نباید برای ایران و ایرانی به حداقل امکانات معیشتی رضایت بدهیم
روزنامه جمهوری اسلامی در مطلبی به مساله اقتصاد نفتی، تحریم‌ها و معیشت مردم پرداخته است.
این روزنامه نوشت: ایران، فقط نفت نیست. عده‌ای نجات دادن ایران از بحران اقتصادی را در گرو فروش نفت می‌دانند و می‌گویند با ایجاد تغییر در سیاست خارجی و رفع تحریم‌ها می‌توانیم میزان فروش نفت را افزایش دهیم، درآمد‌های ارزی را بالا ببریم و مشکلات اقتصادی را حل کنیم.
این، حرف درستی است، ولی تنها راه نجات اقتصاد کشور از بحران اقتصادی نیست. قطعاً باید برای برداشتن سدی که با تحریم‌ها بر سر راه فروش نفت و مبادلات تجاری و پولی و بانکی به وجود آمده و اقتصاد کشورمان را تحت تاثیر قرار داده، اقدام شود، ولی نباید به این مقدار اکتفا کرد. علاوه بر نفت، ثروت‌های پیدا و پنهان زیادی داریم که با رفع تحریم‌ها می‌توانیم آن‌ها را هم به خدمت بگیریم و تولید ثروت کنیم.
موقعیت جغرافیائی ایران که استعداد تبدیل شدن به مرکز رفت و آمد‌های بین‌المللی ترانزیتی در بخش‌های دریائی، زمینی و به ویژه هوائی را دارد، نیروی فوق‌العاده باهوش انسانی، ظرفیت‌های علمی و دانشگاهی، امکانات بالقوه علمی در بخش‌های پزشکی، فنی و دفاعی، ثروت‌های زیرزمینی و استعداد فراوان کشاورزی بخش‌های قابل توجه ظرفیت‌هائی هستند که می‌توانند اقتصاد ایران را به یکی از قوی‌ترین اقتصاد‌های جهان تبدیل کنند.
ما نباید برای ایران و ایرانی به حداقل امکانات معیشتی رضایت بدهیم. ایران نهتنها باید از بحران اقتصادی نجات پیدا کند بلکه باید به مرفه‌ترین کشور جهان تبدیل شود. با امکانات بالقوه‌ای که ایران دارد، رسیدن به این مرحله از رفاه کار مشکلی نیست. مهم‌تر اینکه ما بهیچوجه نباید مردم خود را از داشتن حداکثر رفاه و بالاترین امکانات معیشتی محروم نگهداریم. وضعیتی که امروز در جامعه ما از نظر معیشتی وجود دارد در خور شان ملت ایران نیست.
عدم تلاش برای بهره برداری از ظرفیت‌های موجود درآمدزائی کشور از نفت گرفته تا ظرفیت‌های علمی، فنی، پزشکی، ثروت‌های زیرزمینی، ترانزیتی و کشاورزی علاوه بر اینکه کوتاهی آشکار نسبت به فراهم ساختن رفاه در خور شان این مردم است، نوعی اهانت به آنان نیز محسوب می‌شود. مسئولان اگر قدرت رفع موانع و فراهم ساختن زمینه‌های تولید ثروت به تناسب ظرفیت‌های موجود را ندارند، باید کنار بروند و کار را به کسانی بسپارند که قدرت به فعلیت رساندن امکانات بالقوه کشور را دارند.
کشاورزی ایران می‌تواند حرف اول را در اقتصاد داخلی بزند. امکانات ترانزیتی ایران می‌تواند حرف اول را در منطقه بزند. نیروی انسانی بااستعداد ایران می‌تواند حرف اول علمی را در جهان بزند. نفت، ثروت‌های زیرزمینی و تنوع آب و هوائی ایران می‌توانند حرف اول را برای تامین رفاه عمومی مردم بزنند. ما با برخورداری از اینهمه ثروت بالقوه و اینهمه ظرفیت بی‌نظیر چرا ایران را به جائی نرسانیم که حرف اول را در تمام زمینه‌ها در منطقه و سپس در جهان بزند؟
چرا با دست خودمان زنجیر‌های محدودیت را در زمینه‌های تبادل تجاری، پولی و بانکی به پا‌های اقتصاد کشورمان بسته‌ایم و هر روز که می‌گذرد آن را محکم‌تر می‌کنیم؟ اینکه بخواهیم مستقل باشیم و زیر بار هیچ قدرتی نرویم، ایده بسیار ارزشمندی است که هر ایرانی غیرتمندی آن را دوست دارد. اینکه بخواهیم منافع ملی کشور و ملت را بدون هیچ کم و کاستی تامین کنیم، عالی‌ترین ارزش است.
اینکه بخواهیم از نظام جمهوری اسلامی حفاظت کنیم، هدف کاملاً درستی است. این خواسته‌ها فقط وقتی محقق خواهند شد که از تمام ظرفیت‌های اقتصادی کشور برای تامین رفاه مردم آنگونه که در خور شانشان باشد استفاده کنیم و از کرامت انسانی مردم پاسداری نمائیم. مردم، پشتوانه کشور و نظام هستند و با راضی نگهداشتن آنهاست که می‌توان کشور و نظام را حفظ کرد. اقتصاد، زیربنا نیست، ولی ساکنان بنا را بدون اقتصاد سالم و قدرتمند نمی‌توان سرپا نگهداشت. حفاظت از پشتوانه کشور و نظام، اصلی‌ترین وظیفه حکمرانان است.
