معضل این روز‌های پرسپولیس چیست؟
پرسپولیس در دو بازی گذشته علاوه بر از دست دادن ۴ امتیاز، هنوز موفق نشده نمایش ایده آلی را به نمایش بگذارد و همین موضوع باعث شده تا هواداران این تیم با ناامیدی گره حل شدن مشکلات فنی را در جذب بازیکنانی، چون علی قلی زاده بدانند. آن هم در شرایطی که پرسپولیس در خط هافبک دچار نارسایی در توپ سازی و خلق موقعیت است نه به خاطر ضعف وینگرها.
پرسپولیس در دو بازی قبلی خود مقابل ذوب آهن و تراکتور، از سروش رفیعی و مسعود ریگی به عنوان دو هافبک ثابت بهره برده و در همین بازی آخر سینا اسدبیگی را جانشین عیسی آل کثیر کرد تا با دو هافبک دفاعی و سروش در راس آن‌ها به مصاف هافبک‌های پرتعداد تراکتور برود.
نکته قابل توجه این است که نه تنها سیستم پرسپولیس از ۲-۴-۴ ثابت و همیشگی اش در چند سال اخیر به ۳-۳-۴ تغییر پیدا کرده بلکه خط هافبک این تیم نیز هنوز در بازی سازی و رساندن توپ به وینگرها و مهاجمان موفق نیستند.
هافبک‌های پرسپولیس خلاف چند فصل نمی‌توانند با حفظ توپ و پاس‌های کوتاه بازی را در زمین خودی نگه دارند و با ارسال‌های سالم، وینگرها و مهاجمان را در موقعیت مناسب گلزنی قرار دهند و به همین دلیل توپ به آسانی از دست می‌رود. در ادامه نه مهاجمان توانی برای خلق موقعیت دارند و نه وینگرها اصلا توپی می‌گیرند تا بتوانند با پیروزی در مصاف‌های یک به یک مدافعان حریف را با چالش مواجه کنند.
نتیجه اش می‌شود همین دو بازی و به ویژه بازی با تراکتور که پرسپولیس در خلق موقعیت گلزنی بسیار ناتوان نشان داد.
بی شک بازگشت میلاد سرلک و همین طور تزریق نفراتی، چون سینا اسدبیگی می‌تواند شرایط را تغییر دهد. ضمن این که هرچه زمان بگذرد، پرسپولیس با آشنایی بیشتر با سیستم ۳-۳-۴ می‌تواند همان فرم بازی را پیدا کند که گاریدو می‌خواهد.
از این رو باید منتظر بود و دید در این قرعه سختی که نصیب پرسپولیس شده و در شرایطی که هیچ وقت هم به معنای واقعی میزبان نبوده و از حمایت کامل هوادارانش برخوردار نبوده، بالاخره پرسپولیس گاریدو چه زمانی می‌تواند اولین پیروزی اش را دشت کند. هنوز اول راه است و زمان زیادی تا پایان فصل باقی مانده. ضمن این که پرسپولیس همواره نشان داده تیم نیم فصل دوم است نه نیم فصل اول!
