سمیه دو ساله بود و بزرگترین کودک فرزاد ۱۲ ساله بود.
مقامات آمریکایی نخست با اطمینان بالا گفتند که یک بمب‌گذار انتحاری گروه داعش خراسان که قصد انجام حمله به فرودگاه کابل را داشت، هدف قرار دادند. اما پنتاگون در نهایت پذیرفت که خانواده رمزی احمدی را هدف قرار داده است که ارتباطی با داعش نداشتند. وزیر دفاع آمریکا آن حمله را یک «اشتباه غم‌انگیز» خوانده و عذرخواهی کرد.
