تابلوی «حمایت» استاد فرشچیان مرمت شد
از مجموعه سعدآباد، عملیات مرمت و ساماندهی تابلوی فاخر «حمایت» اثر استاد محمود فرشچیان در مجموعه فرهنگی‌تاریخی سعدآباد با موفقیت به پایان رسید؛ این اثر که در سال ۱۳۷۸ با تکنیک اکریلیک و در ابعاد ۵۰ در ۸۱ سانتی‌متر خلق شده، نمادی از حمایت مادرانه و پناه گرفتن آهو، به‌عنوان نماد مظلومیت، در آغوش بانویی مهربان است. استفاده از رنگ‌های گرم در این اثر، بار عاطفی آن را دوچندان کرده است.
تکیه‌گاه مقوایی اثر، پاسپارتو و قاب آن بر اثر گذر زمان و عوامل محیطی دچار اعوجاج و تاب‌خوردگی شده بود و فرایند مرمت این تابلو در زمستان ۱۴۰۳ با بررسی‌های فنی، ساختاری و آسیب‌شناسی آغاز شد.
در گام نخست، اجزای ناپایدار قاب جدا شد و تابیدگی تکیه‌گاه به‌شیوه‌ای کاملاً غیرتخریبی اصلاح شد. قاب چوبی تقویت و لایه رنگی آن به روش طلاچسبانی موزون‌سازی شد. سپس، یک لایه محافظ گلیز با ضخامت ۷۰ میکرون روی قاب قرار گرفت. همچنین شیشه محافظ اثر تعویض و از شیشه استاندارد ضد UV و ضد بازتاب مخصوص آثار تاریخی استفاده شد.
پاسپارتو نیز اسیدزدایی، استحکام‌بخشی و با لایه‌های فری‌اسید بازسازی شد تا استقرار اثر در آن بدون تنش و کاملاً پایدار باشد. در پشت تابلو، سه لایه صلب شامل دو لایه مقوای فری‌اسید و یک لایه فوم نصب و با استفاده از دو قید چوبی، میانه کار تقویت شد تا از تاب‌خوردگی مجدد جلوگیری شود. برای جلوگیری از نفوذ گردوغبار، لایه گردگیر در اطراف قاب نصب و کیت هنگر استاندارد شامل کابل فولادی روکش‌دار با بست آلومینیومی و حلقه آویز در پشت اثر تعبیه شد.
واحد مرمت مجموعه فرهنگی‌تاریخی سعدآباد، با نظارت روزانه بر ۱۵ موزه فعال، نقشی کلیدی در حفظ آثار تاریخی و هنری ایفا می‌کند. این واحد ضمن مرمت مستمر، به پایش شرایط محیطی، پیشگیری از آسیب‌ها و حفظ اصالت آثار متعهد است.
موزه هنر‌های زیبا در سعدآباد، که مجموعه‌ای از تابلو‌های کلاسیک و معاصر را در خود جای داده، دارای واحد مرمت مستقل است. تابلو‌های نقاشی از حساس‌ترین آثار هنری محسوب می‌شوند و کوچک‌ترین اختلال در شرایط نگهداری می‌تواند به ترک‌خوردگی، تغییر رنگ یا پوسته‌شدن اثر منجر شود. از این‌رو، مرمت در این واحد با تجهیزات دقیق و تحت نظارت کارشناسان خبره انجام می‌شود.
فرآیند مرمت در سعدآباد، صرفاً یک اقدام فنی نیست؛ بلکه بخشی از راهبرد ملی برای حفظ هویت فرهنگی و بصری ایران به‌شمار می‌رود. استمرار این تلاش‌ها نیازمند حمایت، برنامه‌ریزی علمی و افزایش آگاهی عمومی درباره اهمیت میراث فرهنگی است.
