صداوسیما با حذف گروه‌های سریال دنبال چیست؟
در آن زمان پرهیز از موازی‌کاری در تصویب و نگارش فیلمنامه‌ها، نظارت بر امور مالی تولید پروژه‌های نمایشی و نیازسنجی شبکه‌ها از دلایل تمرکزگرایی در مرکز سیمافیلم عنوان شد؛ رویکردی که این روز‌ها هم با تکرار واژه‌ای، چون «چابک‌سازی» و البته «تنوع ژانرها» با هدف «سرعت‌بخشی به انتشار آثار روی آنتن» دنبال می‌شود.
بر اساس این گزارش ایسنا، آنچه در حال حاضر پیگیری می‌شود، بخشی از طرحی است که از آن به عنوان «تحول صداوسیما» نام برده شده؛ طرح تحولی که پس از آمدن جبلی و در ادامه برمهانی (معاون سیما) با راه‌اندازی مرکزی به نام «سیمرغ» در حوزه تولیدات فیلم و سریال کلید خورد و حالا با حضور مهدی نقویان و تقویت سیمافیلم گویا قرار است دنبال شود.
رییس مرکز سیمافیلم با دفاع از طرح جدید، می‌گوید، «از بین بردن بروکراسی اداری اضافه، چابک‌سازی فرآیند تولید، مدیریت واحد پروژه‌ها، همسان‌سازی قیمت‌ها و حذف خیلی دیگر از مسائل اضافی» هدف اصلی برنامه‌ریزان است؛ و البته درباره اینکه این طرح سال‌ها قبل هم اجرایی شده و به سرانجام نرسیده، بر این باور است که هیچگاه این ادغام به طور کامل صورت نگرفته بود؛ بنابراین از نگاه او این اتفاق که البته هنوز جوابش را پس نداده است، در حد آرزویی ناکام بوده که سال‌ها قبل محقق نشده و مدیران جدید تلویزیون حالا درصدد تحقق آن برآمده‌اند.
اما قضاوت درباره اینکه چنین طرح تحولی در حوزه فیلم و سریال تا چه اندازه موفق خواهد بود، چندان هم دشوار و زمان‌بر نیست. نقویان رساندن سریع تولیدات نمایشی به آنتن و همچنین تمرکز بر ساخت سریال‌های طنز را از عمده اهداف، برشمرده است؛ چنانچه در تقسیم‌بندی جدید «گروه طنز» یکی از بخش‌های اصلی کار است؛ بنابراین دیری نخواهد پایید که در صورت موفقیت‌آمیز بودن این طرح تحولی، باید شاهد انبوه آثار سریالی روی آنتن و همچنین توجه ویژه به ژانر کمدی باشیم؛ گونه‌ای به شدت مورد تقاضای بیننده است و به‌رغم هشدارها، تلویزیون آنقدر سراغ ساخت سریال کمدی نرفت که شبکه نمایش که زمانی تمرکزش بر ساخت آثار درام و خشونت‌بار بود و از این حیث مورد انتقاد واقع می‌شد، در حوزه کمدی هم پیش‌قدم شد، فرمان را به دست گرفت و حالا سریال‌هایی، چون «همه عمر چند بهاره» (سروش صحت)، «دفتر یادداشت» (با بازی رضا عطاران)، سیاهچاله (با بازی حسن پورشیرازی و ژاله صامتی)، «نیوکمپ» و ... را در پلتفرم‌ها شاهدیم که نیاز مخاطب به طنز را به خوبی پاسخگو هستند.
به هر تدبیر باید منتظر نشست و دید که سیاست‌های تحولی صداوسیما در حوزه نمایش، بالاخره چه زمان جواب می‌دهد؛ خصوصا در شرایطی که این روز‌ها تلویزیون با رقیب سرسختی به نام شبکه نمایش خانگی مواجه است که هم از سرمایه و نیروی باتجربه بیشتری برخوردار است و هم دستش برای پرداختن به موضوعات بازتر.
تلویزیون چه بخواهد و چه نخواهد ـ و البته اگر واقعا بخواهد ـ برای برون‌رفت از این وضعیت، به تنفسی تازه در حوزه سریال‌سازی نیاز دارد؛ اما اینکه آیا واقعا رسیدن به هوای تازه در گروی مسیری است که اکنون برای خود انتخاب کرده، امری است که تنها با گذشت زمان مشخص خواهد شد.
