بیستوهشتمین جشنواره بینالمللی تئاتر کودک و نوجوان، به دبیری امیر مشهدی عباس، با حضور ۶۶ گروه نمایشی داخلی و خارجی، از اول تا ششم اسفند سال ۱۴۰۲ در شهر تاریخی اردکان یزد در حال برگزاری است به همین بهانه و درباره اهمیت جایگاه تئاتر کودک و نوجوان به گفتگو با رضا فیاضی و قطبالدین صادقی داور بخش نوجوان به گفتگو پرداختیم که در ادامه میخوانید.
در ابتدا رضا فیاضی، نویسنده، بازیگر و کارگردان پیشکسوت تئاتر، درباره حضورش در جشنواره گفت: «بیستوهشتمین جشنواره بینالمللی تئاتر کودک و نوجوان- اردکان حس و حال خیلی خوبی دارد. همه هنرمندان فعال در عرصه تئاتر کودک و نوجوان در این دوره حضور دارند و جای خانم مرضیه برومند و رضا بابک بسیار خالی است.»
او با بیان اینکه حال و هوای جشنواره خیلی متفاوتتر از سالهای قبل است، افزود: «خوشبختانه کودکان، نوجوانان و مردم شهر اردکان خیلی خوب با آثار همراه شدند و استقبال خوبی از آثار داشتند.»
این هنرمند ادامه داد: «رنگ، موسیقی، خلاقیت، تخیل و فانتزی برای من در اولویت انتخاب یک اثر نمایشی قرار دارد. دغدغه نوجوانان در تولید یک اثر نمایشی باید مورد بررسی و توجه باشد.
فیاضی با اشاره به اینکه گروه سنی نوجوان در یک سن بلاتکلیف حضور دارند، گفت: این گره سنی نه جوان هستند که مستقل باشند و نه کودک هستند که همراه با خانواده به تماشای نمایش بنشینند. متاسفانه ما در تولید اثر برای این گروه سنی بیتوجهی و کمکاری کردهایم.»
او افزود: «حساسترین و تعیینکنندهترین سن بچهها نوجوانی است که نقش موثری در روند و مسیر زندگی آنها دارد. آثار این گروه سنی هم باید جذابیتهای بصری داشته باشد و هم متفکرانه باشد. دنیای نوجوانان نسل جدید بسیار متفاوت است. این گروه سنی بسیار شعورمند، متفکر و خلاق هستند که دنیا را فتح خواهند کرد.
این بازیگر و کارگردان پیشکسوت توضیح داد: ما همچنان در تولید اثر برای نوجوانان در مضیقه هستیم درحالیکه نگارش و کارگردانی برای این گروه سنی حساس و تاثیرگذار که آینده کشور را در دست خواهند داشت، باید بیش از پیش مورد توجه قرار بگیرد.»
قطبالدین صادقی، مدرس، بازیگر و کارگردان تئاتر این روزها به عنوان داور بخش نوجوان بیستوهشتمین جشنواره بینالمللی تئاتر کودک و نوجوان در شهر اردکان یزد حضور دارد، درباره روند برگزاری جشنواره گفت: «برگزاری جشنواره کودک و نوجوان از لحاظ نظم و مدیریت زمان و همچنین بابت تجهیزات تا حد معقولی خوب است، اما نبود تمرکز در یک شهر و یک مکان کمی مسئلهساز است. البته تلاش شده تا با تخصیص وسایل حمل و نقل این مشکل جبران شود، اما قطعا بهتر است تا برای سال آینده درباره این موضوع فکری شود.»
او با اشاره به برگزاری جشنواره در اردکان ادامه داد: «تجربه مدیریت هنری ثابت کرده است که ما باید این مدیریت را به استانها و سایر شهرهای کشور بسپاریم و تمرکززدایی از پایتخت داشته باشیم.»
این هنرمند افزود: «هیچ جشنوارهای حق ندارد روند اجراهای حرفهای را قطع کند و اگر چنین اتفاقی بیفتد؛ غلط است؛ بنابراین من ترجیح میدهم که جشنوارههای تئاتر در شهرهای گوناگون اجرا شود. استانهای دیگر هم حق دارند دارای چنین تجربیات و تریبونی باشند تا بتوانند خودشان را مطرح کنند و ظرفیتهای هنری و همچنین جاذبههای گردشگریشان را نشان بدهند.»
صادقی درباره استقبال مخاطبان بیان کرد: «استقبال مردم از نمایشهای جشنواره خوب است و خوشبختانه کیفیت آثار هم قابل قبول است. قطعا همیشه تمامی آثار یک جشنواره درجه یک نیست و در ردههای متفاوتی حضور دارند.»
او با اشاره به بخش بینالملل جشنواره کودک اظهار کرد: «ای کاش وجه جهانی و بینالمللی آثار وسیعتر بود. باید آثاری به این بخش دعوت شوند که با تکنیکها و نمایشهای تازه چیزی به داشتههای ما اضافه کنند و ما همواره از اجراها بهره ببریم و چیزی به بدنه تئاترمان اضافه کنیم.»
این هنرمند پیشکسوت تئاتر عنوان کرد: «اردکان سال اول میزبانی خود را تجربه میکند و قطعا باید در سالهای بعد به موضوعاتی، چون نزدیک بودن محل اسکان به مرکز شهر و سالنهای نمایش فکر شود و همچنین به تجهیزات سالن توجه داشته باشند. قطعا این رویداد در صورت ماندگاری در اردکان میتواند شرایط را برای شناخت مردم از تئاتر و تجهیز زیرساختها کمک کند.»
صادقی در پایان سخنانش گفت: «به نظر من توجه به پژوهش و برگزاری کارگاههای آموزشی و هرنوع فعالیت مکمل جشنواره که در جهت اجرا باشد قطعا کمک کننده است.»