حملات حزب الله لبنان به اسرائیل محدود بود
حزب الله لبنان صبح روز یکشنبه با صدور بیانیه‌ای از آغاز مرحله نخست پاسخ به ترور شهید فواد شکر فرمانده ارشد خود در ضاحیه بیروت از سوی رژیم صهیونیستی با پرتاب ده‌ها فروند موشک و پهپاد خبر داد.
حزب الله لبنان در این بیانیه از هدف قراردادن دستکم ۱۱ پایگاه ارتش رژیم صهیونیستی در شمال اراضی اشغالی و منطقه جولان اشغالی خبر داده است که عبارتند از: ۱-میرون؛ ۲- ناوی زیف؛ ۳- زعتون؛ ۴- الزاعوره؛ ۵- السهل؛ ۶- کیلع در جولان اشغالی سوریه؛ ۷- یو اف در جولان اشغالی سوریه؛ ۸- نفح در جولان اشغالی سوریه؛ ۹- یردن در جولان اشغالی سوریه؛ ۱۰ - عین زی تیم و۱۱- راموت نفتالی.
حزب الله لبنان در بیانیه‌ای اعلام کرد که مرحله نخست عملیات با موفقیت کامل به پایان رسیده است و این مرحله‌ای بود که طی آن پادگان‌ها و مراکز نظامی اسرائیلی هدف قرار گرفتند تا پهپاد‌های هجومی بتوانند به هدف مورد نظر در عمق رژیم صهیونیستی برسند و پهپاد‌ها طبق برنامه عبور کردند.
در این بیانیه آمده است: شمار موشک‌های شلیک شده تاکنون بالغ بر ۳۲۰ موشک است و مراکزی که هدف قرار گرفتند، عبارتند از؛ پایگان میرون، نافی زیو، زعتون، الزاعوره، السهل، کیلع، یو اف، یردن و نفح در جولان اشغالی و پایگاه‌های عین زی تیم، راموت نفتالی.
حزب الله بیان کرد: جزئیات بیشتر درباره عملیات نظامی در بیانیه‌های بعدی اعلام خواهد شد.
رسانه‌های لبنانی نیز اعلام کردند که گستره مرحله نخست واکنش حزب‌الله لبنان به ترور شهید «فؤاد شکر» از سوی رژیم صهیونیستی شامل ۱۵۰۰ کیلومتر مربع از مناطق شمالی سرزمین‌های اشغالی بوده است.
المیادین به استناد اطلاعات موثق خود اعلام کرد که مرحله نخست عملیات حزب‌الله لبنان در واکنش به ترور شهید «فؤاد شکر» کاملاً موفقیت‌آمیز بوده و با بالاترین درجه دقت به انجام رسیده است.
در خصوص این موضوع خبرنگار تابناک گفتگویی با پروفسور شیرین هانتر عضو شورای روابط خارجی آمریکا انجام داده که در ادامه می‌آید.
هانتر متخصص مسائل سیاسی ایران، خاورمیانه و اسلام سیاسی است. تا پیش از انقلاب ۵۷ ایران، هانتر عضو وزارت امور خارجه ایران بوده‌است و پس از آن به ایالات متحده مهاجرت نمود. وی به زبان‌های فارسی، انگلیسی، فرانسه و ترکی مسلط است. وی همچنین عضو شورای روابط خارجی امریکاست. کتاب «روابط ایرانی-عربی، فرایند‌های تنش و سازگاری» از جمله کتاب‌های متأخر هانتر است. این کتاب تلاشی برای فهم و درک بهتر تاثیرات رقابت‌های فرهنگی، مدرنیزاسیون (نوگرایی)، اختلافات قومی و مذهبی، دولت‌سازی، نقش قدرت‌های بزرگ و سیستم سیاسی بین‌المللی بر روابط ایرانیان و اعراب طی هفت دهۀ گذشته است.
*حزب الله لبنان در عملیاتی انتقام جویانه با صد‌ها راکت، موشک و پهپاد مواضع ارتش اسرائیل را هدف قرار داد. اهمیت این عملیات چه بود؟
حملات تلافی جویانه حزب الله نشان داد که اسرائیل با خطر جنگیدن در دو جبهه روبرو است: غزه و لبنان. اگر این اتفاق بیفتد، حوزه عملیاتی ارتش اسرائیل را افزایش می‌دهد. با این حال، تا کنون، حملات حزب الله اسرائیل محدود بوده است و به اندازه‌ای نبوده است که به طور جدی وضعیت نظامی اسرائیل را تضعیف کند. در واقع حملات محدود بود تا جنگ گسترش نیابد.
*حزب الله این عملیات با چنین حجم و گستردگی را به صورت مستقل انجام داده است. از حیث بازدارندگی این عملیات چه پیامی را به اسرائیل مخابره می‌کند؟
اسرائیل و حزب‌الله نزدیک به دو دهه است که با هم می‌جنگند، اما هیچکدام نتوانسته‌اند دیگری را نابود کنند. از نظر جلوگیری از حملات آینده اسرائیل، حملات اخیر حزب الله ارزش محدودی خواهد داشت. کاری که این حملات و ضدحملات انجام می‌دهند افزایش خطر یک جنگ تمام عیار است. هر دو طرف درگیر یک بازی خطرناک هستند به این امید که بتوانند چرخه خشونت را کنترل کنند. اما ممکن است اوضاع از کنترل خارج شود. مشکلات خاورمیانه راه حل نظامی ندارد. بیش از چهار دهه جنگ تقریباً مداوم فقط مشکلات را تشدید کرده است.
*مطابق آنچه حزب الله اعلام کرده این عملیات مرحله اول عملیات انتقام جویانه متعاقب ترور فواد شکر فرمانده ارشد خود به شمار می‌رود. تصور می‌کنید مراحل بعدی با چه حجم و گستردگی و چه زمانی احتمالا رخ دهد؟
حزب الله به جز جنگ تمام عیار علیه اسرائیل، گزینه‌های بیشتری ندارد. یک تهاجم در مقیاس تمام عیار می‌تواند مداخله خارجی را به دنبال داشته باشد که برای حزب الله ضرر خواهد داشت.
*آیا ممکن است؛ متعاقب این عملیات حزب الله، عملیات انتقام جویانه ایران علیه اسراییل نیز قریب الوقوع باشد؟
ایران با انتخاب سختی روبروست. عدم پاسخ به قتل هنیه توسط اسرائیل، اعتبار او را به عنوان متحد قابل اعتماد و قدرتمند محور مقاومت تضعیف خواهد کرد. اما حمله به اسرائیل، خطر دعوت به انتقام‌جویی از آمریکا علیه تهران را در پی دارد. همچنین این احتمال وجود دارد که آخرین حملات و ضدحمله‌ها به گونه‌ای سازماندهی شده باشند که با چهره بازیگران محلی از جمله ایران مواجه شوند، بدون اینکه منجر به جنگی گسترده‌تر شوند. با این حال، خطر این است که همه بازیگران کنترل رویداد‌ها را از دست بدهند. به نظر من، ایران باید در تنظیم خطرات و مزایای یک ضدحمله محتاط باشد.
