پاسخ عزت‌اللهی به پیشنهاد استقلال و پرسپولیس
پول بهتر است یا پیشرفت؟ در وضعیت فعلی، شاید پاسخ اغلب ما به این سؤال، گزینه اول باشد. برای سعید عزت‌اللهی، اما دومی در اولویت بود. او طی سال‌های اخیر، با اینکه می‌توانست به لیگ ایران برگردد، قرارداد بهتری ببندد و آینده‌اش را بسازد، اما در اروپا ماند تا شاید پیشرفت کند و اتفاقات بزرگ‌تری برایش رقم بخورد. سعید در همین تابستان، بمب اصلی نقل و انتقالات ایران بود، اما در نهایت با وایله شش ماهه تمدید کرد تا همچنان بازی در سوپرلیگ دانمارک را تجربه کند. سعید درباره اتفاقاتی که در ماه‌های اخیر تجربه کرد، صحبت می‌کند و باز هم تأکید دارد که فعلاً پول برای او در مقایسه با پیشرفت اهمیت بیشتری ندارد. با او که داشت چمدان‌هایش را برای سفر به بلغارستان می‌بست، گپ زدیم. از پیشنهاد تیم‌های ایران تا VAR و بازی با بلغارستان و آنگولا.
برگرد به حدود دو ماه قبل. برای ما بگو پیشنهاد‌هایی که به دستت رسید از کدام تیم‌ها بود؟
واقعیتش اسم بردن از پیشنهادها کار درستی نیست، اما تیم‌هایی بودند که برای جذب من اقدام کردند؛ از داخل و همچنین خارج از ایران. با توجه به قراردادی که من داشتم این اتفاق نیفتاد از وایله جدا شوم.
اطلاعاتی که من داشتم این بود که وایله قبل از دریافت پیشنهادها، رقم رضایتنامه را به تو حدود ۱۰۰ تا ۲۰۰ هزار یورو اعلام کرد. چه اتفاقی افتاد که یکباره این رقم چند برابر شد؟
فوتبال امروزه تبدیل به یک تجارت شده و هر باشگاهی تلاش می‌کند تا از بازیکنانش درآمد بسازد. ابتدای پنجره نقل و انتقالات هم من این برداشت را داشتم، اما با توجه به جلساتی که برگزار کردم، دیدم که رقم خیلی بیشتر از این حرف‌ها است. همین باعث شد تیم‌هایی که مرا می‌خواهند عقب‌نشینی کنند. بخصوص که تنها شش ماه از قرارداد من باقی مانده بود و این رقم بالا یک مقدار می‌شود گفت عادلانه نبود.
دوست دارم مثل همیشه صادقانه به ما بگویی که آیا انتخابت را انجام داده بودی یا اینکه نمی‌دانستی بین استقلال و پرسپولیس کدام را به دیگری ترجیح بدهی؟
می‌گویم که من خودم دوست داشتم فوتبالم را فعلاً در خارج از ایران ادامه بدهم. اصلاً بحث فکر کردن و انتخاب و این داستان‌ها نبود. مذاکره همان مرحله که وایله رقم رضایتنامه را اعلام کرد، تقریباً متوقف شد و من، چون با باشگاه قرارداد داشتم، نمی‌توانستم خیلی صریح با تیم‌های ایرانی مذاکره کنم. حتی من هیچ رقمی را به آن‌ها پیشنهاد ندادم و فقط از آن‌ها تشکر کردم و همه چیز را به جلسه‌ای که با مدیران وایله انجام دادم، موکول کردم. اول می‌خواستم ببینم آیا با جدایی من موافقت می‌کنند که بعد بنشینم درباره تیم بعدی فکر کنم و با یکی از آن‌ها قرارداد ببندم. واقعیتش اصلاً روی این مسأله فکر هم نکردم، چون مانع بزرگی -رضایتنامه - سد راه من بود.
به جز مربیان دو تیم، از بین بازیکنان استقلال یا پرسپولیس، چه کسی تماس گرفت تا به قول معروف مخت را بزند و روی تصمیمت تأثیر بگذارد؟ هیچ اشکالی ندارد اسم هم بیاوری، چون دیگر نقل و انتقالات تمام شده و تو در وایله مانده‌ای.
نه. دوست ندارم اسم ببرم. نه الان بلکه در گذشته نیز همین بوده. وقتی اتفاقی نیفتاده، کار جالبی نیست که در این مورد خیلی ریز حرف بزنم. یکسری صحبت‌ها در کمال احترام رد و بدل شد و باید از آن‌هایی که در این مدت پیگیر جذب من بودند، تشکر کنم. اینکه مرا لایق دانستند، قطعاً باعث افتخارم است و امیدوارم در فصل جدید هم بهترین اتفاقات برای‌شان رقم بخورد.
رقم قراردادت در وایله قطعاً کمتر از پیشنهاد‌های ایرانی تو است. چرا در این مدت نیامدی تا پول بیشتری بگیری و آینده‌ات را بهتر بسازی؟
در این زمینه باید صادقانه حرف زد. با توجه به اینکه من هنوز دوست دارم فوتبالم را در اروپا دنبال کنم، به همین دلیل سعی کردم دنبال مسائل مالی نباشم. دوست دارم به مواردی که آرزو و هدفم بوده، برسم و به همین خاطر پول را در نظر نگرفتم. هر چند این بخش هم اهمیت دارد و صد درصد اگر به هر تیمی غیر از وایله، چه در ایران و چه کشور‌های عربی می‌رفتم، پول بیشتری درمی‌آوردم. ولی ترجیح من این بوده که فعلاً پیشرفت را انتخاب کنم و ببینم خدا چه سرنوشتی پیش پای من می‌گذارد.
حتماً در این مدت نگران جام ملت‌ها و تیم ملی بودی که قراردادت را با وایله شش ماهه تمدید کردی. با توجه به اینکه وایله نمی‌خواهد تو را مجانی از دست بدهد، امکان انتقال تو در زمستان هم وجود دارد؟
ماجرای تمدید شش ماهه قرارداد جالب است. سال قبل که باشگاه به من پیشنهاد تمدید قرارداد داد، من در جواب گفتم که حتماً این کار را می‌کنم، اما مدتش باید شش ماه باشد. می‌خواستم با تمدید شش ماهه، حداقل یک فصل در سوپرلیگ دانمارک بازی کنم و بعد بازیکن آزاد بشوم. در ابتدا مسئولان وایله خیلی محکم گفتند نه. چون آن‌ها دنبال درآمدزایی بودند و تأکید کردند که اگر تو یک فصل بازی کنی و از باشگاه بروی، آن وقت پولی دست ما را نمی‌گیرد. آن‌ها گفتند حداقل قرارداد تو باید دو سال و نیم باشد که من موافقت نکردم؛ و تو به همین دلیل از لیست کنار رفتی و فقط با تیم تمرین کردی؟
دقیقاً. مذاکرات ما به بن‌بست رسید و از طرفی مسابقات هم آغاز شد. تیم ما متأسفانه پنج بازی ابتدایی را باخت و این یک توفیق اجباری هم شد. آن‌ها آمدند با من جلسه گذاشتند و گفتند شش ماه قراردادت را تمدید کن و برای ما در سوپرلیگ به میدان برو. گفتند تیم به تو احتیاج دارد و مربی هم مدام پافشاری می‌کند و می‌گوید مشکل عزت‌اللهی را حل کنید. خواست خدا بود و این اتفاقات افتاد که قرارداد من شش ماهه تمدید شود. در مورد تیم ملی هم داستان همین است. این چند ماه به لحاظ روحی و ذهنی برای من سخت گذشت. فقط تمرین می‌کردم و حق حضور در مسابقات رسمی و حتی دیدار‌های دوستانه را نداشتم و به قول معروف مرا بازی نمی‌دادند. این مسائل قطعاً به بازیکن فشار می‌آورد، با اینکه می‌دانستم مربی مرا می‌خواهد و باشگاه این اجازه را به او نمی‌دهد. یک تشکر ویژه باید از آقای قلعه‌نویی، آقای الهویی و کادرفنی تیم ملی داشته باشم که پیگیر شرایط من بودند و همین باعث دلگرمی بود که تمریناتم را سخت انجام بدهم و ناامید نشوم. همین، یک امتیاز مثبت برای من بود تا آمادگی‌ام را حفظ کنم و سرحال در خدمت تیم ملی باشم.
پیشنهاد‌های ایرانی تو چند برابر دستمزدت در وایله بود؟
همانطور که گفتم من هیچگونه مذاکره مالی با باشگاه‌های ایرانی نداشتم. صادقانه صادقانه می‌گویم. مذاکره ما منوط به این بود که جلسه با باشگاه وایله به کجا می‌رسد و آیا اصلاً اجازه دارم جدا شوم یا نه. اصلاً مذاکره به آنجایی نرفت که من بخواهم حرف از پول بزنم، اما قطعاً و با توجه به آمار دستمزد‌های لیگ برتر، اگر به ایران می‌آمدم دریافتی من بیشتر از وایله بود.
نظرت درباره انتقال آزمون به رم؛ فکر می‌کنی با حضور بلوتی و لوکاکو، شرایط برای او چطور رقم می‌خورد؟
انتقال سردار خیلی بزرگ بود و به او تبریک می‌گویم. امیدوارم بهترین‌ها برای او رقم بخورد. بازی در آن سطح واقعاً سخت است، چون هم‌پستی‌های قدرتمندی هم آنجا حضور دارند. با توجه به شناختی که از توانایی‌های سردار دارم، قطعاً می‌تواند خودش را اثبات کند و فصل موفقی را پشت سر بگذارد.
درباره اردوی تیم ملی هم صحبت کنیم. بازی با بلغارستان و آنگولا را چطور می‌بینی؟ آیا حریفان تدارکاتی خوبی برای تیم ملی هستند؟
به عنوان کسی که چندین سال است در تیم ملی حضور دارم، دو جام جهانی را سپری کرده‌ام و افتخار پوشیدن این پیراهن را دارم، معتقدم که نباید واقعیت‌ها را نادیده بگیریم. من می‌دانم که کادرفنی تیم ملی تلاش کرده‌اند تا با تیم‌های درجه یک دنیا بازی کنیم، اما برای رسیدن به این هدف باید بستر را بسازیم که متأسفانه الان وجود ندارد. این را تا یک حدودی می‌توانیم درست کنیم، اما همه‌اش را نه. فدراسیون الان منابع مالی قوی ندارد که بخواهد زیرساخت‌ها را ترمیم کند. با توجه به روابطی که ما داریم، فکر می‌کنم سخت است که با تیم‌های بزرگ بازی کنیم. خیلی از پول‌ها بلوکه شده و برخی تیم‌های درجه یک هم مبلغ بالا می‌خواهند تا مقابل ما بازی کنند و البته شرایط انتقال پول هم سخت است. همین که با بلغارستان و آنگولا به عنوان دو تیم اروپایی و آفریقایی بازی می‌کنیم و هر دو هم فیزیکی هستند، می‌تواند محک خوبی برای تیم ملی باشد. تقابل با آن‌ها بهتر از این است که بازی تدارکاتی نداشته باشیم یا مقابل یکسری تیم‌ها به میدان برویم که ما را به چالش نکشند. امیدوارم در این دو بازی، کادرفنی به نکته‌های مد نظرش برسد.
در لیگ عربستان هزینه‌های زیادی انجام شده، ما، اما هنوز VAR نداریم. تازه برای تیم ملی عربستان هم مانچینی را با دستمزد سالیانه چند صد میلیارد آورده‌اند تا قهرمان جام ملت‌های آسیا شوند. آیا با این اتفاق‌ها به موفقیت ایران در جام ملت‌های آسیا خوشبین هستی؟
الان در فوتبال دنیا، با سرمایه‌گذاری زیاد سعی دارند پیشرفت کنند و ما متأسفانه از قافله عقب افتاده‌ایم. به دلیل تحریم‌ها شرایط سخت است. فقط امیدوارم کسانی که دستی بر آتش دارند و مسئول هستند، بستری را فراهم کنند تا حداقل VAR وارد فوتبال ایران شود. چون رخ و نمای قشنگی ندارد که کوچک‌ترین کشور‌های اروپایی هم از VAR استفاده می‌کنند، اما ما نه. VAR به کیفیت و سطح فوتبال ایران اعتبار می‌دهد، هر چند ما مشکلات زیرساختی زیادی هم داریم که امیدوارم به مرور زمان حل شود. بعضی چیز‌ها را با پول نمی‌توان خرید. این استعداد‌ها و توانایی‌هایی که فوتبالیست‌های ایرانی دارند را فکر نمی‌کنم با پول بشود خرید. من به توانایی تک‌تک بچه‌های خودمان ایمان دارم و شک ندارم می‌توانیم در جام ملت‌های آسیا بدرخشیم.
