مرگ بر اثر مشکلات قلبی در این افراد
نتایج یک مطالعه جدید بین المللی در خصوص انجام هورمون درمانی روی مردان مبتلا به سرطان پروستات، نشان می‌دهند که چنین درمانی می‌تواند خطر مرگ به دنبال وقوع بیماری‌های قلبی و سکته را افزایش دهد.
بر اساس یک مطالعه جمعیتی که بر روی بیش از ۱۳ هزار بیمار انجام شده است، انجام هورمون درمانی برای سرطان پروستات خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی را به ویژه در مردان مسن افزایش می‌دهد.
نتایج این پژوهش که با هدایت موسسه ملی سرطان لیتوانی انجام شده است، نشان داد که خطر مرگ ناشی از بیماری قلبی عروقی در مردان مبتلا به سرطان پروستات که با دارو‌های کاهش دهنده هورمون، درمان می‌شوند در مقایسه با افرادی که تحت درمان قرار نمی‌گیرند، افزایش می‌یابد.
بر این اساس، بیشترین خطر در این خصوص مربوط به بیماری عروق کرونر قلب و سکته بود و افزایش خطرات از سال دوم پس از تشخیص سرطان، آشکار شده و در مردان مسن‌تر نیز بارزتر بوده است.
بنا بر گفته‌های این محققان، هورمون‌درمانی اغلب برای بیماران مبتلا به سرطان پروستات استفاده می‌شود، اما اکنون تحقیقات بیشتری برای دستیابی به درک بهتری از خطرات و مزایای کلی این درمان مورد نیاز است.
نتایج نشان می‌دهند که پزشکان باید در هنگام تهیه یک برنامه درمانی برای مردان مبتلا به سرطان پروستات، به ویژه برای بیماران مسن تر، استراتژی‌های کاهش خطر بیماری‌های قلبی عروقی را در نظر بگیرند. هورمون درمانی که تحت عنوان درمان محرومیت از آندروژن نیز شناخته می‌شود، یک درمان اصلی برای بیماران مبتلا به سرطان پروستات است. در این درمان از جراحی یا دارو برای کاهش سطح هورمون‌ها مانند تستوسترون در بدن استفاده می‌شود.
حالا محققان در پژوهش خود نشان داده اند که این روش درمانی، باعث افزایش بیش از دو برابری در خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی می‌گردد و خطر بالاتر از سال دوم به بعد پس از تشخیص سرطان پروستات به وجود می‌آید.
طبق این یافته ها، خطر فوق در گروه سنی ۷۰ تا ۷۹ سال تقریباً ۵ برابر بیشتر از افرادی است که هورمون درمانی را دریافت نمی‌کنند.
سرطان پروستات معمولاً در مردان مسن‌تر، بالای ۶۵ سال یا مسن‌تر تشخیص داده می‌شود و بسیاری از آن‌ها قبلاً مبتلا به بیماری‌های قلبی عروقی تشخیص داده شده‌اند؛ بنابراین چنین افزایش فوق العاده‌ای در خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی در مردان مسن دریافت کننده هورمون درمانی بسیار نگران کننده بوده و نیازمند توجهات بیشتری از سوی پزشکان است.
