بگذارید اصلاح‌طلبان باری را که بر دوش‌شان گذاشته‌اید به مقصد برسانند
بهروز بهزادی در مطلبی با عنوان”سپاسگزار این ملت بزرگ باشیم” نوشت: جمعه غروب بود که فضای مجازی مملو از پچ‌پچ‌های اصلاح‌طلبان برای رای دادن به پزشکیان پریروز و رییس‌جمهور امروز بود. چیزی نگذشت که یاران رهسپار حسینیه ارشاد شدند. همانجایی که در تاریخ بیشترین آرای اصلاح‌طلبان را ثبت کرده است. همانجایی که صف در صف برای رای دادن به محمد خاتمی هر کس ساعت‌ها انتظار کشیده بود. این‌بار باز صف‌ها تشکیل شد. صفوفی تعیین‌کننده که مسعود پزشکیان را به ریاست‌جمهوری رساند. همه آمده بودند تا بگویند «برای ایران» آمده‌ایم.
حرف‌های این گروه‌ها از جنس مخمل نرم ایران بود، از فردوسی می‌گفتند، از حافظ و از فرهنگی دیرپا. برخی می‌گریستند. گریستنی که از سر احساسات و عشق به وطن بود. من خود کلیپی از فیاض زاهد دیدم که گریه امانش نداد و قطع شد. خیلی‌ها چنین بودند. به عشق وطن و برای ایران آمده بودند، هر یک چند نفر را مجاب کرده بودند که بیایند و به پزشکیان رای دهند.
در لحظاتی که به این گروه می‌اندیشیدم با خودم فکر می‌کردم در طول تاریخ بشر اصلاح‌طلبان بهترین مردمان بوده‌اند. نام‌شان مانده است. هیچ‌گاه به خشونت متوسل نشده‌اند، چون یک اصلاح‌طلب اهل خشونت نیست، اصلا نمی‌تواند خشن باشد. «اصلاح» را در فرهنگ واژگان فارسی نگاه کنید معنی صلح، آشتی، تزکیه و تهذیب دارد و این با خشونت فرسنگ‌ها فاصله دارد. به تاریخ بنگرید زندگی امیرکبیر را بخوانید: او آنچنان شیفته اصلاح حکومت و جامعه بود که جان در این راه داد و عاقبت با وسوسه خناسان در باغ فین کاشان کشتندش یا حلاج، «آن عزیزی که از او گشت سردار بلند» اهل اصلاح بود. فرهنگ‌ها از خشونت، جمود فکری و تصلب فاصله داشت و متاسفانه طعمه خشونت‌طلبان شد.
این نوشته کوتاه را بی‌دلیل نمی‌نویسم. برای این می‌نویسم که برای یک بار هم در تاریخ اخیر بگذارید اصلاح‌طلبان باری را که بر دوش‌شان گذاشته‌اید به مقصد برسانند. اینان ایرانی آباد و آزاد می‌خواهند. می‌پرسید برای چه کسانی؟ پاسخ می‌دهم برای ایرانیان که بخش عظیمی از آنان مسلمانند و دین خود اسلام را از قرن‌ها پیش نگه‌داشته‌اند و همچنان از هر گزند نگه می‌دارند؛ و سخنی با رییس‌جمهور. این مردم خوب و نجیب باز هم شگفتی آفریدند. ما هم در کنار شما بودیم- البته بیشتر همکاران من بودند، چون من بستری یک عمل جراحی سنگین بودم- از این پس منتقد دلسوز شما و دولت‌تان خواهیم بود تا بتوانیم با هم بار بزرگی را که بر دوش دارید به مقصد آبادی و ثروت و پیشرفت ایران برسانیم. خداوند بزرگ یارتان.
