شاگردان نکو بعد از پشت سر گذاشتن بیست دقیقه کابوس وار مقابل هوادار، با پنالتی یامگا به جریان بازی برگشتند و ماحصل این اتفاق و حملات پی در پی، کامبک آبیها و کسب سه امتیاز در خانه با حضور هواداران بود.
در پشت پرده این برد، جای بحثهای فنی فراوانی دارد که یادآوری آن در چند صحنه مهم، خالی از لطف نیست.
اولین صحنه به گل دوم استقلال بازمیگردد؛ جایی که مهرداد محمدی با یک ضربه محکم روی پا، دروازه حقیقی را باز میکند. بعد از خوشحالی گل، دوربین بلافاصله به سراغ نکونام میرود. در این کلوزآپ، مشاهده میکنیم که نکو شاگردان خودش را به آرامش و خونسردی دعوت میکند و در بازگشت به زمین آبیها با حملههای متعدد، به گل سوم میرسند. انگار اثرات افکار ساپینتو بر روی بازیکنان از فصل گذشته تا به اینجا، باقی مانده و هنوز پاک نشده. از فواید و عواید کار کردن با ساپینتو، همین فوتبال هجومی، رو به جلو و زیباست و هواداران هم عاشق این موضوع هستند!
در صحنه دوم که شاید حتی مهمتر از صحنه اول به نظر میرسد، ورود ارسلان به زمین و دعوت هم تیمیهای خود به پرس بود. همان تاکتیکی که فصل گذشته، استقلال در اجرای آن استاد بود و بهتر از هر تیم دیگری میتوانست پرس و فشار زیادی را به خط دفاعی حریف تحمیل کند.
چنین اقدامی بعد از به ثمر رسیدن گل سوم، به وقوع پیوست و نوازنده گلزن آبیها، نشان داد که همچنان به تاکتیکهای خوش ریتم ساپی، علاقه دارد.
سبک نکو و ساپی، فرقهای عظیمی از نوع خود دارد؛ از سبک پرسینگ تا نحوه چیدمان مهرهها و فوتبال هجومی و دفاعی. دو شکل فوتبالی که مکمل همدیگرند. بازیکنان استقلال، بارقهها و شاخصههای فصل پیش خود را حفظ کردهاند و به احتمال زیاد، این شیوه تا چند فصل آبیها را همراهی کند و البته با سختگیری دفاعی بیشتر نسبت به گذشته...
بولت زیر مجموعهمشابه چنین کاری را استراماچونی در فصول پیشین، به خوبی انجام داد و تاکتیک معروف ایتالیایی خود را به منصه ظهور گذاشت و فرهاد مجیدی، تا حد امکان توانست ادامه دهنده و رهرو سبک مرد ایتالیایی باشد.