پشت پرده حضور نابازیگرانی که با رابطه وارد می‌شوند
صفا آقاجانی بازیگر سینما و تلویزیون این روز‌ها بیشتر در رادیو کار می‌کند. در سریال رادیویی به نام «مسلخ عشق» که موضوع آن اهدای عضو است ایفای نقش می‌کند. همچنین در شهرک غزالی جلوی دوربین سیدجمال سیدحاتمی در سریالِ «مهیار عیار» با موضوع دوران صفویه، رفته است.
اما این روز‌ها پخش دوباره برخی از سریال‌ها همچون مجموعه «زمانه» و «دردسر‌های عظیم» مخاطب را به یاد سریال‌هایی می‌اندازد که هم خانواده و مسائل اجتماعی را مطرح می‌کردند، هم جذابیت داشتند و هم خیابان‌ها را خلوت می‌کردند. نکته‌ای که شاید بسیاری در کوچه و خیابان‌ها از بازیگران این سریال‌ها می‌پرسند. علاوه بر آن به صفا آقاجانی بازیگر این سریال‌ها گفته‌اند ما هنوز منتظرِ ادامه «دردسر‌های عظیم» هستیم.
سریالی که به تعبیرِ مهران مهام تهیه‌کننده‌اش خیلی سخت است دوباره فصل جدیدی از آن ساخته شود؛ چون نقش اصلی آن را جواد عزتی بازی می‌کند و این روز‌ها هم سرِ او شلوغ است و هم دستمزد‌های این روز‌های برخی از بازیگران در شبکه نمایش‌خانگی و سینما اصلاً با تلویزیون قابل مقایسه نیست.
صفا آقاجانی و معصومه آقاجانی هر دو از بازیگران و هنرمندان خوب عرصه سینما، تئاتر و تلویزیون‌اند. صفا فارغ از تلویزیون و سینما در رادیو بازیگری می‌کند و معصومه هم علاوه بر حضور مؤثر در دنیای تصویر، صدایِ او را بار‌ها به عنوان صداپیشه و دوبلورِ بسیاری از آثار تلویزیونی و سینمایی شنیده‌ایم.
در جریان گفتگو با صفا آقاجانی جویای احوال خواهر او که کمتر از گذشته در سریال‌ها و فیلم‌ها، شاهد بازی او هستیم؛ این بازیگر پیشکسوت به این نکته اشاره کرد که حال خواهرم خوب است؛ او بیشتر گزیده‌کاری می‌کند و بیشتر در دوبله فعالیت دارد.
با او درباره سریال‌های نوستالژی‌ای که خودش در آن کار‌ها حضور داشته از «زمانه» حسن فتحی گرفته تا «دردسر‌های عظیم» برزو نیک‌نژاد صحبت کردیم و سری هم به میدان ارگ تهران زدیم که پاتوق بزرگان رادیو است. بینندگان تلویزیون او را بیشتر با "پیله‌های پرواز"، "دردسر‌های عظیم" و "زمانه" به یاد می‌آورند و شنوندگان هم بار‌ها صدایش را در نمایش‌های رادیویی شنیده‌اند.
رادیو چند گام جلوتر از تلویزیون
صفا آقاجانی اعتقاد دارد کسانی که به رادیو نمایش می‌آیند اگر اهل کتاب نباشند هم عاشقِ مطالعه می‌شوند. چون هرچه‌قدر بیشتر بدانید بهتر می‌توانید گویندگی و بازیگری کنید. حال و هوای رادیو نمایش با هر شبکه رادیویی دیگر فرق دارد، نمایش‌های زیادی که از دل رمان‌ها، نمایشنامه‌ها و کتاب‌های زیادی درمی‌آیند و طبیعتاً آدم‌های کتابخوانی نباشیم نمی‌توانیم حالِ مخاطب را با آن نمایش خوب کنیم.
او در این گفتگو به این نکته اشاره کرد که رادیو چندین گام از تلویزیون جلوتر است؛ بازیگر سریال «دردسر‌های عظیم» دلیل این پیشرو بودن را در توجه بیشتر به محتوا می‌داند و گفت: در طول مدتی که خیلی نزدیک با رادیو و تلویزیون برخورد داشته‌ام رادیو را چندین گام از تلویزیون جلوتر می‌دانم. در تلویزیون، تولید کار بسیار سنگین‌تر و زمان‌برتر است، اما در رادیو این‌طور نیست. به‌خاطر المان‌های ظاهری که در تلویزیون گسترده‌تر است و در رادیو ما با گوش و تخیّل مخاطب کار داریم. قاعدتاً با تمرکز بیشتری، نمایش‌های ما را می‌شنوند تا اینکه تلویزیون را فقط می‌بینند و غرقِ ظاهرش می‌شوند تا محتوا. از طرفی وقتی رسانه‌ای دیده می‌شود ممیزی‌هایش هم بیشتر می‌شود و ما آن چیزی که در رادیو تولید می‌کنیم، روی آنتن می‌بریم.
آقاجانی از مدیران و دست‌اندرکاران خواست که به کار‌های جذاب و خاص‌تر توجه کنند؛ او گفت: ما می‌توانیم کار‌های جذاب‌تر و خاص‌تری تولید کنیم کما اینکه در دهه‌های قبل این‌طور بوده و باید با رشد و نمو بیشتری در این راستا حرکت کنیم. تا جائی که توانسته‌ام در طول این همه سال فعالیت، در خدمت رادیو بوده‌ام و تنها دغدغه‌ام امنیت کاری بچه‌های رادیو است.
در تلویزیون دیده نشدم
بازیگر سریال "زمانه" با اشاره به اینکه در تلویزیون من دیده نشدم، تأکید کرد: من در چند سریال تلویزیونی بازی کرده‌ام، اما اعتقاد دارم من در تلویزیون اصلاً دیده نشدم. چرا که روابط در تلویزیون هم همچون سینما است. هیچ ضابطه‌ای ندارد و اگر هم در کارنامه‌ام چند نقشی دارم که در میانِ اذهان ماندگار شده، خیلی تصادفی بوده است. برای اینکه من هیچ‌وقت جزو گزینه‌های اول انتخاب بازیگران تلویزیون نبوده‌ام و شاید آن زمان که برای این چند نقش انتخاب شده‌ام آن همیشگی‌ها یا دستشان پُر بوده و یا دستمزد‌هایی که پیشنهاد کرده‌اند سنگین بوده است که به سراغم آمده‌اند، وگرنه در تلویزیون کسی به من فکر نمی‌کند.
او در پاسخ به این سؤال که چرا ما دیگر سریال‌های خیابان‌خلوت‌کنی مثل «زمانه» و «دردسر‌های عظیم» نداریم، تأکید کرد: این کار‌ها فیلمنامه‌ها، کارگردانان و بازیگرانی خوبی داشتند. به خاطر همین است هنوز هم دیده می‌شود و جذابیت دارد. اما نکته شما این بود که چرا «زمانه‌ها» را امروز نداریم؟ من می‌گویم باید به عقب برگردند و ببینند در گذشته چطور سریال‌سازی می‌کردند. باید بودجه خوب و اصولی اختصاص بدهند. یعنی کسانی که کاربلدند از تهیه‌کننده، نویسنده و کارگردان گرفته تا بازیگران باید درست انتخاب شوند و کنار هم قرار بگیرند تا کار‌های خوبی ساخته و به پخش برسد.
آقاجانی در خصوص دو سریال «دردسر‌های عظیم» و «زمانه» تأکید کرد: دو کاراکتری را بازی کردم که هیچ‌کدام شبیه به خودم نبودند. اما به هر حال بازیگر یک جایی هم از شخصیت خودش وام می‌گیرد برای اینکه بتواند به آن شخصیت و کاراکتر برسد. بسیاری در کوچه و خیابان از من این سؤال را می‌پرسند که شبیه به کدام کاراکتر سریال‌ها و فیلم‌ها بوده‌ام و من می‌گویم هیچ‌کدام، اما نقش مادرِ سریال «زمانه» را بیش از همه دوست دارم.
این بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون درباره حضورش در رادیو و بازی در سریال «مهیار عیار» گفت: الان خوشبختانه در رادیو هستم و یک سریال جدید به نام «مسلخ عشق» را هم در دستور کار داشتم که بسیار به گویندگی و بازیگری در نمایش‌های رادیویی علاقه دارم. بسیاری از هنرمندان بزرگ ما در رادیو نمایش بوده‌اند و هستند. در سریال «مهیار عیار» این روز‌ها در شهرک غزالی فیلمبرداری می‌شود نقش مادری را بازی می‌کنم. من خیلی از کار راضی‌ام فیلمنامه و کارگردانی خوبی دارد و امیدوارم مردم هم لذت ببرند.
او درباره توجه به رادیو و اهالی رادیو افزود: امیدوارم نگاه بهتری به رادیو بشود؛ ساختمان و ساختار و سازمان باید تغییر کند نه اینکه بخواهند یک مُسکن تزریق کنند. تا این ساختار تغییر نکند اتفاقی نمی‌افتد. دستمزد‌های تلویزیونی‌ها و رادیویی‌ها اصلاً با هم قابل قیاس نیست که درباره آن بخواهیم صحبت کنیم. چون در اصلِ ماجرا هم دو اتفاق مجزا هستند که ربطی به هم ندارند. باید تعریف و ساختار و سازمان برای اختصاص بودجه و بقیه موارد در این حوزه تغییر کند.
نابازیگر‌هایی که با رابطه آمدند
بازیگر سریال «زمانه» درباره نابازیگر‌هایی صحبت کرد که به واسطه برخی روابط آمده‌اند و جای کاربلد‌ها را گرفته‌اند، تأکید کرد: من اگر جایی گلایه می‌کنم منظور به سینما و تلویزیون نیست بلکه به کسانی است که کار برای تلویزیون و سینما تولید می‌کنند. من منظورم استفاده از نابازیگرانی است که به کار گرفته می‌شوند و کاراکتر‌ها را نابود می‌کنند. اشخاصی که با رابطه رفتند کاراکتری را بازی کردند آن کاراکتر از لحاظ فیزیکی، بیان و احساس و درونیات نتوانستند دربیاورند و کاراکتر از بین رفت. هیچ‌وقت این کار‌ها ماندگار نشد و تمام تقصیر آن گردن کسانی است که همه‌چیز را رابطه‌ای پیش می‌برند. هر موقع نیاز داشتند سراغ ما آمدند و همواره این اتفاقات مرا ناراحت کرده است.
