آنچه در پایان هفته سیزدهم لیگ برتر برای استقلال برجا ماند چیزی نبود جز افسوس و تاسف بابت دو مساوی متوالی مقابل تیمهایی که میتوانست آنها را به راحتی شکست بدهد، اما این کار را نکرد.
با نگاهی به مسابقات هفته سیزدهم و دوازدهم لیگ برتر مشخص میشود تیمهای صدرنشین بالای جدولی در این دو هفته امتیازات زیادی را از دست دادند.
اگر استقلال میتوانست در این دو هفته هر دو بازی خود مقابل گل گهر سیرجان و آلومینیوم اراک را با پیروزی پشت سر بگذارد حالا به جای ۱۶ امتیاز با ۴ امتیاز بیشتر ۲۰ امتیازی بود و خودش را به نزدیکی چهار تیم بالای جدول ردهبندی لیگ برتر رسانده بود.
استقلال در شرایطی این ۴ امتیاز را از دست داد که همه کارشناسان و پیشکسوتان استقلالی معتقدند اگر این تیم مهاجم تمام کننده خوبی در نوک خط حملهاش داشت میتوانست با به ثمر رساندن ضربات آخر و رسیدن به گل این موفقیت را به دست بیاورد و بازیهایش را با برد حداقلی به پایان برساند.
قطعاً پیتسو موسیمانه در این ارتباط از همه بیشتر ناراحت است، چون میخواست استقلال را تا پایان نیم فصل به شرایطی برساند که در دور برگشت بتواند با اتکا بر آن جایگاه استقلال را به جایگاه واقعیاش یعنی بالای جدول برگرداند، اما حالا و با توجه به اینکه تنها دو بازی تا پایان نیم فصل برای استقلال و سرمربیاش باقی مانده پر کردن فاصله ۱۲ امتیازی تا صدر جدول برای استقلال قطعاً غیر ممکن و محال است.
با توجه به نتایج رقم خورده در دو هفته اخیر و شکست خانگی تراکتور همچنین تساوی سپاهان و باخت پرسپولیس وضعیتی در پیش روی استقلال قرار گرفت که بیش از همیشه نسبت به نتایجی که برایش رقم خورده حسرت میخورد. دیدار مقابل چادرملو تازه لیگ برتری شده و سپاهان صدر جدولی قطعاً دو چالش بزرگ برای استقلال و بازیکنانش خواهد بود که عبور از این دو تیم و کسب هر ۶ امتیاز شرایط استقلال در جدول را تا حد زیادی بهبود میبخشد، اما باز هم هرگز دست شان به جایگاه پرسپولیس، تیم چهارم جدول که ۲۳ امتیازی است هم نمیرسد.