بمب رئال برای ضربه نهایی به بارسلونا
یکی از مسائل بحث‌برانگیز در مورد احتمال پیوستن نیکو ویلیامز به رئال مادرید، موضوع مهره تکراری است. این موضوع در نظرسنجی گسترده مارکا با بیش از ۲۰۰۰۰۰ مشارکت‌کننده مطرح شد و از زمانی که این خبر منتشر شد، در محافل و بحث‌های هواداری نیز به آن اشاره شده است: پست نیکو ویلیامز در تیم پر شده است.
اما انگار این موضوع برای فلورنتینو پرز چندان اهمیتی ندارد. رئیس باشگاه زمانی بکام را برای بازی در همان پست فیگو به تیم آورد. لوئیس فیگو در نهایت مجبور به تغییر پست شد، سبک بازی‌اش تغییر کرد و شاید خستگی ناشی از این موضوع در انتقالش به اینتر بی‌تأثیر نبود. در تنظیمات تاکتیکی، حتی بکام در نهایت به‌عنوان هافبک میانی بازی کرد.
دوره‌ای دیگر بود که فلورنتینو به جذب بازیکنان هجومی پشت مهاجمان علاقه‌مند شد. تیم پر از بازیکنانی بود که نقطه قوتشان بازی در پشت سر مهاجمان بود. این موضوع هیچ‌گاه پرز را نگران نکرد. شایعه‌ای وجود دارد که او گفته بود اگر همه بازیکنان در یک پست جا نمی‌شوند، یکی را به‌عنوان لیبرو قرار دهید!
درست است که پست فرضی نیکو ویلیامز در رئال مادرید شلوغ است. وینیسیوس در آن منطقه بازی می‌کند، این پست همیشه مورد علاقه امباپه بوده و حتی رودریگو هم در سمت چپ بهتر عمل کرده است. این یک معمای تاکتیکی است که ژابی آلونسو می‌تواند آن را حل کند. بازیکنان خوب هیچ‌گاه اضافی نیستند.
این انتقال می‌تواند کمبود‌های دیگری را جبران کند. نیکو ویلیامز چهره‌ای بی‌نقص دارد، در تیم ملی بازی می‌کند، یکی از بهترین بازیکنان یورو بود و می‌تواند در لیگ ملت‌های بعدی نیز بدرخشد. او حتی می‌تواند به‌نوعی رقیب لامین یامال باشد. رئال مادرید با این انتقال می‌تواند مانع از آن شود که در آینده بارسلونا با حضور این دو بازیکن قدرتمندتر شود و از نظر روایت رسانه‌ای برتری پیدا کند. یا اینکه یکی از رقبای اصلی در لیگ قهرمانان با بازیکنی تقویت شود که از نظر اعتبار، خوب، جذاب و مقرون‌به‌صرفه است.
شاید این بار تکرار یک مهره منطقی‌تر باشد. رئال مادرید به بازیکنان خوب نیاز دارد و علاوه بر آن، به بازیکنانی که محبوب باشند. این خودش یک کمبود است.
