دکتر محمد امینول اسلام (Mohammad Aminul Islam) از دانشگاه ایالتی واشنگتن و پژوهشگر ارشد این مطالعات گفت: مقاومت آنتی بیوتیکی یکی از دلایل اصلی مرگ و بستری در سراسر جهان است. در حالی که محرکهای اصلی مقاومت آنتی بیوتیک استفاده بیش از حد و سوء استفاده از آنتی بیوتیکها است، عناصر طبیعی مانند فلزات سنگین نیز میتوانند مقاومت آنتی بیوتیکی را تقویت کنند.
در مطالعه جدید، محققان نمونههای آب و مدفوع را از مادران و فرزندان خردسال ۱۰۰ خانواده در دو بخش روستایی در بنگلادش جمع آوری کردند. خانوادههای بخش اول از آب آشامیدنی از چاههای کم عمق استفاده میکردند که غلظت بالایی از آرسنیک دارد، در حالی که خانوادههای بخش دیگر از آب آشامیدنی در چاههای عمیق استفاده میکردند که عاری از آرسنیک است.
غلظت آرسنیک متوسط در ۵۰ نمونه آب از روستای اول ۴۸۱ میکروگرم بر لیتر بود در حالی که غلظت آرسنیک متوسط در ۵۰ نمونه آب از روستای دوم صفر بود. به طور کلی، ۸۴ درصد از کل نمونههای آب و مدفوع در هر دو روستا برای باکتری معروف E. coli مثبت بود. شیوع E. coli مقاوم به آنتی بیوتیک در روستای با آب آرسنیک دار ۴۸ درصد در مقایسه با آب روستای بدون آرسنیک ۲۲ درصد بود. همچنین این باکتری خطرناک در بین کودکان در روستای اول ۹۴ درصد شایع بود که به طور قابل توجهی از روستای دوم بیشتر است. علاوه بر این، بخش بالاتری از کودکان این روستا در برابر آنتی بیوتیکهای متعدد از جمله پنی سیلین، سفالوسپورین و کلرامفنیکول مقاوم بودند.
پژوهشگران معتقدند:ارتباط مثبت تشخیص داده شده بین قرار گرفتن در معرض آرسنیک و مقاومت در برابر آنتی بیوتیک در کودکان در مناطق تحت تأثیر آرسنیک یک نگرانی مهم در مورد بهداشت عمومی است که ضمانتهای مضاعف برای کاهش قرار گرفتن در معرض آرسنیک را طلب میکند.
فلزات سنگین مانند آرسنیک نسبت به آنتی بیوتیکهای محیط پایدارتر هستند و همچنان در یک دوره طولانیتر فشار بر باکتریها اعمال کرده و باعث تکامل و گسترش مقاومت ضد میکروبی در جامعه میشوند. به گفته دکتر اسلام، اینکه تا چه اندازه آرسنیک میزان مقاومت آنتی بیوتیکی را بالا میبرد باید مورد مطالعه قرار گیرد. با این وجود مهار این محرک محیطی مقاومت به همراه مصرف آنتی بیوتیکها باید در پزشکی و کشاورزی بسیار جدی گرفته شود.
شرح کامل این پژوهش و یافتههای آن در آخرین شماره مجله تخصصی PLOS Pathogens منتشر شده است.