بچه‌ها را کتک بزنیم؟
عظیم عظیمی با تاکید بر ممنوعیت کتک زدن کودکان، گفت: درروایات و احادیث دینی ما هم کتک زدن کودکان ممنوع اعلام و تاکید بر این شده که تا هفت سال اول زندگی باید مانند پادشاه با کودک رفتار کرد و این شیوه تربیتی باید در دستور کار والدین قرار گیرد. در هفت سال اول زندگی کودک باید به راحتی هر کاری که می‌خواهد انجام دهد و فقط باید در موارد خطرناک و انجام کار‌های خطا جلوی کودک گرفته شود، آن هم با زبان نرم و شیوه‌های ملایم، نه با کتک زدن و تنبیه بدنی.
این روانشناس کودک و نوجوان گفت: کتک زدن از رشد اخلاقی کودکان جلوگیری کرده و اعتماد به نفس آن‌ها را کاهش می‌دهد.
عظیمی خاطرنشان کرد: همچنین هرنوع تنبیه بدنی در دوران کودکی یا به ترس تبدیل شده و یا موجب شکل‌گیری عقده روانی در افراد در دوران بزرگسالی می‌شود.
وی با بیان اینکه خطا کردن امری طبیعی برای کودکان محسوب می‌شود، گفت: اگر کودکان خطا نکنند تجربه کسب نخواهند کرد، البته در صورت تکرار خطا و یا انجام کار‌های خطرناک باید جلوی کودک گرفته شود، اما با روش‌های نرم.
این روانشناس کودک تنبیه الگویی را یکی از این روش‌های نرم عنوان کرد و افزود: در این روش، در قالب تعریف داستان برای کودکان، شخصیت اصلی داستان که موجب خطا شده را تنبیه می‌کنیم و اینگونه به شکل غیرمستقیم به کودک می‌فهمانیم که اگر خطا کند، تنبیه می‌شود.
عظیمی گفت: همچنین می‌توان از محروم سازی به عنوان تنبیه برای کودکان استفاده کرد، به اینصورت که بصورت موقت کودک را از انجام کار‌های مورد علاقه‌اش محروم کنیم، البته این محرومیت نباید طولانی مدت باشد، وگرنه اثربخشی خود را از دست می‌دهد.
این روانشناس گفت: از طرفی همواره به والدین توصیه می‌شود که به جای اینکه مدام کودک را کنترل کنند که خطا و اشتباه نکند، محیط را امن کنند که کودک به راحتی بتواند در محیط حرکت و بازی کرده و دچار مشکل نشود.
وی افزود: محیط زندگی کودکان باید بگونه‌ای باشد که به راحتی در آن بازی کنند، نه اینکه مراقب باشند به وسیله‌های خانه برخورد نکرده و آن‌ها را نشکنند.
