تمامی محلات تبریز دارای دسته های شاخسی گویان میباشند که عزاداران با گرفتن «شاخسی آغاجی» دستههای بلند استوانهای چوبی در دستهایشان و گفتن «شاخسی» (شاه حسین) و «واخسی» (وای حسین) مسیر تعیین شده برای عزاداری را، دست بر دوش عزادر کناری خود با ریتم طبل و سنج و مداحی، دور زنان طی کرده و عزاداری می کنند. در در دستههای «شاخسی» تا سه دهه قبل از شمشیرهای باریک و بلند تشریفات ارتش استفاده میشد و به دلیل جلوگیری از ایجاد خطر به چوب دستی تغییر یافت.