المپیکی‌ها را دیدیم المپیادی‌ها را ندیدیم!
سیدصادق غفوریان در سرمقاله خراسان نوشت: در روزها و هفته‌هایی که المپیک ۲۰۲۴ پاریس چتر پرشور و هیجان خود را از بلندای برج ایفل به این سو و آن سوی جهان گسترانده بود که البته کاروان ورزشی ایران نیز تا حدودی توانست برای پرچم کشورمان افتخارآفرینی کند، در سوی دیگری نیز چندین و چند المپین ایرانی توانستند نام، پرچم، توان، هوش و استعداد کم نظیر ایرانی را در مجامع بین المللی به آوازه درآورند. البته این المپین‌ها، دانشمندان جوان کشورمان بودند که در المپیادها، رقابت‌ها و رویدادهای علمی و فناورانه جهانی افتخار آفریدند و بالانشینی استعداد ایرانی را همچون همیشه به رخ کشیدند.
اما دریغ و صد افسوس که همه ما از چهره‌ها و شخصیت‌ها بگیرید تا رسانه‌ها و حتی بخش قابل توجهی از مسئولان، آن طور که باید به افتخارآفرینی دانشمندان جوانمان توجه نکرده ایم. اجازه بدهید، فهرستی از این افتخارات را که در هفته‌های همزمان با المپیک رقم خورد با هم مرور کنیم:
-کسب دو مدال طلا و جایزه ویژه دانش آموزان ایرانی در المپیاد جهانی اختراعات و نوآوری‌های کره جنوبی ۲۰۲۴
-کسب یک مدال طلا و سه نقره دانش‌آموزان ایرانی در پنجاه‌وششمین دوره المپیاد شیمی در شهر ریاض
-کسب دو مدال طلا و دو مدال نقره دستاورد تیم المپیاد زیست شناسی ایران در المپیاد جهانی زیست شناسی سال ۲۰۲۴ قزاقستان
-کسب یک مدال طلا و چهار مدال نقره در مسابقات جهانی المپیاد فیزیک ۲۰۲۴ در اصفهان
-کسب یک مدال نقره و یک مدال برنز برای نخستین‌بار در المپیاد جهانی اقتصاد
-کسب یک مدال طلا، سه مدال نقره، یک مدال برنز و یک دیپلم افتخار توسط تیم دانش‌آموزی اعزامی ایران در مسابقات جهانی المپیاد ریاضی انگلستان IMO ۲۰۲۴
بنای مقایسه نیست، امااساسا سخن این نگاشته، این نیست که در عملکرد کاروان و قهرمانان ملی المپیک ۲۰۲۴ پاریس و افتخارآفرینی‌های متعدد دانش آموزان نابغه ایران در رویدادهای جهانی مقایسه‌ای صورت دهیم، اما می‌توانیم با خود حدیث نفس و پرسشی را مطرح کنیم که چرا تا این حد به دانش و دانشمندان مان کم توجه هستیم؟ و صد البته بیراه نیست اگر خودمان را در معرض این «انتقاد» و «گلایه» قرار دهیم که مگر، این دانش آموزان همچون گوهر، قهرمانان و افتخارآفرینان این سرزمین نیستند؟ مگر اینان پرچم ایران را در همین روز‌های المپیک پاریس، در نقاط دیگر جهان به اهتزاز درنیاوردند؟
در این که قهرمانان ورزشی که آنان نیز پاره‌های تن همین سرزمین و وطن اند، برای کسب یک مدال و افتخار سال‌ها مرارت و درد و مشقت متحمل می‌شوند، هیچ شکی نیست، چه بسا کسب یک مدال و سکوی قهرمانی توسط ورزشکاران در رویدادهای بین المللی تا روزها و هفته‌ها سبب ساز نشاط و شادابی جامعه و بهانه پمپاژ «امید» می‌شود، اما نمی‌توان ارزش افزوده کوشش‌های علمی و دستاورد‌های فناورانه جوانان پرتوان ایرانی در رویدادهای علمی جهانی را نادیده انگاشت و نسبت به آن‌ها بی‌تفاوت بود.
مجدد یادآوری کنیم که هدف این سطور، فروکاستن از ارزش همت، غیرت و تلاش‌های ورزشکاران نیست، بلکه هدف نقد یک رفتار، رویکرد و عملکرد اجتماعی است. رفتاری که به حق، ورزشکار قهرمان خود را می‌ستاید، پاداش‌های میلیاردی به او اعطا می‌کند، قاب اختصاصی از او در رسانه‌های رسمی می‌سازد، اما در برابر قهرمان علمی خود در سکوت و خاموشی فرو می‌رود.
برای اثبات این ادعا که ما آن طور که باید قدرشناس دانش و دانشمندان‌مان نیستیم، به همین پرسش بسنده کنیم که در یک ماه اخیر، چند خبر از افتخارات دانش آموزان ایرانی در المپیاد‌های جهانی را از رسانه‌ها مطلع شدیم؟ رسانه‌ها چند برنامه ویژه درباره این قهرمانان علمی تولید و ارائه کردند؟ احتمالا خیلی از ما تا همین امروز مطلع نبودیم که فرزندانمان در المپیاد‌های جهانی در هفته‌های اخیر چه غوغایی برپا کردند.
باری؛ روی سخن در این مقال، همین بود که تمام قد به احترام قهرمانان علمی بایستیم، کلاه از سر برداریم و خطاب به آنان بگوییم، بی‌شک این شمایید که آبادی و سربلندی فردای ایران، انتظارتان را می‌کشد.
اما شما ما را ببخشایید که بسیاری از اوقات فراموشتان می‌کنیم.
