وریا غفوری، فرار به سوی پیروزی
وریا غفوری، اما درنهایت تصمیم خود را نهایی کرد تا امروز در جمع هواداران استقلال و البته پرسپولیس که احترامی ویژه برای او دارند، از حرفه مورد علاقه‌اش کنار برود.
البته او با شروع کلاس‌های مربیگری شانس خود را برای دریافت مدارک و پیشروی در مدارج این حرفه (فوتبال) امتحان خواهد کرد. او علاقمند به مربیگری و البته مدیریت در فوتبال است و همانطور که امیر قلعه‌نویی در استوری قدردانی‌اش از این مدافع راست سابق استقلال و تیم ملی نوشته، او خداحافظی نکرده، بلکه تنها یک مرحله را پشت سر گذاشته است.
برای طرفداران فوتبال در ایران وریا غفوری بازیکنی با یک نام کمتر شنیده شده است، که برای اولین بار در بازی پرسپولیس و شهرداری تبریز در ورزشگاه آزادی به چشم بینندگان تلویزیونی آمد؛ کمی پس از آن که در پاس همدان آرام آرام دور را می‌گرفت و به عنوان بازیکنی خوب و جوان در فوتبال ایران مطرح می‌شد. او را سپس در نفت تهران دیدیم، جایی که با یک شوت ۴۰ متری دروازه مهدی رحمتی را باز کرد و نامش را در فوتبال ایران به یک عنوان غیرقابل چشم پوشی تبدیل کرد.
وریا درست ۸ سال پیش و در جام ملت‌های آسیای ۲۰۱۵ ستاره تیم ملی ایران در آن مسابقات بود. در حالی که کارلوس کی‌روش بازیکنان تازه‌ای را برای تیم ملی امتحان می‌کرد. وریا تازه واردی بود که جای پژمان منتظری را بعد از درخشش در جام جهانی در پست دفاع راست گرفت و در حالی که رامین رضائیان یک تازه وارد دیگر نیز در رقابت با وی بود، در نهایت او به عنوان مدافع راست تیم ملی در ۴ بازی ایران در آن تورنمنت بازی کرد و بهترین عضو تیم ملی در آن مسابقات هم لقب گرفت؛ با جایزه‌ای در حاشیه یکی از مسابقات فوتبال، در حالی که او به سپاهان رفت و در آنجا به فوتبالش ادامه می‌داد.
بعد از یکسال متوسط در سپاهان بود که وریا تصمیمش را برای تغییر باشگاه گرفت و با افتادن در مسیری که او را به استقلالِ علیرضا منصوریان می‌برد، صفحه جدیدی از زندگی‌اش رقم زد؛ بازیکنی که در فصل اول زیر سایه خسرو حیدری و سابقه طولانی‌اش در استقلال قرار داشت، ولی همه می‌دانستند آینده این پست متعلق به اوست. اگرچه او در شروع فصل خوبی را در استقلال پشت سر نگذاشت، اما آینده در راه بود و وریا تیری بود که از خشاب بیرون آمده و به سمت هدف شلیک می‌شد؛ بنابراین سال‌ها و سال‌ها او را در سمت راست استقلال دیدیم؛ در حالی که دریبل می‌کند، پاس می‌دهد، گل می‌زند، پشت پنالتی می‌ایستد و رو به هواداران استقلال، روی رگ دست راستش می‌کوبد؛ انگار که گوشت و پوست و استخوانش متعلق به این باشگاه پرهوادار تهرانی است.
او در این سال‌ها بخشی از تصویری بوده که هواداران پرشمار استقلال به آن علاقه داشته‌اند. بازیکنی پرتلاش و ممتاز که کمی دور از جایگاهی است که به نظر می‌رسد باید داشته باشد. اگرچه او درنهایت قهرمانی در لیگ برتر فوتبال ایران را با هدایت فرهاد مجیدی به دست آورد و جام را در یک روز فوق العاده خاطره انگیز بالای سر برد؛ عکسی که آخرین فعالیت او در جمع استقلالی‌هاست، چرا که سال بعد وریا سر از فولاد درآورد و در فصلی که تاز به پایانش رسیده‌ایم، او خداحافظی‌اش را از فوتبال علنی کرد.
او برای طرفداران فوتبال ایران چهره همیشگی و ابدی یک بازیکن محترم باقی خواهد ماند. حضور او در ورزشگاه آزادی بخشی از زیبایی‌های دربی شماره ۱۰۱ خواهد بود و البته الهام بخش استقلالیها برای تکرار پیروزی‌ای که با گل او به دست آمد و در سال‌های اخیر دیگر تکرار نشد؛ وقتی که وریا به سمت طرفداران استقلال جایگاه هشت می‌دوید و شجاع خلیل‌زاده، علیرضا بیرانوند و دیگر پرسپولیسی‌ها دور شدنش را از صحنه جرم و گلزنی تماشا می‌کردند؛ گلی که استقلال را قهرمان نکرد، اما تصویری فراموش نشدنی را در یک دوره نسلی هواداران فوتبال ثبت کرد.
