سرخها فصل گذشته با حضور مرتضی پورعلیگنجی و گیورگی گولسیانی رکورد کمترین گل خورده را ثبت کردند و نیمکتنشینی یکی از این دو بازیکن میتوانست زیانبار باشد. به همین دلیل حتی شایعاتی در مورد تغییر سیستم پایه این تیم و بازی با ۳ مدافع مرکزی منتشر شد که البته یحیی گلمحمدی چنین تصمیمی نداشت. در نهایت مطابق انتظار گولسیانی رفت روی نیمکت تا ۲ مدافع ایرانی و ملیپوش پرسپولیس فیکس شوند. طبیعتا بیرون ماندن یکی از موفقترین بازیکنان فصل گذشته خبر خوبی برای سرخپوشان نبود، اما شاید هر کس دیگری هم جای یحیی بود همین تصمیم را میگرفت.
کنعانی مزایایی دارد که قابل چشمپوشی نیست. او در جریان بازی حساس با تراکتور، بار دیگر یکی از این امتیازات را نشان داد؛ جایی که بعد از توپگیری از بازیکن حریف، یک پاس بلند پشت مدافعان انداخت و با وادار کردن حسین پورحمیدی به اشتباه، زمینهساز گل ۳ امتیازی و بسیار مهم سعید صادقی شد. کنعانی بارها در پرسپولیس و تیم ملی از این پاسها ارسال کرده و نشان داده از معدود مدافعان میانی فوتبال ایران به شمار میآید که بازیسازی از عقب زمین را بلد است. با این شرایط، گولسیانی همچنان باید روی نیمکت بنشیند.
شاید اگر کنعانی به پرسپولیس ملحق نمیشد، گولسیانی این فرصت را پیدا میکرد که حتی عنوان بهترین گلزن خارجی تاریخ باشگاه را بهدست بیاورد. او فصل گذشته مجموعا ۱۰ گل برای سرخپوشان به ثمر رساند و هماکنون ۶ گل با آلن ویتل، صدرنشین ۵۰ ساله این فهرست فاصله دارد. گولسیانی فصل گذشته پنالتیزن اول پرسپولیس هم به شمار میآمد که این موضوع کمک زیادی به افزایش تعداد گلهای او میکرد. روند خوب گیورگی در پرسپولیس همچنین باعث شده بود این بازیکن به اردوی تیم ملی گرجستان دعوت شود، اما با اتفاقی که در فصل جدید رخ داده، احتمالا این موهبت هم برای گولسیانی از بین خواهد رفت.