محمدرضا عارف معاون اول ریاست جمهوری در مراسم اجلاس روسای دانشگاههای کشور عنوان کرد: در نشستی که در دانشگاه در دوره قبل داشتیم این تصمیم را گرفتیم که با توجه به فرهنگی بودن انقلابمان معروفترین و مخوفترین زندان قبل از انقلاب را به دانشگاه تبدیل کنیم که در دولت هم تصویب شد که زندان اوین به دانشگاههای شهید بهشتی و علوم پزشکی شهید بهشتی واگذار شود که پراکندگی فیزیکی زیادی هر دو داشتند.
وی با بیان اینکه این تصمیمات اگر به دنبالش پیگیری جدی باشد حل میشود، عنوان کرد: مصوبه دولت قانونی و جدی بود و در سال اول منابعی برای آن گذاشتیم، ولی به دلایلی اجرا نشد.
معاون اول رئیسجمهور خاطرنشان کرد: آمادگی داریم مصوبه واگذاری زندان اوین به دانشگاه را به کمک آقای سیمایی صراف احیا کنیم و این به نفع کشور است و پیام خوبی را به دنیا میدهیم که زندان را به دانشگاه تبدیل میکنیم و در عین حال مشکلات این دانشگاه هم کاهش پیدا میکند. از عمر این مصوبه ۲۱ سال میگذرد از نوجوانی عبور کرده امیدواریم به پیری نرسد.
عارف در بخش دیگری از صحبتهای خود با اشاره به موضوع ناترازیها گفت: ناترازیهای مختلفی در بخشهای مختلف داریم در اقتصاد با یک مساله جدی ناترازی مواجه هستیم. در سال گذشته تراز تجاری ما ۱۷ میلیارد دلار منفی بوده است.
وی افزود: ۵۰ میلیارد دلار صادرات غیر از نفت داشتیم ۶۷ میلیارد دلار واردات. کسری که الان در وسط سال با آن مواجه هستیم حدود هزار همت است.
معاون اول رئیسجمهور گفت: آیا امکان اظهارنظر و طرح بیحاشیه مسائل مختلف در دانشگاهه را داریم یا خیر؟، چقدر به کرسی آزاد اندیشی که مورد اهتمام مقام معظم رهبری است، عمل کردیم؟ انتظار ما از این نشستها این است که به مسائل کلان در زمینه اقتصاد و مسائل اجتماعی و فرهنگی پرداخته شود. روسای دانشگاهها دا در دو دهه گذشته بسیار محافظه کار شده اند.
وی افزود: آیا توانستیم در ارتباط با چالشهای فرهنگی و اجتماعی همسو با مردم پیش برویم؟ آیا در پاسخگویی به مسائل فرهنگی و اجتماعی موفق بوده ایم؟ با چه چالشها و بحرانهای فرهنگی و اجتماعی روبرو هستیم هنر ما متاسفانه پاک کردن صورت مساله است یا اگر بخواهیم یک مقدار بدبینانه نگاه کنیم هنر ما برخوردهای امنیتی است فضایی که متاسفانه طی چند سال اخیر در دانشگاهها حاکم بوده فضای امنیتی بوده است؛ همه ما نگرانیم.
عارف عنوان کرد: با کمال معذرت رؤسای دانشگاهها در دو دهه اخیر بسیار محافظه کار شدهاند. در دوره قبل حداقل هر سه ماه یکبار نامهای را از سوی برخی اساتید دانشگاه دریافت میکردیم که مطالبه جدیدکرده بودند و عموما هم جواب داده میشد سال گذشته به رؤسای چند دانشگاه بزرگ گفتم آن امضاها کجا رفت؟ سال ۱۴۰۰ با سال ۱۳۸۲ چه تفاوتی کرده است؟ آن مطالبات و پیگیریها کجا رفت؟
وی با اشاره به اینکه چقدر ماندگاری و بقا در یک پست و صندلی برای ما ارزشمند است که وظایف ذاتی خودمان و وظایف اجتماعی خودمان را کنار را بگذاریم؟ گفت: دانشگاه صرفا وظیفه تولید علم و تربیت دانشجو را ندارد؛ در فرمایش رهبر انقلاب وظیفه سوم نیز تعریف شده که از آن غفلت نکردیم. دانشگاه هنوز خوشبختانه مرجعیت خود را در بین مردم از دست نداده و هنوز اعتماد استاد و دانشگاه در جامعه بالاست. چقدر از این مساله استفاده کردیم؟ اگر غفلت و تعلل کنیم و محافظه کار شویم آیا اعتماد و احترام استاد و دانشگاه حفظ خواهد شد؟ قطعا اینطور نیست.
خبر در حال تکمیل میباشد...