پرسپولیس در حالی مقابل تراکتور در شهر تبریز به یک برد ارزشمند دست یافت که ورزشگاه میزبان، لبریز از تماشاگر بود. در واقع همان اتفاقی که این روزها در فوتبال ایران کمتر رخ میدهد و گنجایش ورزشگاهها به ندرت پر میشوند.
دشت ۳ امتیازی پرسپولیس در تبریز که دومین پیروزی متوالی این تیم در فصل تازه فوتبال ایران است، اما با تحلیلِ عجیب بردهای اقتصادی، تا حدودی کمرنگ میشود. پرسپولیس طی این ۲ هفته واقعا باید چه کاری انجام میداد که مایه رضایت و دلخوشی منتقدانش میشد؟ آیا اگر امروز تعداد امتیازهای تیم یحیی گل محمدی صفر بود، باز هم بردهای اقتصادی در پرسپولیس به چماق تبدیل میشد؟
منتقدان این روزها به درستی میگویند خط حمله پرسپولیس با حضور یک مهاجم خارجی میتواند تقویت شود و شهاب زاهدی هم باید بیش از اینها در تیم تازه اش جا بیفتد. قطعا این اتفاق رخ خواهد داد، اما همه آنهایی که مصاحبههای بازیکنان پرسپولیس را پس از پایان دیدار با تراکتور مرور کردند متوجه میشوند اوضاع درب و داغانتر از این حرف هاست که مسئله با خرید مهاجم خارجی فیصله پیدا کند!
طعنه زدن به تیم گل محمدی دقیقا مثل این است که بخواهیم بردهای متوالی سپاهان را در لیگ لوث کنیم، اما وضعیت پشتیبانی و لجستیکی سپاهان کجا و شرایط تیمهایی مانند پرسپولیس و استقلال که هنوز نمیدانند دولتی هستند یا خصوصی کجا؟ در این زمینه باید کمی انصاف داشت و بردهای پرسپولیس را فارغ از بحث اقتصادی و تجاری، به صورت فنی و دقیق ارزیابی کرد.
راستش را بخواهید فوتبال در زمین، اقتصاد سرش نمیشود؛ بلکه آنچه در نهایت منجر به یک اتفاق مطلوب خواهد شد، ۳ امتیاز است؛ پرسپولیس هم فعلا ۶ امتیاز به هوادارنش تقدیم کرده است...