متنی به بهانه بیماری احمدرضا احمدی
به بهانه بیماری احمدرضا احمدی، پری‌زنگنه یادداشتی درباره این هنرمند را به صورت اختصاصی در اختیار خبرآنلاین قرار داد.
«و خدا احمدرضا را آفرید...
ممکن نیست که در گلگشت بهاری در باغ هنرِ پیشروِ ایران‌زمین نشانه‌ای و اثری از حضور احمدرضا احمدی نبینید. آثار احمدرضا همچون موسم تولدش، اردیبهشت، بهشتی پرگل و رنگارنگ است. او پس از ده‌ها سال فعالیت فرهنگی و هنری، همچنان همان جوان جسوری‌ست که موج نو را در شعر و هنر ایرانی پدید آورد و بی‌مهابا در همه‌ی زمینه‌ها ادامه داد. ادبیات نو همیشه به نویسندگی و شاعرانگی احمدرضا وامدار خواهد ماند.
اما آنچه مرا به یادکردِ این مرد بزرگ برانگیخت، سپاس و ستایش من بابت کوشش‌های خستگی‌ناپذیرش در عرصه‌ی موسیقی و تدارک آثار ارزشمند و ماندگار است، آثاری که به لطف و همت او نام مرا هم مفتخر کرده است و‌ای بسا اگر مدیریت بی‌مانند و شخصیت پرجذبه‌ی او در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان نبود، «کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان» آن دوران طلایی و آن‌همه آثار طلایی را بر تارُکِ تاریخ خود نمی‌دید.
احمدرضا احمدی جز اینکه در ذات، مدیری خلاق و هنرمندی صف‌شکن است، برای من دوست و همکار عزیزی‌ست که با صمیمیتی فوق‌العاده، و شخصیتی مهربان، و شوخ‌طبعی بی‌نظیرش ساعت‌های پربار و پرکار و ارزشمندی را برای تهیه‌ی آثار موسیقایی در کنارش گذراندم و از لحظه لحظه‌ی حضورش آموختم و لذت بردم. تنها از پسِ احمدرضای پرشور ما برمی‌آمد که آن‌همه فشار کاری در استودیو‌ها و خستگی‌های نیمه‌شبی در آن محیط بسته و جدی را با همدلی و همراهی و البته طنز منحصربفردش به فضایی دلنشین و کانونِ پدیداریِ هنر ناب بدل کند. من نخست به پاس مهربانی‌ِ اختصاصی‌اش به من، و آنگاه برای راهنمایی‌ها و رهنمودهایش برای خلق آوا و نوا‌های ماندگار، در برابر وجود عزیزش سر تعظیم فرود می‌آورم و اردیبهشت را به هوای احمدرضا احمدیِ نازنین که هدیه‌ی عزیز این ماه زیباست، عزیز می‌دارم.
اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۲ و اردیبهشت‌ماه همه‌ی سال‌ها!
پری زنگنه (پری‌رخ شاه‌یلانی)
