آغاز پیرچشمی از سن ۴۰ سالگی
دکتر حمید آریایی تبار با اشاره به ابتلای همه افراد به پیرچشمی، گفت: این عارضه به تدریج از سن ۴۰ سالگی به بعد بروز پیدا می‌کند.
وی افزود: با افزایش سن، عضلات چشم که مسئول تغییر انحنای عدسی یا همان لنز چشم هستند، قدرت تطابقشان برای فاصله نزدیک کم می‌شود و همین امر موجب می‌شود که افراد به تدریج با افزایش سن نتوانند فواصل نزدیک را به خوبی ببینند.
دکتر آریایی تبار گفت: در افرادی که قبل از سن ۴۰ سالگی دوربین هستند، پیرچشمی زودتر بروز پیدا کرده و در افرادی که نزدیک بین باشند این اتفاق خیلی دیرتر رخ می‌دهد.
این چشم پزشک عنوان کرد:: در هر صورت تمام افراد به پیرچشمی مبتلا شده و از سن ۴۰ سالگی به بعد به تدریج نیازمند استفاده از عینک برای دیدن فواصل نزدیک خواهند شد.
دکتر آریایی تبار با بیان اینکه پیرچشمی قابل پیشگیری نیست، خاطرنشان کرد: استفاده از برخی دارو‌ها حتی ممکن است روند آن را تسریع کند.
وی افزود: دارو‌هایی که روی سیستم عصبی مرکزی اثرگذار باشند بر تسریع روند پیرچشمی موثرند که از جمله این دارو‌ها می‌توان به دارو‌های ضد افسردگی و دارو‌های ضد اضطراب اشاره کرد. همچنین مصرف دارویی مانند آنتی هیستامین هم در تسریع روند پیرچشمی موثر است.
این متخصص چشم خاطرنشان کرد: علاوه بر این، هرگونه بیماری سیستم عصبی مرکزی یا ضربه به مغز هم ممکن موجب تسریع روند پیرچشمی شود.
دکترآریایی تبار با بیان اینکه روند پیرچشمی تا حد مشخصی ادامه دارد، گفت: برخی افراد نگرانند که پیرچشمی تا پایان عمر آن‌ها ادامه داشته و نهایتا منجر به نابینایی شود، درحالیکه این عارضه روند مشخصی دارد و معمولا حد نهایت آن ضعیف کردن نزدیک بینی چشم تا حدود ۲.۵ تا سه نمره است.
وی افزود: در حال حاضر در خصوص درمان این عارضه دارو‌هایی به فرد داده می‌شود که تحریک تطابق چشم را بهبود بخشیده و اگر فرد مشکلی چشمی خاصی نداشته باشد برای او تجویز می‌شود، اما استفاده از این دارو‌ها به معنای درمان قطعی نیست و با قطع دارو مجددا فرد نیازمند استفاده از عینک خواهد بود.
