به جز جنون چه چیزی تئاتر را زنده نگه داشته است
این روزها، ساعت ۷ بعدازظهر، عمارت ارغوان، میزبان نمایش «خانه روشنی» از نوشته‌های نوشین تبریزی و کارگردانی بابک قادری است؛ نمایشی که منوچهر هادی از سینماگران، تهیه کنندگی آن را برعهده دارد. این نمایش بیشتر از یک هفته است اجرایش آغاز شده و آیلار نوشهری از بازیگران تئاتر در این نمایش حضور دارد. این دومین کاری است که نوشهری با بابک قادری همکاری می‌کند. نمایشی که تا سوم مهرماه روی صحنه است و به ماجرای خانواده‌ای ایرانی می‌پردازد که هر یک از شخصیت‌هایش قصه‌ای برای خود دارند؛ موضوعی که باعث می‌شود این خانواده کنار هم جمع شوند و قصه جدیدی برای تماشاگر داشته باشند. به گفته نوشهری، نمایش، تم اجتماعی دارد که در یک فضای رئال اتفاق می‌افتد.
یک تشابه اسمی با نمایشنامه ساعدی
غلامحسین ساعدی از نمایشنامه‌نویسان بزرگ معاصر هم نمایشنامه‌ای با نام «خانه روشنی» دارد، اما به گفته آیلار نوشهری نمایشنامه نوشین تبریزی که خودش از بازیگران و کارگردانان شناخته شده تئاتر است تنها شباهت اسمی داشته و هیچ تشابه موضوعی ندارد. اثر ساعدی هم متشکل از ۵ نمایشنامه کوتاه است که نام یکی از آن‌ها «خانه روشنی» است.
فضا و رنگی که نمایش دارد
آیلار نوشهری، بازیگر تئاتر درباره همکاری‌اش با بابک قادری به همشهری توضیح می‌دهد: «پیش‌تر در نمایش «تولدت مبارک» با کارگردان همکاری داشتم و البته سال‌های زیادی است که او را می‌شناسم. از سبک کاری و نگاهی که به موضوعات خاص دارد، آشنایی داشته و برایم جالب و جذاب است. کارگردان نگاهش به زندگی و آدم‌ها به‌گونه‌ای است که این نگاه را می‌پسندم و این سبک کار از علاقه‌مندی‌هایم است. نمایش «خانه روشنی» هم همان نگاه به زندگی را دارد و به همان شیوه و روال پیش می‌رود. فضا و رنگ دلخواهم را دارد. راستش حتی قبل از اینکه نمایشنامه را بخوانم، قبول کردم در آن بازی کنم. وقتی نمایشنامه و نقش پیشنهادی را خواندم برای حضور در نمایش راغب‌تر شدم. این نقش برایم جای کار خیلی زیادی داشت، پس آن را قبول کردم.»
قبول نقش‌هایی که متفاوت است
این بازیگر تئاتر در توضیح بیشتر می‌گوید: «همیشه در پذیرش نقش‌ها و بازی‌هایم سعی داشتم نقش‌های متفاوت را قبول کنم؛ نقش‌هایی که برایم بسیار تازگی دارند و این نقش هم از همان نقش‌هاست که تاکنون این جنس کاراکتر را بازی نکرده بودم و از من دور بود. نقشی برایم لذت‌بخش است که بتوانم خودم را با آن در صحنه به چالش بکشم.» نوشهری تصریح می‌کند: «عموما نقش‌هایی را که در من چالش ایجاد نکند؛ نمی‌پذیرم و دوست دارم نقش‌هایی را بازی کنم که علاوه بر جذابیت، دنیای جدیدی را برایم باز کند. این نقش علاوه بر شخصیت درونی، برایم ویژگی ظاهری جدید در دنیای نمایش داشت و آن را پذیرفتم.»
بدن نحیف اقتصاد تئاتر
این بازیگر تئاتر در ادامه از شرایط اقتصادی موجود در تئاتر می‌گوید و اینکه حضور تهیه‌کننده در گروه‌های تئاتر می‌تواند یک نقطه عطف باشد. وی در این باره توضیح می‌دهد: «کسانی که در حوزه تئاتر کار می‌کنند، سختی‌هایش را به خاطر عشق و علاقه‌ای که به این هنر دارند، به جان می‌خرند. به نظرم آنچه اهالی واقعی تئاتر را نگه داشته، جنونی است که به تئاتر و صحنه نمایش دارند. هر چند در تئاتر درباره درآمدزایی استثنا‌هایی وجود دارد، اما باید بگویم اهالی تئاتر در میان دیگر کار‌ها کمترین حقوق را دریافت می‌کنند. با توجه به وضعیت اقتصادی، حضور فردی به‌عنوان تهیه‌کننده در گروه‌های نمایش می‌تواند نقطه امیدواری باشد، چرا که در تئاتر بازخورد مالی نسبت به شغل‌های دیگر کمتر است. در دیگر کشور‌ها تئاتر به عنوان یک شغل محسوب می‌شود که عوامل آن درآمد کافی را دارند. در وضعیت کنونی تئاتر، حضور یک تهیه‌کننده می‌تواند نقطه امیدواری برای گروه باشد.»
تماشاگر تئاتر ریزش پیدا کرده
از دیگر موضوعاتی که به آن اشاره می‌شود، حضور تماشاگران تئاتر در سالن‌های نمایشی است، نوشهری درباره این موضوع می‌گوید: «از دوران کرونا و تعطیلی سالن‌های تئاتر بگذریم، در ۲ سال اخیر با ریزش مخاطبی روبه‌رو بودیم که تماشای تئاتر در برنامه ماهانه‌اش دیده می‌شد، اما به‌خاطر وضعیت اقتصادی جامعه، تماشای تئاتر به اولویت‌های آخر در یک خانواده رسیده است. به جز شرایط اقتصادی، کیفیت کار‌های روی صحنه هم مهم است. زمانی است که تئاتری اجرا می‌شود و تماشاگران خودشان به‌خاطر کیفیت خوب کار، آن را تبلیغ می‌کنند، اما گاهی حضور عواملی در تئاتر که هیچ ربطی به حوزه نمایش ندارند، باعث شده که کیفیت کار‌ها بیشتر از همیشه پایین بیاید و این خودش در طول زمان با ریزش مخاطب همراه است.»
