این «عمو پورنگ» هم در صداوسیما جایی ندارد؟
در روز‌های گذشته اعتراض داریوش فرضیایی (عمو پورنگ) در صفحه شخصی‌اش به یک خواننده خارج‌نشین که ترانه‌ای مغایر با اخلاق را منتشر کرده است، سروصدای زیادی به وجود آورد و در شبکه‌های اجتماعی مورد حمایت کاربران فراوانی قرار گرفت.
عده‌ای حتی پا را از این فراتر گذاشتند و در شبکه‌های اجتماعی از آنچه که سکوت و بی‌عملی نهاد‌های رسمی فرهنگی درباره این دست محتوای ناسالم می‌خواندند، شکایت کردند و اعتراض این مجری را که البته تنها هنرمند مخالف این ترانه نیست، مهمترین کنش یک چهره فرهنگی داخلی نسبت به محتوای مسئله‌دار این ترانه دانستند.
حمایت کاربران شبکه‌های اجتماعی و اهالی فرهنگ از داریوش فرضیایی، در حالی است که او به عنوان یکی از محبوب‌ترین و پرمخاطب‌ترین هنرمندان حوزه کودک و نوجوان، چند صباحی است که حضور چندانی در رسانه ملی ندارد.
دی‌ماه ۱۴۰۰ آخرین سری برنامه‌های روتین عصرگاهی او با عنوان «کلبه عمو پورنگ» به پایان رسید و از آن زمان تاکنون گروه سازنده این برنامه که عناوینی دیگری را نیز به تولید و پخش رسانده بودند، دست به ساخت محصول جدیدی نزده‌اند. این برنامه البته اسفندماه ۱۴۰۰ با حواشی نیز مواجه شد؛ چراکه در بازپخش از شبکه دو سیما، ترانه‌های میان‌برنامه آن حذف شد! مسئله‌ای که اعتراض ملایم فرضیایی را نیز برانگیخت و این برنامه‌ساز کودک و نوجوان در شبکه‌های اجتماعی نوشت: «من همه تلاشم رو برای شادی بچه‌ها و خانواده‌های محترم به کار گرفتم، چون می‌دونم تو این شرایط سخت فقط باید روحیه و امید و انگیزه به هم ببخشیم، اما چه کنم که عزیزان عرصه رو روزبه‌روز بر ما تنگ‌تر می‌کنند. ان‌شاالله که درست میشه.»
همزمان با پخش «کلبه عمو پورنگ»، کمپین‌هایی نیز برای ممنوعیت پخش آن از تلویزیون به علت آنچه پخش موسیقی و حرکات موزون عنوان می‌شد، به وجود آمد.
داریوش فرضیایی حالا در مرز ۵۰ سالگی، اگرچه همچنان از محبوبیت قابل قبولی میان کودکان و نوجوانان برخوردار است و برنامه‌های اخیرش نیز مخاطب جذب کردند، اما از فعالیت اصلی خود که برنامه‌سازی برای کودکان و نوجوانان است، دور شده است.
این در حالی است که او در سه دهه اخیر در میان برنامه‌سازان این حوزه، چهره‌ای شاخص بوده و در چند مقطع زمانی با نقش‌آفرینی به عنوان پرچمدار تحول در برنامه‌سازی کودک و نوجوان، نقاط عطفی را در برنامه‌سازی برای سنین پایین رقم زده است.
فرضیایی را می‌توان نخستین مجری کودک و نوجوان با لقب «عمو» دانست که در اوایل دهه ۸۰، قسم جدیدی از برنامه کودک را در رسانه ملی کلید زد و آغازگر دورانی شد که امروز به عنوان عصر خاله‌ها و عمو‌ها شناخته می‌شود. عمو پورنگ از نیمه دهه ۹۰، باز هم تغییر مسیر داد و با برنامه «محله گل و بلبل» در ترکیب قصه‌های آموزنده با برنامه‌های کودک سابق پیش‌رو بود؛ برنامه‌ای که در سری‌های بعدی با نام «بچه محل» و «کلبه عمو پورنگ» به بلوغ رسید، اما در اوج به پایان رسید و فعلا خبری از آن نیست.
داریوش فرضیایی در تمام حدود ۳۰ سال فعالیت در رادیو و تلویزیون ـ چه در شبکه‌های اجتماعی و چه خارج از آن ـ همواره از حواشی اخلاقی و سیاسی پرهیز کرده و همواره به عنوان چهره مستعد و بی‌حاشیه سازنده برنامه‌های کودک مطرح بوده است.
