اخیرا احمد وحیدی، وزیر کشور از طرح پیشنهادی در دولت از سوی سازمان محیط زیست برای تغییر در استانداردهای شاخص آلودگی هوا خبر داده بود تا لازم نباشد در این شرایط مدارس تعطیل شود.
همچنین وزیر آموزش و پرورش نیز معتقد است که شاخص تعطیلی مدارس بر پایه آلودگی هوا نباید عدد ۱۵۰ باشد و باید افزایش پیدا کند.
این مباحث در صورتی مطرح میشود که شاخص کیفیت هوا (AQI) یک معیار جهانی است که در همه کشورهای جهان یکسان بوده و قابل تغییر نیست. شاخص Air quality index که آلودگی را برای گروههای حساس و برای همه گروهها دستهبندی کرده است، حاصل تجمیع تحقیقات جهانی بر روی اثر ذرات آلاینده مختلف از جمله ذرات ۲.۵ pm، ۱۰ p.m، So ۲ و...، بر روی سلامت گروههای سنی مختلف جامعه و یا افراد دارا بیماریهای خاص است.
اطفال و کودکان نیز جزو همین گروههای حساس هستند که افزایش آلایندهها بر سلامتی آنها بیش از افراد بالغ تأثیرگذار است. نتایج مطالعات نشان داده، کودکانی که زمان بیشتری را در فضاهای باز مناطق شهری آلوده سپری میکنند با احتمال نارسایی بیشتری در عملکرد دستگاه تنفسی مواجه میشوند.
مجاری تنفسی در کودکان باریکتر از بزرگسالان است و تا قبل از بلوغ دستگاه تنفسی، رشد نیافتهتر و عملکرد ضعیفتری دارد؛ به طوری که ۸۰ درصد آلوئولها در کودکان پس از تولد تشکیل میشود و این تغییرات تا نوجوانی ادامه مییابد. به این ترتیب درصد ورود آلایندهها به سیستم تنفسی کودکان بیش از افراد دیگر خواهد بود.
همچنین مواد سمی به مدت طولانیتری در دستگاه گردش خون کودکان میماند و سبب آسیب بیشتر به اندامها میشود. به طور نمونه کودکان تا ۷۰ درصد سربی را که وارد بدنشان میشود را جذب میکنند درحالی که این آمار در بزرگسالان حدود ۲۰ درصد است!
تعطیلی مدارس در شرایط آلودگی هوا علاوه بر کاهش در معرض قرارگیری کودکان منجر به کاهش تردد و سفرهای درونشهری میشود که این مورد منجر به کاهش آلایندهها میشود.