دختران اکباتان پشیمان شدند، مشکل حل شد؟
دست کم از 20 سالگی کار فرهنگی می کنم. یکی از مدارک دانشگاهی ام مدیریت تبلیغات فرهنگی است هرچند خیلی به این مدارک نباید دل بست چه، می دانیم ساختار دانشگاه های ما با مشکلات اساسی روبروست. اگر دانشجو خارج از برنامه درسی دانشگاه، علاقمند به درس و تحقیق و آزمایش و پی گیری نباشد داستان می شود همان که نباید!
اصلا چرا من وارد بحث ساختار دانشگاه ها شدم که الان محل بحثم نیست. بر می گردم به همان کارهای فرهنگی و 20 و اندی سالی کار فرهنگی-مذهبی در جاهای مختلف.
حالا اما می خواهم تمام این سوابق را یک جا کنم و به پشتوانه اش-اگر پشتوانه باشد- عرض کنم جسارتا با «اعتراف» یا «توضیح» یا هرچه بشود اسمش را گذاشت دختران اکباتان موافق نیستم.
از نظر قانون کشور کار دختران نوجوان یا جوانی که در شهرک اکباتان رقصیدند صحیح نیست.
با این حال آن فیلم بعد از رقص آنان و توضیحات و معذرت خواهی و ما اشتباه کردیم و ما پوزش می خواهیم و ما چنین و ما چنان یک نوع بدسلیقگی و ضد تبلیغ است.
در شرایط فعلی حتی اگر واقعا دختران اکباتان آن حرف ها را از تهِ دلشان بیان کرده باشند اما افکار عمومی ناخوداگاه به سمت داستان «اعتراف اجباری» می رود،نمی رود؟
می شد و در نمونه های احتمالی آینده هم می شود راه حل بهتری برای این موضوعات یافت.
راهش خیلی سخت نیست.اگر کسی خارج از قانون کاری انجام داد -منظورم در حد کلیپ رقص دختران اکباتان است- مطابق قانون با آنان اما برخوردی توام با رحمت و رافت اسلامی و در نظر گرفتن شرایط سنی صورت گیرد و تمام.
باور بفرمایید پخش کلیپ اظهار پشیمانی و معذرت خواهی با چنین شرایطی فقط بازخورد منفی دارد و لاغیر؛از ما گفتن بود.
