مهدی طارمی یک خط عقب‌تر در اینتر؛ مهاجم جدید چراغ سبز نشان داد!
گاتزتا دلواسپرت نوشت؛ دل سانتیاگو کاسترو این روز‌ها پر از احساس است، اما ذهنش فراتر از بیست سالگی‌اش عمل می‌کند. «توریتو»ی کوچک آرژانتینی، درخشش حال را زندگی می‌کند و در عین حال، آینده‌ای درخشان‌تر را هدف گرفته. او می‌توانست در هر جای دنیا باشد، اما آینده‌اش را در میلان می‌بیند؛ در تیم نراتزوری.
صرف‌نظر از نتیجه، اولین بازی‌اش با پیراهن آلبی‌سلسته لحظه‌ای عاشقانه بود؛ خاطره‌ای ماندگار برای خودش و افتخاری برای خانواده‌اش در باشگاه ولز، ال فورتین حومه‌ی بوئنوس آیرس. این افتخار، در کنار صعود بولونیای محبوبش به جمع مدعیان لیگ قهرمانان، حال‌وهوای کاسترو را دگرگون کرده. نسیمی که او را به مرحله‌ی بعدی مسیر حرفه‌ای‌اش می‌رساند.
در آغاز، اینتر تیم محبوب اوست؛ موضوعی که برای همه روشن است—از جمله دو باشگاهی که احتمالاً به‌زودی وارد مذاکره‌ای جدی خواهند شد.
گرچه انتقال به اینتر تنها گزینه‌ی پیش روی کاسترو نیست، اما قطعاً مطلوب‌ترین گزینه برای اوست—و این علاقه، دوطرفه است. اما عاشقانه‌کردن این رابطه، آسان نخواهد بود. بولونیا قیمت سنگینی تعیین کرده: ۴۰ میلیون یورو، و چشم‌انتظار مزایده‌ای احتمالی است. با این حال، خواست بازیکن می‌تواند همه‌چیز را تغییر دهد.
اینتر هم ابزار‌هایی برای چانه‌زنی دارد: از جمله بند بازخرید ۱۲ میلیونی برای جووانی فابیان، و البته نامی جذاب برای بولونیا—کریستیان آس‌لانی، هافبکی که هم وینچنزو ایتالیانو و هم جووانی سارتوری به‌شدت به او علاقه دارند. بولونیا در ژانویه هم برای او چراغ سبز نشان داده بود. شاید این مسیر آلبانیایی و آرژانتینی به یک نقطه‌ی مشترک برسند.
لقب «توریتو» بی‌دلیل نیست—کاسترو نشانه‌هایی از لائوتاروی جدید دارد. او حالا نخستین پیراهن ملی‌اش را در چمدان گذاشته تا وارد سنتناریوی مونته‌ویدئو شود؛ جایی که دیدار اروگوئه و آرژانتین تنها یک بازی نیست، بلکه «کلاسیکویی» افسانه‌ای‌ست. او شاید سه‌شنبه در مونومنتال هم بدرخشد، مقابل رقیب همیشگی: برزیل.
چنین تجربه‌هایی نصیب بازیکنانی خاص می‌شود، و کاسترو یکی از آنهاست. سقف پیشرفت او هنوز مشخص نیست، و این چیزی‌ست که مدیران اینتر را جذب کرده. در ویاله دلا لیبرازیونه، جایی که اوکتری مسیر آینده را ترسیم می‌کند، به‌دنبال استعداد‌هایی هستند که هم در کوتاه‌مدت و هم در بلندمدت بدرخشند.
کاسترو با این مسیر هماهنگ است و خودش هم پیام روشنی فرستاده: ارتباطش با لائوتارو در هفته‌های اخیر قوی‌تر شده، و اینتری‌ها می‌دانند چنین الگو‌هایی تا چه اندازه در تصمیم‌گیری بازیکنان تأثیر دارند. جالب اینکه مصدومیت لائوتارو، ممکن است شانس حضور سانتیاگو در ترکیب آلبی‌سلسته را بالا ببرد.
در نهایت، سانتیاگو آینده‌ای شبیه لائوتارو در اینتر برای خودش تصور می‌کند. می‌داند که جای شکستن دوگانه‌ی «تولا» ساده نیست، اما به همان اندازه می‌خواهد همان مسیر را طی کند. البته عشقش به بولونیا همچنان باقی‌ست: تتوی برج ماراتونا روی ساق پای چپش پاک نمی‌شود—نماد قدردانی او از باشگاهی که به او میدان داد. حتی اگر جایگاه چهارم بولونیا اندکی او را مردد کرده باشد، ذهن «توریتو» روشن است: چه در محوطه‌ی جریمه، چه در رؤیاهایش، مقصد میلان است.
