پرستاران نه! عاملان اجرایی نشدن قوانین را مواخذه کنید
اعتراضات پرستاران تاکنون به بیش از ۵۰ بیمارستان دولتی در شهر‌های مختلف کشور کشیده شده است. امروز هم در گرگان، اراک و برخی شهر‌های دیگر این اعتراضات ادامه پیدا کرده است. نکته درخور توجه این است که به گفته دبیر کل خانه پرستار، حراست دانشگاه‌های علوم پزشکی و مدیران بیمارستان‌ها با ارسال نامه به پرستاران معترض سعی در تهدید و اجبار آن‌ها برای بازگشت به کار دارند.
در بسیاری از دانشگاه‌های علوم پزشکی به پرستاران نامه‌هایی مبنی بر این ارسال شده که غیبت در شیفت کاری عامل به خطر انداختن جان بیماران است و با ادامه چنین روندی نه‌تن‌ها فرد با کسری حقوق مواجه خواهد شد که احتمال اخراج و تعبید هم در میان است.
مساله این است که آیا واقعاً این تهدید‌ها برای پرستارانی که هیچ چیزی برای از دست دادن ندارند می‌تواند کارساز باشد؛ یعنی باز هم مسئولان به جای اینکه در رفع مشکلات و احقاق مطالبات پرستاران تلاش کنند، با ارسال نامه و تماس‌های تلفنی دست به تهدید پرستاران زده و آن‌ها را مجبور به ادامه کار در همین شرایط غیراستاندارد و غیرقانونی کرده‌اند.
به جای تهدید پرستاران سراغ مقصران این اعترضات بروید
محمد شریفی‌مقدم، دبیر کل خانه پرستار، یک بار دیگر با تاکید بر این نکته که آنچه پرستاران مطالبه می‌کنند حقوق قانونی‌شان است و می‌خواهند قانون به‌درستی اجرایی شود می‌گوید: «متاسفانه این رویه ناصواب تهدید و ارعاب نه‌تن‌ها مشکلات را حل نمی‌کند که ممکن است به وخامت اوضاع بینجامد. واقعاً تهدید پرستاران به کسر از حقوق در حالی که دریافتی یک پرستار در بسیاری از شهر‌ها حتی کفاف هزینه رفت‌وآمد او به بیمارستان را هم نمی‌دهد چطور قرار است باعث بازگشت به کار پرستار شود.»
او می‌افزاید: «مسئولان به جای اینکه پرستاران را به کمیته انضباطی احضار یا آن‌ها را تهدید به احضار و تبعید کنند، بهتر است به سراغ افرادی که باعث به وجود آمدن چنین شرایطی هستند بروند و آن‌ها را بازخواست کنند. چرا ۱۷ سال انتظار پرستاران برای اجرای قوانین مربوط به شغل و حرفه‌شان نباید به سرانجام برسد؟»
پرستاران چیزی برای از دست دادن ندارند
دبیر کل خانه پرستار توضیح می‌دهد: «پرستاران نجیب‌ترین قشری هستند که سال‌هاست تنها به خاطر اینکه سلامت بیماران به خطر نیفتد در برابر تمام بی‌عدالتی‌ها و اجرا نشدن قوانین و... سکوت کرده‌اند. آن‌ها هر بار که معترض شدند مسئولان به آن‌ها وعده دادند و پرستاران با اینکه می‌دانستند این وعده‌ها اجرایی نخواهد شد باز هم به سر کار خود بازگشتند؛ اما این بار آن‌ها دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند.»
تا قبل از این اعتراضات هم بیمارستان‌ها کمبود شدید پرستار داشتند
شریفی‌مقدم با بیان این مطلب که مدت‌هاست بیمارستان‌های دولتی با کمبود نیروی پرستار مواجه‌اند می‌گوید: «تمام بیمارستان‌هایی که طی سه سال اخیر افتتاح یا بخش‌هایی به آن‌ها اضافه شده است به دلیل همین کمبود نیروی پرستار به بهره‌برداری کامل نرسیده‌اند. تجهیزات فراهم است، چون از طریق خرید آن‌ها افراد می‌توانند به منفعت‌های مالی برسند، اما تامین نیروی انسانی به دلیل اینکه منفعتی ندارد همیشه در محاق می‌ماند.»
او ادامه می‌دهد: «در حال حاضر مطالبات پرستاران روی هم انباشته شده است. این بی‌توجهی و بی‌مسئولیتی مربوط به مسئولان ادوار گذشته است، همین مساله باعث شده بین پرستاران و مسئولان به‌ویژه در وزارت بهداشت و درمان دیوار بی‌اعتمادی کشیده شود.»
۵ مطالبه پرستاران همگی قانونی است
دبیر کل خانه پرستار می‌گوید: «هر پنج مطالبه پرستاران از تعرفه‌گذاری خدمات درمانی تا حذف اضافه‌کار اجباری، از فوق‌العاده خاص تا اجرای قانون بهره‌وری و اهمیت به معیشت تماماً در چارچوب قانون لحاظ شده است، اما طی سال‌های متمادی مسئولان به بهانه‌های مختلف از اجرای این قوانین شانه خالی کرده‌اند.»
هر ماه ۲۰۰ پرستار مهاجرت می‌کنند
تمام این اتفاقات در شرایطی رخ می‌دهد که هر ماه بین ۱۵۰ تا ۲۰۰ پرستار از کشور مهاجرت می‌کنند. بسیاری از آن‌ها به یک دلیل عمده این راه را انتخاب می‌کنند و آن هم برخورداری از شرایط بهتر برای معیشت و زندگی است. همین الان پرستاری که در ایران حقوقش بین ۲۰۰ تا ۲۵۰ دلار است اگر به کشور آلمان برود، حداقل ماهانه ۲ هزار و ۵۰۰ یورو دریافتی خواهد داشت که البته بعد از گذشت ۶ ماه این مبلغ به سه هزار و ۵۰۰ یورو افزایش می‌یابد.»
شریفی‌مقدم با اشاره به این مطلب ادامه می‌دهد: «با این اوصاف آیا واقعاً انگیزه‌ای برای ماندن پرستاران در کشور و کار در شرایط سخت و رعایت نشدن قوانین همراه با فشار کاری بالا و نداشتن حداقل‌های رفاهی باقی می‌ماند؟»
تهدید جامعه پرستاری چه مشکلی را حل می‌کند؟
دبیرکل خانه پرستار با اشاره به تماس‌های مکرر حراست دانشگاه‌ها با پرستاران و تهدید آن‌ها به بازگشت به کار می‌گوید: «پرستاران صنفی می‌گویند مسئولان به جای اینکه دنبال راه‌حلی برای رفع این مشکلات باشند قصد دارند با سیاسی و امنیتی کردن این اعتراضات یک بار دیگر پرستاران را به سکوت وا دارند.»
او اضافه می‌کند: «واقعاً تهدید جامعه پرستاری چه مشکلی را حل می‌کند؟ اینکه پرستاران با نارضایتی مجبور شوند به کار خود ادامه دهند، اینکه کیفیت خدمات ارائه‌شده به بیماران هر روز پایین‌تر از روز قبل باشد یا در نهایت عطای این شغل را به لقایش ببخشند و ترک کار کنند و خانه‌نشین شوند این‌ها نتیجه تهدید و ارعاب پرستاران است. با این روش هیچ مشکلی حل‌وفصل نمی‌شود.»
محمد شریفی‌مقدم در پایان می‌گوید: «امیدواریم از امروز که دکتر ظفرقندی سکان هدایت وزارت بهداشت و درمان را در دست می‌گیرد شرایط برای پرستاران به گونه‌ای دیگر رقم بخورد و بنای رفع مشکلات و تبعیض‌ها گذاشته شود؛ مشکل پرستاران ساختار پوسیده و فروپاشیده وزارت بهداشت و درمان است که در هیچ کجای دنیا چنین وضعیتی را شاهد نخواهیم بود. این ساختار نیازمند جراحی و اصلاح اساسی است. همه جای دنیا پرستاران موقعیت متفاوتی دارند چراکه با جان انسان‌ها سروکار دارند و مسئولان حوزه بهداشت و درمان سعی می‌کنند بهترین شرایط را برای آن‌ها فراهم کنند. مساله‌ای که در ایران سال‌هاست فراموش شده و نه‌تن‌ها هیچ توجهی به پرستاران نمی‌شود که حقوق قانونی آن‌ها نیز نادیده گرفته می‌شود و به اجرا درنمی‌آید.»
