چه بر سر نیوشا ضیغمی و الهام حمیدی آمد؟ هردویشان جزو بااستعدادهای دهه هشتاد بودند. الهام حمیدی متولد آذر ۵۶ بود و نیوشا ضیغمی متولد تیرماه ۵۹ (یک کم بیشتر میزنند، ولی قبول همان ۵۹) در دهه هشتاد نشان دادن بازیگرهای بدی نیستند. الهام حمیدی با گهوارهای برای مادر و بعد هم با فیلم خیلی دور خیلی نزدیک درخشید و کاندیدا شد و حایزه گرفت. تندیس و حافظ و حتی سیمرغ. نیوشا ضیغمی هم که اگر فضای مجازی مثل یک دهه بعد بود میتوانست نقش طناز طباطبایی را در تسخیر دل جوانان مملکت ایفا کند. او بازیگر خوبی بود که در فیلمهایی مثل حس پنهان و شوریده تواناییهای خود را نشان داده بود و نامزد سیمرغ و تندیس شده بود.
اما از اواخر همین دهه هشتاد آنها قطب نمای خود را گم کردند. شرایط باقی ماندن در سطح اول بازیگران سینما را فراموش کردند. هنر بازیگری رادستکم رفتند و حاشیههای آن را مثل شهرت و پول و معاشرت، جدی گرفتند. بیشتر در ایونتها ظاهر میشدند و رستورانها و عکسهای رنگی رنگی دسته جمعی با بقیه بازیگران همرده خود و بیشتر نگران عکس هایشان بودند و نشستها و ضیافتهایی که بازرگانان و تاجران بیشتر از سینماگران در آنها حضور داشتند و مقایسه اتومبیل هایشان و برندهایشان. این داستان به شکلی مشابه شاید برای شیلا خداداد هم تکرار شده باشد، اما خداداد مدیریت هوشمندانه تری از خود نشان داد.
حاصل این شد که حالا از مارکت سینمای ایران دور شده اند. هردویشان در مصاحبهها بخشی از این محرومیت را به مسائلی مثل ازدواج و بچه دار شدن منتسب کرده اند، اما واقعیت این است که افول ستاره آنها قبل از ازدواجشان کلید خورده بود. آنها در دهه نود دیگر بازیگرهای خوبی نبودند. این واقعیتی است که نمیشود چشم بر آن بست؛ و مهمتر ازآن عمر است که سوار بر قطار زمان با سرعت در حال گذر است.
امیدواریم هردوی این دو بازیگر به سطح اول سینمای ایران بازگردند.