تشخیص بیماری آلزایمر دشوار است، زیرا معمولا نیاز به شناسایی تجمع پروتئین چسبندهای به نام آمیلوئید بتا در مغز دارد. این کار را میتوان با اسکنهای مغزی یا نمونه برداری از مایع مغزی-نخاعی در ستون فقرات (پونکسیون کمری) انجام داد که عموما روشهای آسانی نبوده و میتوانند ناراحت کننده باشند. در نتیجه، بسیاری از پزشکان آلزایمر را بر اساس علائم بیمار و معاینات شناختی تشخیص میدهند.
«یورونیوز» در گزارش جدید خود در این باره آورده است، هماکنون دانشمندان شروع به ارائه آزمایشهای مختلفی کردهاند که میتواند نشانههای خاصی از آلزایمر را در خون تشخیص دهد. این آزمایشها هنوز به طور گسترده مورد استفاده قرار نگرفتهاند، زیرا دادههای کمی برای راهنمایی پزشکان در مورد این آزمایشها وجود دارد. سازمان غذا و داروی ایالات متحده هنوز هیچ یک از آنها را به طور رسمی تایید نکرده و هنوز پوشش بیمهای کمی در مورد این آزمایشات وجود دارد. با این حال نتایج این تحقیقات بسیار امیدوارکننده است.
دکتر «سوزان شیندلر»، متخصص مغز و اعصاب در دانشگاه واشنگتن در سنت لوئیس که بخشی از این پروژه تحقیقاتی است میگوید: در حالی که برخی از این آزمایشها بسیار دقیق هستند، آزمایشهای دیگر تقریباً به دقت حدس زدن تصادفی پرتاب یک سکه هستند.
بیش از ۶ میلیون نفر در ایالات متحده و میلیونها نفر دیگر در سراسر جهان به آلزایمر به عنوان شایعترین شکل زوال عقل مبتلا هستند. نشانگرهای زیستی این بیماری تجمع پلاکهای آمیلوئیدی مسدودکننده مغز و یا «پروتئینهای تاو» هستند که کارکرد خود را از دست دادهاند.
حتی متخصصان با تجربه گاهی اوقات در تشخیص اینکه آیا علائم بیمار ناشی از آلزایمر یا بیماری دیگری است، دچار مشکل میشوند. به عنوان مثال، دکتر شیندلر در مورد تجربه خود میگوید که گاهی کاملا معتقد است که یک بیمار مبتلا به آلزایمر است، اما آزمایشها منفی میشوند، بنابراین روند تشخیصی همیشه ساده نیست.
این آزمایشهای خون تاکنون بیشتر در محیطهای تحقیقاتی با دقت کنترل شده استفاده شده است. مطالعه جدیدی روی حدود ۱۲۰۰ بیمار دارای مشکلات حافظه در سوئد که به پزشک عمومی یا متخصص مراجعه کرده بودند انجام شد. برای تشخیص بیماری از بیماران آزمایش خون یا اسکن مغزی و یا نمونه برداری از مایع مغزی-نخاعی انجام شد.
متخصصان دانشگاه لوند سوئد در کنفرانس بین المللی انجمن آلزایمر در فیلادلفیا گزارش دادند: در حالی که تشخیص پزشکان عمومی ۶۱ درصد و تشخیص متخصصان ۷۳ درصد صحیح بود، اما بر اساس یافتههایی که در مجله انجمن پزشکی آمریکا نیز منتشر شد، آزمایش خون ۹۱ درصد دقیق بود.
«ماریا کاریلو»، مدیر ارشد انجمن آلزایمر با اشاره به تعدد نشانگرهای مختلف در آزمایش خون تاکید کرد که پزشکان و متخصصان فقط باید از آزمایشهای خونی استفاده کنند که میزان دقت آن بیش از ۹۰ درصد است.
با توجه به تعدد آزمایشهای خون باید توجه کرد که دقیقترین آنها نشانگر زیستی به نام (p-tau ۲۱۷) را اندازهگیری میکنند که با تجمع پلاکها در مغز مرتبط است و سطوح بالای (p-tau ۲۱۷) نشان دهنده احتمال بالای آلزایمر است.
در عین حال فقط پزشکان میتوانند این آزمایشات خون را آن هم برای بیماران مبتلا به مشکلات حافظه تجویز کنند. انجام این آزمایشات برای افراد بدون علائم توصیه نمیشوند، حتی اگر سابقه خانوادگی آلزایمر وجود داشته باشد.
با این حال تشخیص زودهنگام آلزایمر بسیار مهم است، چرا که تجمع آمیلوئید میتواند دو دهه قبل از اولین نشانه مشکلات حافظه شروع شود و تاکنون هیچ اقدام پیشگیرانهای جز توصیههای اولیه برای تغذیه سالم، ورزش و خواب کافی وجود ندارد.