در پی اظهارات جدید فاطمه مهاجرانی، سخنگوی دولت پزشکیان، درباره قطعی برق، بار دیگر نگاهها به خوزستان معطوف شد؛ استانی که هرساله در گرمای طاقتفرسا و شرجی بالا، یکی از آسیبپذیرترین مناطق کشور در برابر خاموشیها است.
مهاجرانی درباره ناترازی انرژی در کشور و قطعی برق گفته است: «درخصوص قطعیهای برق که بعضا تا دو نوبت در روز انجام میشود، به صورت رسمی عذر خواهی میکنیم. دولت دوست ندارد از واژه ناترازی استفاده کند. ناگریز هستیم که از این واژه استفاده کنیم و راهی جز پذیرش واقعیت نداریم».
اگرچه عذرخواهی کاری پسندیده است، اما بازی باکلمات درد مردم خوزستان را دوا نمیکند. گرمای خوزستان آزار دهنده است و نمیتوان بدون سیستمهای سرمایشی آن را تحمل کرد.
اگر چه خاموشیها یک برنامه سراسری است و همه مردم کشور با تحمل قطع برق درحال همکاری با دولت هستند، اما مگر میشود قطع برق در دمای ۲۰ درجه را با قطع برق در دمای ۵۰ درجه، یکسان دانست؟!
بازنگری در شیوه توزیع خاموشیها
کارشناسان انرژی بر ضرورت بازنگری در شیوه توزیع خاموشیها تاکید دارند، به طور مثال علی رحیمی، کارشناس مدیریت انرژی، معتقد است: «عدالت بهمعنای مساوات نیست. تصمیمگیری در خصوص خاموشیها باید بر پایه شرایط اقلیمی و حساسیتهای انسانی هر منطقه باشد بنابراین توجه به گرمای طاقتفرسای خوزستان یک عامل حیاتی در این تصمیمگیری است و باید باور داشت که قطع برق در گرمای «خرما پزان» خوزستان عادلانه نیست».
قطعی مکرر برق در شهرستانهای خوزستان موجب گلایه و نارضایتی شدید مردم شده و برخی بیماران نیازمند تجهیزات برقی، سالمندان و کودکان، بیشترین آسیب را متحمل شدهاند.
عساکره یکی از شهروندان اهوازی معتقد است: «دولت نباید برق را در خوزستان قطع کند، چون با این کار رنجی را به مردم تحمیل میکند که سخت و غیرقابل تحمل است، رنجی که سبب کاهش رضایتمندی مردم میشود».
عذرخواهی درمان نیست
عذرخواهی دولت درمانگر مشکلات خوزستانیها به هنگام قطع برق نیست. دولت باید راه چاره دیگری به غیر از حرف درمانی پیدا کند. عدالت منطقهای در تصمیمگیریها باید در نظر گرفته شود تا نگاه دولت به مسئله خاموشیها، نگاهی انسانی، اقلیمی و واقعگرایانه باشد؛ نگاهی که شرایط خاص هر منطقه را در اولویت قرار دهد.