انتخابات دهم، حضور مسئولانه؛ حضور قدرت‌طلبانه!
بهرام گل‌زاده
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب: نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری و هواداری از نامزدها برای هر دو بال و بازیگر اصلی این نمایش سیاسی می‌تواند دارای دوجنبه باشد؛ هم می‌توان شرکت در انتخابات (نامزد انتخاباتی یا رای دهنده) را در قالب حضوری مسوولانه و از سردلسوزی مورد توجه قرار داد و هم حضور غیرمسوولانه و در مواردی ریاکارانه و از سرقدرت طلبی.
باید این دو موضوع را از یکدیگر تفکیک کرد. واقعیت غیرقابل انکار به دلیل وجود نفس قدرت طلب که به نوعی حاکم بر روح انسان می‌شود وجود دارد و نمی‌توان آن را انکار کرد که افراد تصور کنند با احساس مسوولیت وارد عرصه انتخابات شده‌اند اما تفکر خود آگاه یا ناخودآگاه آن فرد تفکری قدرت طلبانه است.
البته این سخن لزوماً بدان معنی نیست که خواسته باشیم بطور کلی یک صف‌بندی ایجاد کرده و فضا را دوقطبی کنیم و بخواهیم صددرصد حضور یک نامزد و جریان هوادار وی را مسوولانه و دیگری را قدرت طلبانه صرف معنی کنیم اما از طرفی عملکردها، بی‌تابی‌ها و متوسل به زمین و زمان شدن برای در دست داشتن قدرت، در مواردی متاسفانه حاکی از همین رویکرد و ایده است.
آنجایی که نامزدی بدون توجه مسئولانه به منافع ملی و صرفاً با هدف به‌دست آوردن قدرت به هر وسیله‌ای متوسل می‌شود و با نبش قبر کردن و آسمان را به ریسمان بافتن و دروغ و راست کردن تلاش می‌کند به نامزد و رقیب انتخاباتی نسبت‌های خارج از اخلاق، عرف و واقعیت دهد، آیا استفاده از این روش و منش جز به دلیل داشتن روحیه قدرت‌طلبی است؟
البته نباید اشتباه گرفت، با سلاح منطق و استدلال و آمار علمی و واقعی عملکرد، رقیب را نقد کردن و در منظر افکار و قضاوت عمومی قرار دادن، خود مصداق عینی و نمونه‌ای روشن و بارز از برخورد مسوولانه و توجه به موضوعات و مسائل کشور از زاویه منافع ملی است. در مقابل وارونه جلوه دادن آمار رسمی و بی‌محابا استناد به این آمار کردن و انحصاری کردن امور و خود را دیدن و همه را انکار کردن نیز عین نگاه قدرت طلبانه و غیرمسئولانه است.
آدرس این قدرت طلبی را می‌توان در اصرار بر نفی دیگران و دستاوردها، و بی عیب دانستن خود و... دید و آیا این جز قدرت طلبی و نگاه غیرمسئولانه به پدیده و رخدادهای اجتماعی و سیاسی است؟!
در میان هواداران نامزدها نیز این چنین است. آیا اگر در میان یک جریان فکری و سیاسی اعتماد به نفس، اعتماد به مردم، اعتقاد به تشخیص درست آحاد جامعه، منطق و استدلال و استحکام نظر وجود داشته باشد، امکان دارد، برای نفی و کنار زدن رقیب خود از سلاح خشونت و تهمت و افترا بهره ببرد؟! آیا این نوع برخورد در فهم عامه و در واقعیت امر اینگونه معنی نمی‌شود که جریانی در حال باختن انتخابات و از دست‌دادن قدرت است لذا به هر وسیله‌ای برای نفی و حذف رقیب متوسل می‌شود؟! و غافل از آنکه نتیجه اتفاقاً عکس آن چیزی است که انتظار دارد !
حضور مسوولانه تعریفی غیر از گرفتن ژست مسئولانه نگریستن به پدیده‌ها دارد. یک نامزد انتخاباتی و هوادارانش که با برخورداری از یک انسجام نظری و چارچوب فکری و یک مانیفست و روش و برنامه برای بهبود اوضاع و پیشرفت کشور در کلیه امور وارد عرصه رقابت سیاسی و انتخاباتی می‌شود باید به این نکته پیش پا افتاده توجه داشته باشد که با توسل به انواع رفتارهای غیراخلاقی و در مواردی نیرنگ و با تخریب رقیب از خود چهره‌ای افسانه‌ای و کاریزما برای نجات کشور ساختن، مشکلی را حل نمی‌کند.
یک نامزد انتخاباتی که مدعی است با نگاه مسئولانه و خدمت به جامعه به دنبال دستیابی به قدرت یا حفظ آن است، باید تمرکزش روی ارایه برنامه، نقشه راه برای برطرف کردن مشکلات کشور و در نتیجه پیشرفت و توسعه که بخشی از حقوق طبیعی و اصلی این مردم است، باشد. راه حل ارایه کند و البته از برنامه‌های خود به صورت منطقی و علمی دفاع کند و به تعبیر امام علی (ع) فرزند زمانه خود نیز باشد. در کنار آن به نقد تفکرات رقیب خود نیز بپردازد با منطق و مناظره و مفاهمه به رد نظرات رقیب مبادرت ورزد که این خود امری لازم و از ابزار موثر پیشرفت و سیاست ورزی است. حتی می‌تواند به این هم اکتفا نکند و نظرات رقیب خود را تخطئه نیز بکند اما توهین نکند و تهمت نزد.
مجموعه این ساز وکارها از یک نامزد انتخاباتی فردی مسئول می‌سازد که حتی چنانچه از اقبال عمومی برای بدست گرفتن قدرت برخوردار نشد اما این را می‌داند که مسوولانه در انتخابات شرکت کرده اما اکثریت برنامه دیگری را به برنامه‌های ایشان ترجیح داده و به آرمان‌های یا واقعیت های موجود نزدیک تر یافته است.
در چنین شرایطی است که دیگر نامزدی به قدرت‌طلبی متهم نمی‌شود و تنها اشکالی که وارد می‌گردد این است که نظرش مورد اقبال اکثریت قرار نگرفته و البته به صورت دولت در سایه که خاص کشورهای دموکراتیک و مدرن است می‌تواند به فعالیت خود ادامه دهد و با پیروزی رقیب، دنیا هم به آخر نمی‌رسد.
توصیه نویسنده این یادداشت و بسیاری دیگر از صاحبان قلم و نویسندگان به نامزدهای انتخاباتی و به خصوص برخی که احتمالاً ممکن است از فاکتور مهم حضور مسوولانه فاصله گرفته باشد این است که بیایید و بیش از هر چیز به منافع ملی بنگرید و با آینده کشور مسوولانه برخورد نموده و رو به رو شوید و قدرت و قدرت‌طلبی را به کناری نهید و به هواداران این نامزدها نیز توصیه می‌شود که احساسات خود را کنترل کرده به منافع ملی توجه کنند و در دام قدرت طلبی گرفتار نشوند و فقط از نامزد مورد حمایت خود مسوولیت و حضور مسوولانه بخواهند.
تردید نکنیم که اعتلا و پیشرفت و توسعه و سربلندی کشور تنها و تنها در گرو داشتن روحیه مسوولیت شناسی و برخورد مسئولانه با حوادث و رخدادهاست. به طرف‌ها و بازیگران اصلی برگزاری یک انتخابات دموکراتیک و سالم، یعنی نامزدهای انتخاباتی؛ رای دهندگان و برگزارکنندگان و مجریان انتخابات دهم ریاست جمهوری ایران باید توصیه کرد که مسئولانه بیاندیشیم و مسئولانه در انتخابات شرکت کنیم و مسئولانه و با تدبیر و واقع‌نگری و آینده‌بینی و بر اساس اقتضائات داخلی و بین‌المللی سکان اداره کشور را به دست یک نامزد اصلح بدهیم و مسئولانه نیز انتخابات را برگزار کنیم.
حضورمان در این تمرین دموکراسی که با آبرو و اعتبار جهانی کشور همراه است، مسئولانه باشد و نه قدرت‌طلبانه! امیدواریم این طور باشد.
آفتاب: نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری و هواداری از نامزدها برای هر دو بال و بازیگر اصلی این نمایش سیاسی می‌تواند دارای دوجنبه باشد؛ هم می‌توان شرکت در انتخابات (نامزد انتخاباتی یا رای دهنده) را در قالب حضوری مسوولانه و از سردلسوزی مورد توجه قرار داد و هم حضور غیرمسوولانه و در مواردی ریاکارانه و از سرقدرت طلبی.باید این دو موضوع را از یکدیگر تفکیک کرد. واقعیت غیرقابل انکار به دلیل وجود نفس قدرت طلب که به نوعی حاکم بر روح انسان می‌شود وجود دارد و نمی‌توان آن را انکار کرد که افراد تصور کنند با احساس مسوولیت وارد عرصه انتخابات شده‌اند اما تفکر خود آگاه یا ناخودآگاه آن فرد تفکری قدرت طلبانه است.
البته این سخن لزوماً بدان معنی نیست که خواسته باشیم بطور کلی یک صف‌بندی ایجاد کرده و فضا را دوقطبی کنیم و بخواهیم صددرصد حضور یک نامزد و جریان هوادار وی را مسوولانه و دیگری را قدرت طلبانه صرف معنی کنیم اما از طرفی عملکردها، بی‌تابی‌ها و متوسل به زمین و زمان شدن برای در دست داشتن قدرت، در مواردی متاسفانه حاکی از همین رویکرد و ایده است.
آنجایی که نامزدی بدون توجه مسئولانه به منافع ملی و صرفاً با هدف به‌دست آوردن قدرت به هر وسیله‌ای متوسل می‌شود و با نبش قبر کردن و آسمان را به ریسمان بافتن و دروغ و راست کردن تلاش می‌کند به نامزد و رقیب انتخاباتی نسبت‌های خارج از اخلاق، عرف و واقعیت دهد، آیا استفاده از این روش و منش جز به دلیل داشتن روحیه قدرت‌طلبی است؟
البته نباید اشتباه گرفت، با سلاح منطق و استدلال و آمار علمی و واقعی عملکرد، رقیب را نقد کردن و در منظر افکار و قضاوت عمومی قرار دادن، خود مصداق عینی و نمونه‌ای روشن و بارز از برخورد مسوولانه و توجه به موضوعات و مسائل کشور از زاویه منافع ملی است. در مقابل وارونه جلوه دادن آمار رسمی و بی‌محابا استناد به این آمار کردن و انحصاری کردن امور و خود را دیدن و همه را انکار کردن نیز عین نگاه قدرت طلبانه و غیرمسئولانه است.
آدرس این قدرت طلبی را می‌توان در اصرار بر نفی دیگران و دستاوردها، و بی عیب دانستن خود و... دید و آیا این جز قدرت طلبی و نگاه غیرمسئولانه به پدیده و رخدادهای اجتماعی و سیاسی است؟!
در میان هواداران نامزدها نیز این چنین است. آیا اگر در میان یک جریان فکری و سیاسی اعتماد به نفس، اعتماد به مردم، اعتقاد به تشخیص درست آحاد جامعه، منطق و استدلال و استحکام نظر وجود داشته باشد، امکان دارد، برای نفی و کنار زدن رقیب خود از سلاح خشونت و تهمت و افترا بهره ببرد؟! آیا این نوع برخورد در فهم عامه و در واقعیت امر اینگونه معنی نمی‌شود که جریانی در حال باختن انتخابات و از دست‌دادن قدرت است لذا به هر وسیله‌ای برای نفی و حذف رقیب متوسل می‌شود؟! و غافل از آنکه نتیجه اتفاقاً عکس آن چیزی است که انتظار دارد !
حضور مسوولانه تعریفی غیر از گرفتن ژست مسئولانه نگریستن به پدیده‌ها دارد. یک نامزد انتخاباتی و هوادارانش که با برخورداری از یک انسجام نظری و چارچوب فکری و یک مانیفست و روش و برنامه برای بهبود اوضاع و پیشرفت کشور در کلیه امور وارد عرصه رقابت سیاسی و انتخاباتی می‌شود باید به این نکته پیش پا افتاده توجه داشته باشد که با توسل به انواع رفتارهای غیراخلاقی و در مواردی نیرنگ و با تخریب رقیب از خود چهره‌ای افسانه‌ای و کاریزما برای نجات کشور ساختن، مشکلی را حل نمی‌کند.
یک نامزد انتخاباتی که مدعی است با نگاه مسئولانه و خدمت به جامعه به دنبال دستیابی به قدرت یا حفظ آن است، باید تمرکزش روی ارایه برنامه، نقشه راه برای برطرف کردن مشکلات کشور و در نتیجه پیشرفت و توسعه که بخشی از حقوق طبیعی و اصلی این مردم است، باشد. راه حل ارایه کند و البته از برنامه‌های خود به صورت منطقی و علمی دفاع کند و به تعبیر امام علی (ع) فرزند زمانه خود نیز باشد. در کنار آن به نقد تفکرات رقیب خود نیز بپردازد با منطق و مناظره و مفاهمه به رد نظرات رقیب مبادرت ورزد که این خود امری لازم و از ابزار موثر پیشرفت و سیاست ورزی است. حتی می‌تواند به این هم اکتفا نکند و نظرات رقیب خود را تخطئه نیز بکند اما توهین نکند و تهمت نزد.
مجموعه این ساز وکارها از یک نامزد انتخاباتی فردی مسئول می‌سازد که حتی چنانچه از اقبال عمومی برای بدست گرفتن قدرت برخوردار نشد اما این را می‌داند که مسوولانه در انتخابات شرکت کرده اما اکثریت برنامه دیگری را به برنامه‌های ایشان ترجیح داده و به آرمان‌های یا واقعیت های موجود نزدیک تر یافته است.
در چنین شرایطی است که دیگر نامزدی به قدرت‌طلبی متهم نمی‌شود و تنها اشکالی که وارد می‌گردد این است که نظرش مورد اقبال اکثریت قرار نگرفته و البته به صورت دولت در سایه که خاص کشورهای دموکراتیک و مدرن است می‌تواند به فعالیت خود ادامه دهد و با پیروزی رقیب، دنیا هم به آخر نمی‌رسد.
توصیه نویسنده این یادداشت و بسیاری دیگر از صاحبان قلم و نویسندگان به نامزدهای انتخاباتی و به خصوص برخی که احتمالاً ممکن است از فاکتور مهم حضور مسوولانه فاصله گرفته باشد این است که بیایید و بیش از هر چیز به منافع ملی بنگرید و با آینده کشور مسوولانه برخورد نموده و رو به رو شوید و قدرت و قدرت‌طلبی را به کناری نهید و به هواداران این نامزدها نیز توصیه می‌شود که احساسات خود را کنترل کرده به منافع ملی توجه کنند و در دام قدرت طلبی گرفتار نشوند و فقط از نامزد مورد حمایت خود مسوولیت و حضور مسوولانه بخواهند.
تردید نکنیم که اعتلا و پیشرفت و توسعه و سربلندی کشور تنها و تنها در گرو داشتن روحیه مسوولیت شناسی و برخورد مسئولانه با حوادث و رخدادهاست. به طرف‌ها و بازیگران اصلی برگزاری یک انتخابات دموکراتیک و سالم، یعنی نامزدهای انتخاباتی؛ رای دهندگان و برگزارکنندگان و مجریان انتخابات دهم ریاست جمهوری ایران باید توصیه کرد که مسئولانه بیاندیشیم و مسئولانه در انتخابات شرکت کنیم و مسئولانه و با تدبیر و واقع‌نگری و آینده‌بینی و بر اساس اقتضائات داخلی و بین‌المللی سکان اداره کشور را به دست یک نامزد اصلح بدهیم و مسئولانه نیز انتخابات را برگزار کنیم.
حضورمان در این تمرین دموکراسی که با آبرو و اعتبار جهانی کشور همراه است، مسئولانه باشد و نه قدرت‌طلبانه! امیدواریم این طور باشد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید