حمام رهنان، دارای ۲ حمام بزرگ و کوچک که برای استفاده جداگانه و همزمان مردان و زنان بوده است و به همین دلیل حمام دوقلو نیز معروف بوده که تا سال ۱۳۷۵ فعال بوده و بهعنوان گرمابه عمومی مورد استفاده قرار میگرفته و از ویژگیهای دیگر این بنای تاریخی، قرار داشتن ۴ سکوی رختکن در قسمت سربینه حمام بزرگ است که هر سکوی آن در گذشته مربوط به یک محله از ۴ محله رهنان بوده است و از اهالی هر محله یک استاد حمامی (سر حمومی) مسئول رسیدگی به امور جاری مراجعین در حمام بود. علت این شیوه طراحی نیز به دلیل وجود اختلافهای اهالی محلهای مختلف با یکدیگر بوده که آقا محمدخان با این شیوه، سعی در ایجاد صلح و صفا بین اهالی این محلهها داشته که ظاهراً موفق هم بوده است. بافت و ساختار این حمام، مانند سیوسه پل است و باید همیشه در آن آب وجود داشته باشد و در حال حاضر این حمام در حال مرمت است. این اثر تاریخی در سال ۱۳۴۷ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد.