حسین انتظامی درباره شبکه نمایش خانگی به وزیر ارشاد چه گفت؟
او در کتاب پرگار به تجربه‌نگاری هشت سال مسئولیت‌هایش در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پرداخته است. او که در مقدمه این کتاب، مخاطب آن را مدیران جوان فرهنگی کشور می‌شمارد، ضمن تجربه‌نگاری، خاطرات جالبی از مواجهه خود با پدیده‌ها و رویداد‌های گوناگون را ذکر می‌کند.
او در مطلبی ۹ صفحه‌ای با عنوان برادرکُشی به موضوع نمایش خانگی می‌پردازد و می‌گوید:
«در سال۱۳۹۶ به دلیل نارضایتی یک جریان سیاسی از دولت، تمام توان معطوف به خلع ید نظارت محتوایی از دولت و الحاق آن به سازمان صدا و سیما شد؛ غافل از آن که وقتی آقایان، قوه مجریه را تحویل گرفتند متوجه شدند جمع‌آوری و خنثی‌سازی مین‌هایی که خودشان کاشته بودند چقدر سخت است!»
انتظامی در فرازی دیگر می‌نویسد: «در شهریور ماه ۱۴۰۰ و در روز‌هایی که انتصاب جایگزین خود را از وزیر جدید (آقای دکتر مهدی اسماعیلی) پیگیری می‌کردم دو -سه بار به ایشان گفتم اگر می‌خواهید اقدامی راهبردی بکنید که جامعه‌ی سینماگران هم ممنون شوند با فوریت، برگشتِ تولیت نمایش خانگی به وزارت فرهنگ را دنبال کنید. جمله‌ای طنزآمیز به ایشان گفتم که بعد‌ها ایشان باذکر منبع بیان می‌کرد: با توجه به سیر مفهوم و تعریف سینما در دنیا و جایگزینی تدریجی VODها اگر VODها به ارشاد برنگردد تا یکی دو سال دیگر از سازمان سینمایی فقط اداره سینما‌های تهران و حومه باقی می‌ماند.»
متذکر می‌شود در این کتاب ۶۵ موضوع از موضوعاتی که این مدیرفرهنگی در هشت سال حضورش در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در سمت‌های معاون مطبوعاتی، رئیس سازمان سینمایی و دستیار ارشد وزیر مواجه بوده، طرح شده است. او می‌گوید: «تلاش کرده‌ام هر موضوع به خاطره‌گویی صرف دچار نشود و شامل این موارد هم بشود: فهرست نظام مسائل، اقداماتی که انجام داده‌ایم، نقاط ضعف و قوت هر اقدام و مرور حواشی که بحمدالله در حوزه فرهنگ، کم هم نیست!»
یارانه مطبوعات و جنجال‌های مرتبط، قطع حمایت از رسانه‌های دولتی (حکومتی)، دولت الکترونیک، شفافیت، طرح رتبه‌بندی رسانه‌ها، ماجرا‌های هیات نظارت بر مطبوعات، میثاق اخلاق حرفه‌ای روزنامه‌نگاران، طرح‌های اجرا شده در معاونت مطبوعاتی، انتخابات الکترونیک، برکناری یا کناره‌گیری از معاونت مطبوعاتی، تشکل‌های صنفی، زیست کرونایی، سامانه سمفا، تعامل با تهیه‌کنندگان و کارگردانان، مسائلی که درباره فیلم‌هایی، چون رحمان۱۴۰۰، مطرب، مارمولک و خانه‌پدری اتفاق افتاد، هنر و تجربه، پشت‌پرده‌های فیلم‌های توقیفی، طرح رده‌بندی سنی، مسائل سازمان سینمایی و حواشی جشنواره فیلم فجر از آن جمله است. طبعا بعضی از خاطرات یا نکاتی که در کتاب آمده، از آنجا که توسط مسئول مستقیم موضوع بیان می‌شود تازگی دارد. حدود ۵۰ صفحه از این کتاب ۳۰۰ صفحه‌ای هم به پیوست‌ها اختصاص یافته که ممکن است برای اهالی مطبوعات و سینما جالب باشد.
