گویی برخی در نهاد ریاستجمهوری، دوست دارند این آمار را هم نشانه توفیق دولت و اقبال بیشتر مردم به رئیس دولت بشمارند و به آن مباهات ورزند. این نیاز به شرح ندارد که اگر میزان نامههای مردم طی یک سال چهار برابر شده، در واقع گرفتاریها و تنگناها و بدبختیهای مردم چهار برابر شده است و این نه تنها مایه سربلندی نیست بلکه موجب شرمساری است.
اگر روزی رئیسجمهوری به استانی سفر کرد و یک نامه هم دریافت نکرد، آن روز باید افتخار کنید که دستگاهها به قدری کارشان را درست انجام میدهند که هیچ مشکلی نیست و نیازی به نامهنگاری شهروندان به رئیس کشور نیست.
این شیوه نامهنگاری در دولت جناب احمدینژاد باب شد و همان موقع هم تعداد نامهها به قدری بود که وقتی اعضای دفتر ایشان گفتند که خواندن و پاسخدادن به همه نامهها غیرممکن است رئیسجمهوری دستور داده بود به فرستنده هر پاکت ۵۰ هزار تومان بدهند و موضوع را فیصله دهند. البته ۵۰ هزار تومان، امروز قیمت یک آدامس است.