در بخش اول مناظرۀ سوم کاندیداهای ریاست جمهوری در جمعه شب - هم زمان با نگارش این نوشته - هیچ کس طرح نور یا گشت ارشاد -۲ را به گردن نگرفت! در حالی که برخی صاحب مسوولیتهای بالا هستند.
این در حالی است که در دو سال گذشته هر هفته در نمازجمعهها امامان جمعه در این باره سخن گفته و از طرح نور اخیر نیروی انتظامی به رغم حوادث ۱۴۰۱ هم حمایت کردهاند!
نکته جالب توجه این که حتی دو نامزدی که اصرار دارند ادامه دهنده دولت فعلی هستند نیز از طرحی که وزیر کشور همین دولت این همه از آن دفاع کرده حمایت نمیکنند و آقای جلیلی حتی گفت حجاب اصلا مسألۀ ما نیست؛ نگفت و مجری اجازه نداشت بپرسد اگر مسألۀ اصلی نیست چرا وزیر کشور همین دولت این قدر دنبال آن است یا یکی از رییس مجلس بپرسد پس چرا مجلس تمام همت خود را صرف این موضوع کرده بود؟
همین که هیچ کس طرح نور را -که در جامعه به طرح زور شهرت دارد - به گردن نمیگیرد نشان میدهد اظهارات آن نماینده مجلس که هر روز تهدید میکرد و امام جمعههایی که حمایت میکردند و وزیر کشوری که مدام حمایت کرده و هنوز هم دست بردار نیست تا چه اندازه به دیدگاه مردم نزدیک است.
اگر اکثر مردم حامی طرح نور بودند باید با صدای بلند حمایت میکردند. جان کلام البته همان است که مسعود پزشکیان گفت: نه با زور توانستند زنان ما را بی حجاب کنند و نه با زور میتوانند با حجاب کنند.
هر چند از نامزد متفاوت انتظار میرفت تنوع سبکهای زندگی را با صراحت بیشتری به رسمیت بشناسد، اما قضیه را به تربیت و آموزش ربط داد در حالی که بخشهایی از آن به سبک زندگی مربوط است.
به هر رو طرح نور اکنون به مثابه یتیمی است که جز احمد وحیدی وزیر کشور دولت مستقر فعلی و امیر حسین بانکی پور در مجلس و برخی از مسؤولان در سطوح دیگر کسی حاضر نیست از ان دفاع کند. اگر انتخابات هیچ حُسنی نداشت همین یک فقره کافی است که داریم میبینیم پیش چشم مردم جرأت نمیکنند دفاع و تأیید کنند و این قدرت رسانهها و افکار عمومی است.