اجتماعی » عمومی
کد خبر: ۸۶۱۷۳
تعداد نظرات: ۱ نظر
تاریخ انتشار : ۱۵ فروردين ۱۳۸۸ - ۰۲:۵۰
از مراکز همسریابی تا مراکز دوستیابی
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب: وضعیت مراکز همسریابی موضوع گزارشی در شماره روز شنبه روزنامه سرمایه است.
به گزارش سرویس اجتماعی آفتاب، در این گزارش آمده است: «هم اکنون هزینه حق عضویت سالانه در مراکز همسریابی بین 30 تا 50 هزار تومان است». مونا.م کارمند یکی از موسسات همسریابی ضمن بیان این مطلب می‌گوید: «هر موسسه همسریابی قوانین و اصول خاصی دارد که براساس این اصول نرخ خدمات خود را تعیین می‌کند».
وی ادامه داد: «حق عضویت در موسسات همسریابی برای افراد بین 24 تا 30 سال 30 هزار تومان، برای افراد بالای 30 سال 40 هزار تومان و برای افراد مطلقه، بیوه یا کسانی که سابقه عقد یا نامزدی داشته‌اند 50 هزار تومان است».
وی درباره علت این تفاوت نرخ‌ها اظهار داشت: «با توجه به اینکه یافتن همسر برای افرادی که بالای 30 سال سن دارند یا کسانی که قبلاً ازدواج کرده یا نامزد داشته اند، سخت‌تر است از این رو حق عضویت این افراد نیز بالاتر است».
به گفته وی مدت زمان عضویت در موسسات و مراکز همسریابی یک سال است و اگر ظرف مدت یک سال فرد همسر مورد نظر خود را پیدا نکند در صورت تمایل به ادامه عضویت در مرکز باید مجدداً حق عضویت پرداخت کند.
وی با بیان اینکه «هزینه انجام خدمات کارشناسی برای معرفی هر گزینه به متقاضی با توجه به شرایط مذکور بین 7 تا 20 هزار تومان است»، تصریح کرد: «همچنین هزینه ارائه مشاوره به افراد برای هر ساعت بین 10 تا 30 هزار تومان است ضمن اینکه مبالغ دریافت شده قابل استرداد نیست».
بنا به این گزارش، مدیر یک موسسه همسریابی در خصوص شیوه عملکرد این دفاتر گفت: «دفاتر همسریابی قرار است تنها در حوزه عقد دائم فعالیت کنند و هرگز حق فعالیت در حوزه یافتن همسر موقت یا دوستیابی را ندارند».
کبیری ادامه داد: «دفاتر همسریابی نباید فقط دختر و پسر (خواهان و خوانده) را به هم معرفی کنند بلکه باید تیم روانشناسی، روانکاوی، پزشکی و گروه آموزش مسائل زناشویی و مشاوران خانواده داشته باشند و در کنار شناساندن خواهان و خوانده به یکدیگر باید به آنها آموزش‌های لازم را نیز بدهند».
وی با اشاره به اینکه «برخی مراکز همسریابی به دنبال کسب درآمد بوده و غالباً به جای همسریابی دوستیابی می‌کنند»، اظهار داشت: «متاسفانه نبود نظارت بر نحوه فعالیت و عملکرد موسسات همسریابی این فرصت را در اختیار برخی افراد سودجو قرار داده است تا از این طریق درآمدهای بادآورده‌ای برای خود فراهم کنند».
به گفته وی این افراد تنها از طریق دریافت اطلاعات سطحی و خصوصیات ظاهری افراد و تنها با نشان دادن یک عکس اقدام به معرفی افراد به یکدیگر کرده و برای این امر نیز مبالغی بین 30 تا 50 هزار تومان دریافت می‌کنند در حالی که موسسات همسریابی علاوه بر خصوصیات ظاهری باید وجه فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، خانوادگی، تحصیلی، نژادی و حتی جغرافیایی افراد را نیز مورد توجه قرار دهند.
کبیری اظهار داشت: «این مراکز پس از معرفی دختر و پسر به یکدیگر آن هم از روی خصوصیات ظاهری، هیچ خدمات دیگری به آنها ارائه نکرده و افراد را در همان ابتدای آشنایی به حال خود رها می‌کنند.»
بن به گزارش سرمایه، اگر چه فعالیت موسسات همسریابی از سه دهه قبل آغاز شده اما ترس از افکار عمومی و ناشناخته بودن اینچنین فعالیت‌هایی باعث شد این مراکز به صورت نامحسوس و نه چندان آشکار به فعالیت خود ادامه دهند، اما از حدود 15 سال قبل فعالیت این مراکز شکل روشن‌تری به خود گرفت به طوری که برخی از موسسات همسریابی تبدیل به بنگاه‌های اقتصادی شده و برای بازاریابی و کسب درآمد بیشتر دامنه فعالیت خود را به اینترنت نیز کشاندند.
رضا نقیب السادات جامعه شناس و عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی با اشاره به اینکه «آمار دقیقی از تعداد وبلاگ‌ها و سایت‌های همسریابی در کشور وجود ندارد»، گفت: «طبق آمار موجود 39 سایت همسریابی در کشور فعال هستند». وی اظهار داشت: «سایت‌ها و وبلاگ‌هایی وجود دارند که موضوع و کارکرد همسریابی ندارند اما به خاطر عدم نظارت دقیق مسوولان کاربران از محیط این سایت ها برای همسریابی استفاده می‌کنند».
آفتاب: وضعیت مراکز همسریابی موضوع گزارشی در شماره روز شنبه روزنامه سرمایه است. به گزارش سرویس اجتماعی آفتاب، در این گزارش آمده است: «هم اکنون هزینه حق عضویت سالانه در مراکز همسریابی بین 30 تا 50 هزار تومان است». مونا.م کارمند یکی از موسسات همسریابی ضمن بیان این مطلب می‌گوید: «هر موسسه همسریابی قوانین و اصول خاصی دارد که براساس این اصول نرخ خدمات خود را تعیین می‌کند».
وی ادامه داد: «حق عضویت در موسسات همسریابی برای افراد بین 24 تا 30 سال 30 هزار تومان، برای افراد بالای 30 سال 40 هزار تومان و برای افراد مطلقه، بیوه یا کسانی که سابقه عقد یا نامزدی داشته‌اند 50 هزار تومان است».
وی درباره علت این تفاوت نرخ‌ها اظهار داشت: «با توجه به اینکه یافتن همسر برای افرادی که بالای 30 سال سن دارند یا کسانی که قبلاً ازدواج کرده یا نامزد داشته اند، سخت‌تر است از این رو حق عضویت این افراد نیز بالاتر است».
به گفته وی مدت زمان عضویت در موسسات و مراکز همسریابی یک سال است و اگر ظرف مدت یک سال فرد همسر مورد نظر خود را پیدا نکند در صورت تمایل به ادامه عضویت در مرکز باید مجدداً حق عضویت پرداخت کند.
وی با بیان اینکه «هزینه انجام خدمات کارشناسی برای معرفی هر گزینه به متقاضی با توجه به شرایط مذکور بین 7 تا 20 هزار تومان است»، تصریح کرد: «همچنین هزینه ارائه مشاوره به افراد برای هر ساعت بین 10 تا 30 هزار تومان است ضمن اینکه مبالغ دریافت شده قابل استرداد نیست».
بنا به این گزارش، مدیر یک موسسه همسریابی در خصوص شیوه عملکرد این دفاتر گفت: «دفاتر همسریابی قرار است تنها در حوزه عقد دائم فعالیت کنند و هرگز حق فعالیت در حوزه یافتن همسر موقت یا دوستیابی را ندارند».
کبیری ادامه داد: «دفاتر همسریابی نباید فقط دختر و پسر (خواهان و خوانده) را به هم معرفی کنند بلکه باید تیم روانشناسی، روانکاوی، پزشکی و گروه آموزش مسائل زناشویی و مشاوران خانواده داشته باشند و در کنار شناساندن خواهان و خوانده به یکدیگر باید به آنها آموزش‌های لازم را نیز بدهند».
وی با اشاره به اینکه «برخی مراکز همسریابی به دنبال کسب درآمد بوده و غالباً به جای همسریابی دوستیابی می‌کنند»، اظهار داشت: «متاسفانه نبود نظارت بر نحوه فعالیت و عملکرد موسسات همسریابی این فرصت را در اختیار برخی افراد سودجو قرار داده است تا از این طریق درآمدهای بادآورده‌ای برای خود فراهم کنند».
به گفته وی این افراد تنها از طریق دریافت اطلاعات سطحی و خصوصیات ظاهری افراد و تنها با نشان دادن یک عکس اقدام به معرفی افراد به یکدیگر کرده و برای این امر نیز مبالغی بین 30 تا 50 هزار تومان دریافت می‌کنند در حالی که موسسات همسریابی علاوه بر خصوصیات ظاهری باید وجه فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، خانوادگی، تحصیلی، نژادی و حتی جغرافیایی افراد را نیز مورد توجه قرار دهند.
کبیری اظهار داشت: «این مراکز پس از معرفی دختر و پسر به یکدیگر آن هم از روی خصوصیات ظاهری، هیچ خدمات دیگری به آنها ارائه نکرده و افراد را در همان ابتدای آشنایی به حال خود رها می‌کنند.»
بن به گزارش سرمایه، اگر چه فعالیت موسسات همسریابی از سه دهه قبل آغاز شده اما ترس از افکار عمومی و ناشناخته بودن اینچنین فعالیت‌هایی باعث شد این مراکز به صورت نامحسوس و نه چندان آشکار به فعالیت خود ادامه دهند، اما از حدود 15 سال قبل فعالیت این مراکز شکل روشن‌تری به خود گرفت به طوری که برخی از موسسات همسریابی تبدیل به بنگاه‌های اقتصادی شده و برای بازاریابی و کسب درآمد بیشتر دامنه فعالیت خود را به اینترنت نیز کشاندند.
رضا نقیب السادات جامعه شناس و عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی با اشاره به اینکه «آمار دقیقی از تعداد وبلاگ‌ها و سایت‌های همسریابی در کشور وجود ندارد»، گفت: «طبق آمار موجود 39 سایت همسریابی در کشور فعال هستند». وی اظهار داشت: «سایت‌ها و وبلاگ‌هایی وجود دارند که موضوع و کارکرد همسریابی ندارند اما به خاطر عدم نظارت دقیق مسوولان کاربران از محیط این سایت ها برای همسریابی استفاده می‌کنند».
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۱
ناشناس
| 
۱۱:۴۰ - ۱۳۸۸/۰۱/۲۴
پاسخ
وجود این موسسات مخصوصا برای شهرهای بزرگ که شناخت افراد مشکل هست و هیچ کس همدیگر را نمی شناسد مفید است اما اگر روند کار خود را عوض کنند یعنی افرادی را که از لحاظ فرهنگی اقتصادی و غیره شبیه هستند معرفی کنند و خیلی دقیق تز از الان کار کنند چون الان بهترین این موسسات فقط عکس و تحصیلات و سن را در نظر می گیرد و اگر دقت بیشتری داشته باشند افراد بیشتری در این موسسات موفق به ازدواج می شوند و در دراز مدت هم خود موسسات و. هم افراد سود می برند ناشناس
| ۱۹:۴۸ - ۱۳۸۹/۰۵/۰۸
پاسخ
من با اين موارد موافقم من همسر دارم و ازدواج كردم ولي چه عيبي داره كه ازدواج موقت بكنم ناشناس
| 
۰۹:۳۷ - ۱۳۹۰/۰۲/۲۶
پاسخ
موافقم داود
| ۰۰:۴۸ - ۱۳۹۲/۰۱/۱۳
پاسخ
من جوون نه پول وسرمایه ازدواج دارم ونه قدرت نگه داشتن خودم ازگناه،به نظرمن بهترین راهی که به گناه کشیده نشم ازدواج موقت یاصیغه ایه،به فکرماهاهم باشید 
لینک های مفید