وفاق با احزاب؟ یا همه مردم؟ مراقب نفاق هم باشید
با وزیری یا دولتی کارمی کنند، در ظاهر همراه هستند، ولی در باطن خر خودشان را می‌رانند. یک گروه از این‌ها مختلس و رشوه بگیر و اهل پارتی بازی هستند، ولی گروه دیگری وابستگی قلبی با گروه‌های مخالف دولت دارند.
این نفاق هم از سود جویان برمی آید و هم با افرادی که با توجیه و تقیه و حتی توسل به توریه و نفوذ کار‌ها را بر خلاف مشی دولت به پیش می‌برند.
آقای پزشکیان که شعار وفاق می‌دهند باید توجه دقیقی به این دوگروه داشته باشند.
اگر نگاهی به فرایند چینش وزرا و معاونین رییس جمهور بیندازید در جریان گزینش آن‌ها همه نظر‌ها و تحلیل‌ها به انتخاب افراد از نظر جناح بندی و یا قومی و مذهبی معطوف بود نه استقلال و توسعه گرایی و وطن پرستی آن ها.
تا این جای کار را می‌توان با اغماض پذیرفت هرچند رئیس جمهور باید به افراد منتصب که منتسب به احزاب و جناح‌های غیر طرفدار هستند به عنوان خودی تحت نظر نگاه کند تا خدای ناکرده نفاق و دورویی کسی باعث گذاشتن چوب لای چرخ دولت نشود.
اما بد نیست اولا دولت پیمانی محکم با مردم غیر حزبی و غیر جناحی ببندد و آن‌ها را مدنظر قرار دهد، با آن‌ها وفاق داشته باشد. نیاز سنجی پیوسته برای مردم داشته باشد و خواسته‌های آن‌ها از حکومت و دولت را جمع بندی کند و در جهت نیل به آن‌ها بکوشد. ثانیا کارگروهی دائمی برای شناخت استعداد و توانایی مدیریت افراد مستقل در نظام اجرایی کشور تشکیل دهد، آن‌ها که دلشان برای توسعه و پیشرفت کشور می‌تپد را شناسایی کند و زمینه رشد و ارتقاء شغلی آن‌ها را فراهم کند.
توجه داشته باشیم که کشور ما حدود۹۰ میلیون نفر جمعیت دارد نه چند هزار فرد حزبی.
