افول بیرانوند؛ حواشی بیشتر از تمرکز در مستطیل سبز
علیرضا بیرانوند، دروازه‌بان باتجربه تیم ملی، در ۵ بازی اخیر ۷ گل دریافت کرده و بیش از آنکه تمرکز کافی داشته باشد، اسیر حواشی خارج از زمین شده است.
علیرضا بیرانوند در ۵ بازی اخیر تیم ملی ۷ گل خورده و بیشتر از اینکه تمرکز کافی داشته باشد، اسیر حواشی شده است.
وقتی می‌خواهیم درباره علیرضا بیرانوند حرفی بزنیم، از پسوند «باتجربه» استفاده می‌کنیم. اصلاً این پسوند از کجا می‌آید و به چه بازیکنانی باید گفت پخته و باتجربه؟ بیرانوند به واسطه حضور تقریباً ۱۲ ساله در اردو‌های تیم ملی، یکی از قدیمی‌ترین بازیکنان به شمار می‌رود و شامل این موضوع می‌شود. دروازه‌بانی که ۱۰ سال از این ۱۲ سال را در ترکیب اصلی گذرانده و به جز مقطعی که امیر عابدزاده درون دروازه ایستاد، اغلب بی‌رقیب بوده است.
در ۳۲ سالگی و بعد از نزدیک به ۸۰ بازی ملی، دیگر نمی‌توانیم بپذیریم که بیرانوند، شبیه به یک دروازه‌بان جوان عمل کند، ری‌اکشن نشان بدهد و اسیر حواشی شود. کافی است به عملکرد یکی دو ماه اخیر او نگاهی بیندازیم. بیرانوند در تراکتور هرگز آن دروازه‌بان کم‌اشتباه سابق نبوده و بعضاً گل‌های عجیبی را نیز دریافت کرده است. نمونه‌اش، بازی با الخالدیه در تبریز یا بازی برگشت برابر التعاون در عربستان!
تراکتور در لیگ برتر صدرنشین است و به همین دلیل، عملکرد نه چندان قابل دفاع بیرانوند، آنچنان که باید به چشم نیامده و پشت نتایج تیم تبریزی پنهان مانده است. هواداران تراکتور معتقدند بیرانوند تمرکز خود را از دست داده و بیشتر از اینکه به فوتبال فکر کند، درگیر حواشی جدایی از پرسپولیس و رأی کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال شده است. ادعایی که پر بیراه نیست و آن را در عملکرد بیرانوند، نه تنها با پیراهن تراکتور که در ترکیب تیم ملی هم شاهد هستیم.
کافی است نگاهی به نتایج تیم ملی در ۵ بازی اخیر بیندازیم. ابتدا بازی با قطر در ورزشگاه اختصاصی باشگاه الاهلی در دبی. ایران، ۴ بر یک رقیب خود را شکست داد و بیرانوند نتوانست دروازه خود را بسته نگه دارد. بازی بعدی، تقابل با کره‌شمالی بود که دروازه‌بان تراکتور، این بار ۲ گل خورد؛ هر چند ایران توانست حریف نه چندان معتبر خود را ۳ بر ۲ شکست بدهد.
برابر قرقیزستان، اتفاقات بازی با کره‌شمالی تکرار شد؛ ایران به سختی و با نتیجه ۳ بر ۲ حریف را شکست داد و باز هم بیرانوند نتوانست ناجی دروازه تیم ملی شود. در ۵ بازی اخیر، تنها دیداری که بیرانوند در آن موفق به ثبت کلین‌شیت شده، بازی با امارات در روز سی‌ام اسفندماه ۱۴۰۳ بود که او به دروازه خود قفل زد و گلی دریافت نکرد.
در روز صعود ایران به جام جهانی ۲۰۲۶، باز هم شاهد باز شدن دروازه تیم ملی بودیم. بیرانوند ۲ بار تسلیم ستاره‌های جوان ازبکستان شد و در نهایت بازی با تساوی ۲ بر ۲ به پایان رسید. حالا تیم ملی، عنوان بهترین خط دفاع گروه را از دست داده و در این بخش با ۷ گل خورده، با امارات و ازبکستان شریک است.
آمار بیرانوند هم در ۵ بازی اخیر عجیب و غیر قابل دفاع است. او ۷ گل خورده و تنها یک کلین‌شیت را به نام خود ثبت کرده است. او تحت فشار است، به‌خصوص بعد از انتقال عجیب از پرسپولیس به تراکتور. در ورزشگاه همچنان به او می‌تازند و بیرانوند را با الفاظ گوناگون خطاب می‌کنند و همین مسأله روی عملکرد دروازه‌بان شماره یک تیم ملی اثر گذاشته است.
همه اینها درست، بازیکن وقتی ناسزا می‌شنود ناخواداگاه برای دقایقی تمرکز خود را از دست می‌دهد، اما تجربه کجای کار ایستاده؟ آیا معنی تجربه این نیست که یک دروازه‌بان ۳۲ ساله بتواند بر حواشی غلبه کند و بعد از ۱۰ سال بازی در ترکیب اصلی، آنها را پس بزند و با تمرکز کامل درون دروازه بایستد. بیرانوند، دروازه‌بان جوانی نیست که با یک تلنگر، استرس بگیرد، به حواشی سلام کند و عملکردی دور از انتظار ارائه بدهد.
گویی که بیرانوند «تجربه‌اش» را در خانه جا گذاشته و بدون این موجودی مهم و حیاتی، راهی زمین فوتبال شده است. او باید در مسیری خلاف حواشی حرکت کند که اگر جز این باشد، قطعاً شاهد ادامه روند رو به افول او خواهیم بود. اتفاقی که هم به ضرر تیم ملی تمام می‌شود و هم تراکتور که امید بسیاری دارد تا اولین قهرمانی در لیگ برتر را تجربه کند.
