به هر هوادار کم سن و سالی که در خیابان رسیدید، اگر از او بپرسید بزرگترین مشکل پرسپولیس چیست، بهاحتمال فراوان به کمبود مهاجم نوک در این تیم اشاره خواهد کرد؛ اشکالی که از میانههای پنجره نقلوانتقالاتی تابستان و مخصوصا با جدایی عیسی آلکثیر کاملا به چشم میآمد و بعد از شروع مسابقات نیز حسابی برای تیم دردسر درست کرده است. این اشکال شاید حالا جدیتر از قبل شده باشد، اما طی چند سال گذشته بهصورت جسته و گریخته در پرسپولیس وجود داشته است. سرخپوشان در میانههای دهه ۹۰ فاتح تکراری کفش طلا بودند. برای ۳ فصل پیاپی آقای گل از پرسپولیس معرفی شد. در لیگهای پانزدهم و شانزدهم این عنوان به مهدی طارمی رسید و در لیگ هفدهم هم علی علیپور پرچم را در دست سرخها نگه داشت.
پس از آن، اما قرمزها ۵ فصل پیاپی موفق نشدند آقای گل به فوتبال ایران معرفی کنند و بهترتیب شاهد ربودهشدن کفش طلا از سوی استنلی کیروش (سپاهان)، شیمبا (فولاد)، شیخ دیاباته (استقلال)، سجاد شهباززاده (سپاهان)، گادوین منشا (مس رفسنجان) و شهریار مغانلو (سپاهان) بودند. طعنهآمیز اینکه از این جمع، ۳ نفر در همین سالها در پرسپولیس توپ زدهاند، اما جای دیگری آقای گل شدهاند. امسال هم که وضعیت روشن است؛ رضا اسدی از سپاهان (و البته دیگر بازیکن سابق پرسپولیس) در حالی با ۵ گل در صدر جدول برترین گلزنان قرار گرفته که پرسپولیس حتی یک بازیکن ۲ گله هم ندارد. ۶ گل این فصل سرخها را ۶ بازیکن متفاوت بهثمر رساندهاند!