آفتاب‌‌نیوز : عارف غلامی در تابستان گذشته از فهرست تیم فوتبال استقلال کنار گذاشته شد و پس از نیم فصل دوری از میادین در نهایت استقلال را ترک کرد و به ولژ موستار بوسنی رفت. او نیم فصل موفقی در این تیم داشت و به واسطه عملکرد خود در لیگ بوسنی موفق شد بار دیگر به تیم ملی ایران هم دعوت شود.
غلامی پس از اردوی تیم ملی در گفتگویی با خبرنگار ما درباره جدایی از استقلال و حضور در لیگ بوسنی صحبت کرد. او همچنین درباره بازگشت به تیم ملی و جو حاکم در این تیم نیز اظهارنظر کرد.
گفتگو با غلامی را در ادامه می‌خوانید:
* بعد از نیم فصل حضور در کشور بوسنی به تیم ملی دعوت شدی و بعد مدت‌ها به جمع ملی‌پوشان برگشتی. حس و حالت را از حضور مجدد در تیم ملی بگو.
به هر حال پوشیدن پیراهن تیم ملی در هر شرایطی و هر سنی باعث افتخار و خوشحالی است چه برای من و چه برای هر بازیکن دیگری. خیلی خوشحال هستم که دوباره به تیم ملی برگشتم و فکر می‌کنم آخرین بار در زمان حضور آقای اسکوچیچ در تیم ملی حضور داشتم. همانطور که گفتم حس خوبی از حضور در تمرینات تیم ملی و در کنار بچه‌ها داشتم و امیدوارم روز‌های خوبی و ماندگار رو درکنار همه اعضای تیم داشته باشم.
* به عنوان بازیکنی که در نقش دفاع وسط بازی می‌کند، انتقالت به تیمت در بوسنی چطور اتفاق افتاد و چه نتیجه‌ای برایت در بر داشت؟
شما می‌دانید پست دفاع وسط یکی از سخت‌ترین پست‌ها در فوتبال است که اشتباه در آن باید خیلی کم اتفاق بیفتد. من بعد از حضور در استقلال و چند سال بازی برای این تیم در سطح اول ایران و آسیا پیشنهادات خیلی بهتر از سال گذشته داشتم که آمادگی جدا شدن از استقلال را نداشتم ولی با توجه به شرایطی که پیش آمده بود، با مدیر برنامه‌هایم به این نتیجه رسیدیم که بهترین پیشنهاد از نظر فوتبالی همین تیمی بود که در آن در بوسنی به میدان بروم؛ تیمی پر تماشاگر قدیمی در یوگوسلاوی و با کیفیت در فوتبال بوسنی که در هر بازی تماشاگران زیادی را به ورزشگاه می‌کشاند. من سعی داشتم بازی کنم و می‌خواستم تجربه جدیدی کسب کنم. شاید بوسنی در فوتبال اروپا خیلی لیگ پر سر و صدایی نداشته نباشد، اما برای شروع و تجربه اول برای من خیلی راضی کننده بود. همانطور که گفتم بازی در هر سطحی از فوتبال اروپا سختی‌ها و تجربیات خیلی خاصی دارد که خوشحالم آن را تجربه کردم. نتیجه آن هم این بود که دوباره به تیم ملی رسیدم.
* فصل گذشته بحث‌های مختلفی درباره تو مطرح شد. اول گفتند با استقلال توافق کردی، بعد گفتند توافق نکردی و سپس صحبت حضورت در سپاهان و تراکتور بود. چرا در نهایت تو نیم فصل بیرون نشستی؟
درمورد فصل گذشته خیلی نمی‌خواهم به عقب برگردم و صحبت کنم. با همه اتفاقاتی که برای من افتاد و بدشانسی و مصدومیت‌هایی که دچارش شدم، سعی کردم در مورد این موضوع حرف نزنم و فراموش کنم. بله، من تا آستانه توافق با استقلال رفتم، اما نمی‌دانم چه اتفاقی افتاد که به یکباره فراموش شدم. من روز‌های خوبی در استقلال داشتم و سال‌ها برای این تیم بازی کردم. نمی‌خواهم حرفی بزنم یا کسی را قضاوت کنم، ولی دوست داشتم با پیراهن استقلال بازی کنم که نشد. در مورد سایر تیم‌ها هم نمی‌خواهم اسمی ببرم، ولی عزیزانی از باشگاه‌های مختلف بودند که پیشنهاد کردند، ولی در نهایت راهی بوسنی شدم.
* آیا الان بازیکن آزاد هستی یا همچنان با تیم بوسنیایی قرارداد داری؟
قرارداد من به صورت مشروط است و میتوانم جدا شوم، اما به عنوان بازیکن حرفه‌ای میخواهم باشگاهم در جریان باشد و به صورت توافقی یا الان یا بعد از بازی‌های کنفرانس لیگ اروپا انتقالم انجام شود.
* چه برنامه‌ای برای آینده‌ات داری؟
الان در حال بررسی پیشنهادات هستم تا ببینم خدا برایم چه می‌خواهد.
* از نظر کیفی حضور در فوتبال اروپا و بوسنی چیزی به بار فنی تو اضافه کرد؟
همانطور که گفتم هر لیگی در اروپا سختی‌ها و شرایط خودش را دارد و لیگ بوسنی تیم‌های خوبی دارد و دربی آن کشور هم پر تماشاگر و بسیار حساس است. تمرین زیر نظر مربیان اروپایی در هر حالتی می‌تواند برای هر بازیکنی تجربه داشته باشد. من هم تجربیات خوبی کسب کردم و از نظر تمرینی هم شرایط خوبی را تجربه کردم.
* لیگ بوسنی برای ما خیلی شناخته شده نیست و شاید به همین دلیل در مدت حضور تو در این لیگ، رسانه‌ها خیلی به عنوان یک بازیکن لژیونر به تو
نپرداختند. نظر خودت در این زمینه چیست؟ به خصوص که تو پیش از این در استقلال بازی می‌کردی و همیشه در چشم رسانه‌ها بودی.
البته که رسانه.ها همیشه کار خود را انجام می‌دادند و به من هم پرداخته شد و حتی می‌دیدم که اخبار بازی‌های ما را هم پوشش می‌دهند. از اینستاگرام متوجه می‌شدم که بازی‌های من و یا هایلایت‌های مسابقات دیده می‌شود. در آنجا هم رسانه‌های مختلفی فعالیت می‌کردند که اتفاقا حضور پر رنگی داشتند. در کل برای بازیکنانی که سابقه حضور در تیم‌های پر طرفدار را دارند بازی در تیم‌های دیگر شرایط خاصی هم دارد. نگرش‌ها تغییر می‌کند و شاید شور و هیاهو خیلی کمتر از تیم‌های قبلی باشد، اما از یک سو تمرکز شما از نظر فوتبالی واقعا بیشتر است.
* به عنوان یکی از بازیکنان تیم ملی، شانس تیم ملی را برای صعود به جام جهانی چطور ارزیابی می‌کنی؟
تیم ملی ما همیشه شانس صعود به جام جهانی است و حالا هم طبعا شرایط با اضافه شدن سهمیه آسیا بیشتر شده، اما نباید فراموش کنیم که تمام تیم‌ها در حالی پوست اندازی و پیشرفت هستند. همین هنگ کنگ تیمی متفاوت و سختگیر بود و شاید یکی دو سال بعد خیلی بهتر از امروز برای مسابقات جام ملت‌های آسیای آینده آماده شود.
* جو تیم ملی را در این مدت حضورت چطور دیدی و استقبال بازیکنان از تو چطور بود؟
جو تیم ملی همیشه خاص و البته مسئولیت بازیکنان زیاد است. من با فضای تیم ملی غریبه نبودم، چون قبلا در اردو‌ها حضور داشتم. بچه‌ها شرایط خوبی داشتند و فضای خوبی در تیم ملی حاکم است. به نظرم دوستی و رفاقت در این تیم واقعا به چشم می‌خورد و شنیده بودم که فضای نسبت به گذشته تغییر کرده و بچه‌ها خیلی از هم حمایت می‌کنند، ولی وقتی خودم در اردو حضور پیدا کردم این مسئله را به چشمم دیدم.
