آیا رای دادن واقعا خیانت است؟
اگر رای ندهیم با برآمدن یک چهره تندرو همه چیز زودتر به خط پایان می‌رسد و رای دادن ما فقط آن را به تاخیر می‌اندازد؟ اگر رای ندهیم و همه چیز دست خودشان باشد باید کاری بکنند و مسوولیت بپذیرند؟ و از این دست، اما و اگر‌ها در ذهن و کلام خیلی‌ها جریان دارد.
از طرف دیگر این روز‌ها برخی این علم را دوباره برافراشته‌اند که «هر رای به هر نامزدی، رای به نظام است.» البته دیدن و شناختن گوینده این جملات، تکلیف ما را از باب نیت گوینده روشن می‌کند. استراتژیست متوهم همه چیزدان و نامزد پوششی معروفترین چهره‌هایی هستند که این گزاره را برجسته کرده‌اند، اما حرف‌شان یک معنی روشن دارد: «اگر منتقد نظام هستید یا بعضی سیاستها را قبول ندارید، نیایید و رای ندهید تا در مشارکت پایین کسی که ما می‌خواهیم انتخاب شود.»
شک نکنید که گوینده خود هم باوری به این جمله ندارد و فقط می‌خواهد حس تردید شما را تحریک کند و آن را به عدم شرکت میل دهد. شما هر تصمیمی بگیرید برای همه محترم است و هر یک از ما حق داریم از این فرصت انتخاباتی به شکلی که صلاح می‌دانیم، استفاده کنیم و پیام خود را به مخاطب‌مان که مثلا حکومت یا جامعه است برسانیم.
اما پیش از تصمیم‌گیری نهایی به این چند پرسش بیندیشیم: آیا نشانه‌ای از اینکه این حکومت به نقطه پایان خود نزدیک است (فارغ از خوب یا بد بودن این اتفاق) می‌بینیم؟ آیا به فرض مثبت بودن پاسخ، رای ندادن ما این روند را تسریع می‌کند؟ آیا رای ندادن ما موجب تعلیق یا عدم تشکیل دولت می‌شود یا فرد تندرویی نزدیک به محافل قدرت و ثروت با همان رای حداقلی زمام امور را به دست می‌گیرد و خود را تنها به حامیان و رای‌دهندگان حداقلی اش پاسخگو می‌داند؟
اینکه در انتخابات مجلس شرکت نکردیم باعث شد مجلس تشکیل نشود یا باعث شد افرادی به پشتوانه رای اقلیت وارد مجلس شوند و هر روز برای‌مان خط و نشان بکشند؟ خروجی مجلس قبلی که رای ندادیم چه شد جز طرح صیانت و حجاب و قیر رایگان و اقدام راهبردی و عدم تغییر ساعت و...؟
آیا عدم مشارکت ما باعث می‌شود بخشی از حاکمان تضعیف شوند، به خودشان بیایند و از ما دلجویی کنند و رویه‌هایش را تغییر دهند؟ خیلی خوب بود که پاسخ این پرسش مثبت بود، ولی مع‌الاسف نیست. در بسیاری بخش‌های جریان قدرت کسی از مشارکت پایین ککش هم نمی‌گزد و تازه خوشحال هم می‌شوند، چون مشارکت بالا را مایه دردسر می‌دانند.
مگر وزیر کشور که از خودی‌های بلندپایه امنیتی و نظامی است در چشم من و شما نگاه نکرد و انتخابات مجلس اخیر را با مشارکت اندک حماسه نخواند؟ چه کسی قرار است از مشارکت پایین به خودش بیاید و تلنگر بخورد؟
توجه به همین فکت کافی است که کاندیدای اصلح و مطلوب جناح تندرو و ضدجمهور از ابتدای تبلیغات در نرخ مشارکت زیر ۵۰درصد، حدود ۲۵درصد آرا را دراختیار دارد و این میزان نه زیاد می‌شود و نه کم. هرقدر نرخ مشارکت بالا برود این درصد کاهش می‌یابد، چون از این مشارکت بالارونده چیزی به سبد این نامزد اضافه نمی‌شود پس طبیعی است که نخواهند مشارکت افزایش یابد.
مگر این سه سال را که همه چیز دراختیار خودشان بود گردن می‌گیرند؟ آنچه در بیانیه‌های اتخاباتی‌شان می‌بینید و می‌شنوید که این‌طور از ملت طلبکارند و برای خود دستاورد می‌تراشند با واقعیت زندگی و سفره من و شما چقدر انطباق دارد؟
هموطن! شما چه بیایی و چه نیایی فردی برای اداره قوه مجریه انتخاب خواهد شد شما چه سر صندوق حضور یابی و در تعرفه چیزی بنویسی و چه در خانه بنشینی در هر حال رای داده‌ای. می‌توان به فردی که حتی به نسبتی به افکار و انتظارات ما نزدیک است رای داد و می‌توان نشست تا به جای ما به فردی که بیشترین فاصله را با خواسته‌های ما دارد رای بدهند. در هر حال «انتخاب حق شماست.»
