فرضیه دو ابرسیاهچاله در حال ادغام از مدتها قبل مطرح شده، اما هیچ گاه رصد نشده بود. طبق این فرضیه هنگامیکه دو کهکشان با یکدیگر برخورد میکنند، با هم تعامل میکنند و در نهایت پس از ادغام به یک ماهیت تبدیل میشوند. پیش بینی میشود چنین جفتهایی امواج گرانشی بسیار قدرتمندی منتشر کنند.
به گزارش اینترستینگ انجینرینگ، گروهی از محققان برای بررسی این فرضیه دادههای تلسکوپ Gemini North در هاوایی را مطالعه کردند. آنها تصمیم گرفتند یک سیاهچاله دوتایی بسیار عظیم در کهکشان بیضوی B ۲، ۰۴۰۲+۳۷۹ را کالبدشکافی کنند تا با انجام این کار، رازهای کیهانی پشت رقص به ظاهر راکد این سنگین وزنها آشکار شود.
تلسکوپ Gemini North یک نیمه از رصدخانه بین المللی Gemini است که توسط NOIRLab کنترل میشود و به محققان اجازه داد این جفت را بررسی کنند.
با این وجود سیاهچاله دوتایی B ۲، ۰۴۰۲+۳۷۹فراتر از انتظارات رفت. محققان برای رصد عمیقتر دادههای آرشیوی ابزار GMOS تلسکوپ را بررسی کردند. این ابزار چنان حساس است که میتواند ستارههایی که با سرعت دردور سیاهچالهها در حرکتند را رصد کند.
راجر رومانی پروفسور فیزیک در دانشگاه استنفورد در این باره توضیح داد: حساسیت خارق العاده GMOS به ما اجازه داده سرعت در حال افزایش ستارگان همزمان با نزدیک شدن آنها به مرکز کهکشان را رصد کنیم.
مهمترین یافته این تحقیق آن بود که حجم کل سیاهچاله دوتایی مانند یک سد گرانشی عمل میکند. این امر از ادغام دو سیاهچاله جلوگیری میکند، اما آنها میتوانند به دلیل یک میدان نیروی نامرئی گام نهایی را بردارند.
علاوه بر آن محققان متوجه سرنخهایی درباره سرچشمه سیاهچاله دوتایی شدند که نشان میداد این پدیده طی چند ادغام کهکشانی به وجود آمده است. B ۲، ۰۴۰۲+۳۷۹یک خوشه فسیل است که از ادغام کل ستارهها و گازهای یک خوشه کهکشانی در یک کهکشان جداگانه به دست میآید.