با همه نقد‌ها جوکر همچنان تاثیر گذار است
فیلم «جوکر ۲» با کارگردانی تاد فیلیپس و بازگشت واکین فینیکس در نقش آرتور فلک (جوکر)، به یکی از مورد انتظارترین فیلم‌های سال تبدیل شد. پس از موفقیت عظیم اولین قسمت «جوکر» در سال ۲۰۱۹ که با نگاهی متفاوت به داستان شخصیت نمادین جوکر، تحسین‌های فراوانی را برانگیخت، ادامه این فیلم نیز به سرعت مورد توجه مخاطبان و منتقدان قرار گرفت.
فیلم «جوکر ۲» از همان ابتدا انتظارات بالایی را ایجاد کرد. موفقیت اولین فیلم، استانداردهای خاصی را برای ادامه آن تعریف کرد و طرفداران امیدوار بودند که این فیلم نیز بتواند همان تاثیر عمیق روان‌شناختی را برجای بگذارد. منتقدان عمدتا به تم‌های تیره و روان‌شناختی فیلم و عمق شخصیت‌پردازی واکین فینیکس پرداخته‌اند.
یکی از نکات برجسته فیلم، بازی واکین فینیکس است که بار دیگر توانسته به زیبایی از پیچیدگی‌های روانی شخصیت جوکر پرده بردارد. آرتور فلک، فردی آسیب‌دیده از جامعه‌ای است که او را به حاشیه رانده و در نهایت او را به جنون کشانده است. فینیکس با نمایش طیفی از احساسات، از اضطراب و ترس گرفته تا خشم و انتقام، تماشاگر را در عمق ذهن این شخصیت گمشده فرو می‌برد.
نکته‌ای که منتقدان بر آن تاکید کرده‌اند، لحن تیره و ناخوشایند فیلم است. تاد فیلیپس در این فیلم هم مانند قسمت اول، از فضای شاد و امیدبخش فاصله می‌گیرد و به دنیای تاریک و ناامیدکننده‌ای می‌پردازد که در آن هر لحظه می‌تواند فردی مانند آرتور فلک به یک شخصیت خطرناک و مرگبار تبدیل شود. این دیدگاه نسبت به جامعه مدرن، با وجود برخی انتقادها، همچنان جذابیت خاصی برای تماشاگران دارد.
منتقدان همچنین از فیلمبرداری و طراحی صحنه فیلم تحسین کرده‌اند. نورپردازی‌های سرد و سایه‌های سنگین به خوبی جو ناامیدکننده فیلم را منعکس می‌کند. صحنه‌های داخلی و خیابان‌های پر از تنش شهری، به خوبی حس فشار و تنگنای روانی آرتور را منتقل می‌کند.
اما برخی منتقدان انتقادات خود را نیز مطرح کرده‌اند. یکی از مواردی که به‌طور گسترده مورد بحث قرار گرفته، این است که «جوکر ۲» به شدت به موفقیت فیلم اول متکی است و نوآوری‌های چندانی در داستان یا شخصیت‌پردازی به همراه ندارد. در واقع، برخی معتقدند که فیلم بیش از حد بر کلیشه‌های آشنای شخصیت‌های ضدقهرمان تکیه کرده و به همان مسیر‌های تکراری روان‌شناختی پرداخته است.
از سوی دیگر، برخی منتقدان به پیام‌های اجتماعی فیلم اشاره کرده‌اند. «جوکر ۲» نیز همچنان مانند فیلم اول به موضوعات مهم اجتماعی مانند نابرابری، بی‌عدالتی و بی‌اعتنایی جامعه به افرادی که در لبه فروپاشی روانی هستند، می‌پردازد. اما برخی معتقدند که این پیام‌ها گاهی بیش از حد مستقیم و ساده‌لوحانه ارایه می‌شوند و در نتیجه عمق کمتری نسبت به قسمت اول دارند.
با این حال، یکی از نکات مثبت فیلم، موسیقی هیلدور گودنادوتیر است که به خوبی توانسته تنش‌ها و درام فیلم را با موسیقی‌های خاص و سنگین همراه کند. موسیقی در «جوکر ۲» نه تنها همراه‌کننده صحنه‌هاست، بلکه در برخی لحظات خود تبدیل به عنصری از داستان‌سرایی می‌شود.
در نهایت، «جوکر ۲» با وجود برخی انتقادات، همچنان اثری قدرتمند است که می‌تواند مخاطبان خود را به چالش بکشد. بازی واکین فینیکس، کارگردانی تاد فیلیپس و فضای تیره و غم‌انگیز فیلم همگی دست به دست هم داده‌اند تا ادامه‌ای شایسته برای «جوکر» ۲۰۱۹ ایجاد کنند. اگرچه شاید برخی تماشاگران به دنبال نوآوری بیشتری در داستان بوده باشند، اما «جوکر ۲» همچنان توانسته تاثیرگذاری خود را حفظ کند و به عنوان یکی از آثار مهم سینمای معاصر مطرح شود.
