تا ده روز پیش از جام جهانی، فیفا پایگاههای تمرینی تیمها در آمریکا را تأیید نکرد. این تأخیر شگفتانگیز بود، زیرا پیشنهادهای مکانهای تمرینی از ماهها قبل روی میز بود. با این حال، مشکلی در این زمینه وجود داشت که به مسائل مالی مربوط میشد: فیفا تنها روزانه ۱۵ هزار یورو به هر تیم برای اجاره امکانات پرداخت میکند. مبلغی بسیار ناچیز.
به همین دلیل، بسیاری از باشگاهها در دانشگاهها تمرین میکنند، نه در امکانات ورزشی درجه یک. به عنوان مثال، منچسترسیتی. تیم پپ گواردیولا در بوکا راتون، پالم بیچ، نزدیک میامی مستقر شده و در دانشگاه لین تمرین میکند؛ مکانی آرام و راحت، اما به دور از تجملات بزرگی که پروژه سیتیزنها به آن عادت دارد.
مبلغی که فیفا برای هزینههای روزانه تخصیص داده، بسیار کم است، بهویژه، چون باید هزینههای امنیتی تأمین شود و در برخی موارد حتی نیاز به بهبود امکانات است. برای مثال، رئال مادرید چند چادر پیشساخته نصب کرده تا بتواند بهخوبی به رسانهها و تعهداتش رسیدگی کند. این هزینهها را خودش پرداخت کرده است.
منچسترسیتی موقعیت مکانی را به تجملات ترجیح داد. تیم گواردیولا در فیلادلفیا اولین بازی خود را انجام میدهد، سپس در آتلانتا بازی میکند و مرحله گروهی را در اورلاندو به پایان میرساند، جایی که به احتمال زیاد بازی مرحله یکهشتم نهایی و حتی یکچهارم نهایی را نیز در صورت صدرنشینی در گروه و صعود به مراحل بعدی برگزار خواهد کرد. به همین دلیل، پالم بیچ، که اتفاقاً انتخاب رئال مادرید هم بود، گزینهای مطلوب به شمار میرفت.
سیتی در استادیوم زیبای بابی کمپبل در دانشگاه تمرین میکند؛ استادیومی با امکانات روشنایی، سکوهای سرپوشیده و ظرفیت ۵۰۰ نفر. این هفته، این مکان به رنگها و نشان باشگاه مزین شد.
اسکات سینگر، شهردار بوکا راتون، روزی که مشخص شد سیتی در شهر او تمرین خواهد کرد، بسیار هیجانزده بود: «با خوشحالی اعلام میکنیم که منچسترسیتی، قهرمان کنونی این تورنمنت، در دانشگاه لین تمرین خواهد کرد. متشکریم!»
بنابراین، بدون امکانات بزرگی که بازیکنان سیتی معمولاً در مجموعه ورزشی مجلل خود کنار استادیوم اتحاد از آن برخوردارند، تیم انگلیسی برای اولین بازی خود مقابل ویداد کازابلانکا در فردا آماده میشود. هالند، رودریگو و همه بازیکنان حضور دارند. آنها در واقع به دانشگاه بازگشتهاند؛ مکانی خاص که در آن برای فتح جام جهانی آماده میشوند.