رقابت انتخاباتی و به مسلخ رفتن قلم
بهرام گل‌زاده
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب: ای کاش وسیله دیگری برای نوشتن داشتیم که قلم ابزاری برای بداخلاقی‌ها، تسویه حسابها، قدرت طلبی‌ها، ثروت اندوزی‌ها، تخریب رقیب، دروغ پردازی‌ها، ناحق را حق جلوه دادن، حق را ناحق تبلیغ کردن، و کام جوئی و نام جویی و .... نمی‌شد! و حرمت قلم به عنوان یک سرمایه بشری و یک اصل و ارزش اجتماعی و مقدس، پاس داشته می‌شد.
این روزها به خصوص در آستانه انتخابات دهم ریاست جمهوری در ایران، باز این قلم است که به مسلخ برده شده و به عنوان یک وسیله موثر، هزینه خواسته‌ها و تمنیات نفسانی و شخصی و بیرون راندن رقیب از میدان رقابت سالم و اخلاقی شده است. قلم برداشته‌ایم تا تیغ از میان برود و در نیام بماند اما افسوس که نوک قلم را برنده تر از لبه تیغ، تیز و برنده کرده‌ایم و فکر و اندیشه را ناجوانمردانه هدف گرفته‌ایم!
قلم را با همه تقدسی که برایش قائلیم نه برای ترویج عقیده و تبیین اندیشه، و نه به عنوان یک علامت مشترک و مشخصه‌ای که جامعه را به هم پیوند می‌دهد تا به ارزش‌های اجتماعی و انسانی احترام قائل شویم بلکه برای تحمیل عقیده و تخریب فکر به کار گرفته‌ایم! و پیش از آنکه پیوند دهد، تفرقه و دشمنی ایحاد می‌کند.
قلم‌ها نردبانی برای تک صدایی‘ صعود و خودبرتر بینی و فائق آمدن بر منطق و به سقوط کشاندن دیگر اندیشی و حذف چند صدایی بودن و تکثر عقیده و نفی اجتناب ناپذیری تکثر در برداشت از حقیقت واحد شده است! حال باید دید کارکرد قلم و نقدس آن، همان چیزی است که پرودگار آفریننده قلم و اخلاق و کمال انسانی به آن نظر داشته است؟! و آیا فراموش کرده‌ایم که قلم یادگار رسالت پیامبر رحمت بوده است؟!
به این سخنان شهید قلم و اندیشه ‘ دکتر علی شریعتی نظری بیافکنیم، خالی از لطف نیست:
«قلم زبان خدا است، قلم امانت آدم است، قلم ودیعه عشق است، هر کسی را "توتمی" است،
و قلم توتم من است و قلم توتم ما است».
حال در گرماگرم انتخابات و تلاش برای سوار شدن بر مرکب قدرت، خود منصفانه قضاوت کنیم که آیا قلم توتم ماست؟! آیا توانسته‌ایم به حرمت قلم، از خودخواهی دوری جسته و از تهمت و افترا و تخریب یکدیگر خودداری و پرهیز نماییم؟! یا اینکه تیغ را در پوسته زیبا و رنگین و اطمینان آفرین قلم، پنهان کرده‌ایم و به صورت رقیب می‌کشیم! به جای آنکه قلم در برای اثبات خود به صورت ایجابی بکار بگیریم، آن را در جهت نفی و ... رقیب و به شکل سلبی به کار بسته‌ایم!
بیاییم لختی تامل کنیم و به جای حذف و تحدید و تهدید اندیشه، با سلاح برنده و کارساز و الهی قلم، نادانسته‌ها و علوم پنهان و غیر مکشوف و مورد نیاز انسان و انسانیت را در حوزه‌های اخلاق، علوم طبیعی و علوم انسانی جراحی و کشف کنیم.
قلم را وسیله گفت‌و‌گو و تعامل منطقی در مسیر توسعه و پیشرفت و آبادانی و ترویج مکارم اخلاق و کمال بشری قرار دهیم. از قلم تیغی برای تخریب و از میدان به در کردن اخلاق و انسانیت نسازیم، زیرا دیری نخواهد پایید که همین «تیغ قلم نما» رگ حیات تیغ کشان را نشانه خواهد رفت!
قلم، در فضای طبیعی و لازم و ضروری کثرت اندیشه، پیوند دهنده و وحدت بخش است نه دشمن ساز، پس بیایید اهمیت و ارزش قلم را بدانیم و از این سرمایه الهی پاسداری کنیم.
آفتاب: ای کاش وسیله دیگری برای نوشتن داشتیم که قلم ابزاری برای بداخلاقی‌ها، تسویه حسابها، قدرت طلبی‌ها، ثروت اندوزی‌ها، تخریب رقیب، دروغ پردازی‌ها، ناحق را حق جلوه دادن، حق را ناحق تبلیغ کردن، و کام جوئی و نام جویی و .... نمی‌شد! و حرمت قلم به عنوان یک سرمایه بشری و یک اصل و ارزش اجتماعی و مقدس، پاس داشته می‌شد. این روزها به خصوص در آستانه انتخابات دهم ریاست جمهوری در ایران، باز این قلم است که به مسلخ برده شده و به عنوان یک وسیله موثر، هزینه خواسته‌ها و تمنیات نفسانی و شخصی و بیرون راندن رقیب از میدان رقابت سالم و اخلاقی شده است. قلم برداشته‌ایم تا تیغ از میان برود و در نیام بماند اما افسوس که نوک قلم را برنده تر از لبه تیغ، تیز و برنده کرده‌ایم و فکر و اندیشه را ناجوانمردانه هدف گرفته‌ایم!
قلم را با همه تقدسی که برایش قائلیم نه برای ترویج عقیده و تبیین اندیشه، و نه به عنوان یک علامت مشترک و مشخصه‌ای که جامعه را به هم پیوند می‌دهد تا به ارزش‌های اجتماعی و انسانی احترام قائل شویم بلکه برای تحمیل عقیده و تخریب فکر به کار گرفته‌ایم! و پیش از آنکه پیوند دهد، تفرقه و دشمنی ایحاد می‌کند.
قلم‌ها نردبانی برای تک صدایی‘ صعود و خودبرتر بینی و فائق آمدن بر منطق و به سقوط کشاندن دیگر اندیشی و حذف چند صدایی بودن و تکثر عقیده و نفی اجتناب ناپذیری تکثر در برداشت از حقیقت واحد شده است! حال باید دید کارکرد قلم و نقدس آن، همان چیزی است که پرودگار آفریننده قلم و اخلاق و کمال انسانی به آن نظر داشته است؟! و آیا فراموش کرده‌ایم که قلم یادگار رسالت پیامبر رحمت بوده است؟!
به این سخنان شهید قلم و اندیشه ‘ دکتر علی شریعتی نظری بیافکنیم، خالی از لطف نیست:
«قلم زبان خدا است، قلم امانت آدم است، قلم ودیعه عشق است، هر کسی را "توتمی" است،
و قلم توتم من است و قلم توتم ما است».
حال در گرماگرم انتخابات و تلاش برای سوار شدن بر مرکب قدرت، خود منصفانه قضاوت کنیم که آیا قلم توتم ماست؟! آیا توانسته‌ایم به حرمت قلم، از خودخواهی دوری جسته و از تهمت و افترا و تخریب یکدیگر خودداری و پرهیز نماییم؟! یا اینکه تیغ را در پوسته زیبا و رنگین و اطمینان آفرین قلم، پنهان کرده‌ایم و به صورت رقیب می‌کشیم! به جای آنکه قلم در برای اثبات خود به صورت ایجابی بکار بگیریم، آن را در جهت نفی و ... رقیب و به شکل سلبی به کار بسته‌ایم!
بیاییم لختی تامل کنیم و به جای حذف و تحدید و تهدید اندیشه، با سلاح برنده و کارساز و الهی قلم، نادانسته‌ها و علوم پنهان و غیر مکشوف و مورد نیاز انسان و انسانیت را در حوزه‌های اخلاق، علوم طبیعی و علوم انسانی جراحی و کشف کنیم.
قلم را وسیله گفت‌و‌گو و تعامل منطقی در مسیر توسعه و پیشرفت و آبادانی و ترویج مکارم اخلاق و کمال بشری قرار دهیم. از قلم تیغی برای تخریب و از میدان به در کردن اخلاق و انسانیت نسازیم، زیرا دیری نخواهد پایید که همین «تیغ قلم نما» رگ حیات تیغ کشان را نشانه خواهد رفت!
قلم، در فضای طبیعی و لازم و ضروری کثرت اندیشه، پیوند دهنده و وحدت بخش است نه دشمن ساز، پس بیایید اهمیت و ارزش قلم را بدانیم و از این سرمایه الهی پاسداری کنیم.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید