بیانیه جمعی از موزه‌داران ایران پیرامون نقض آشکار حقوق بین‌الملل و آسیب به میراث فرهنگی
ما جمعی از موزه‌داران ایران در روز‌هایی این چنین تلخ، وظیفه تاریخی و اخلاقی خود می‌داند که بی‌پرده، فریاد اعتراض خود را در برابر نقض گسترده حقوق بشر، تجاوز به قوانین جنگ، و آسیب مستقیم به مردم و میراث فرهنگی سرزمین پرافتخار ایران اعلام نماید.
در بحبوحه‌ی حملاتی که شهروندان بی‌دفاع، کودکان، زنان، هنرمندان و شهروندان عادی را به کام مرگ کشانده، شاهد ویرانی‌هایی جبران‌ناپذیر در حوزه‌ی فرهنگی نیز هستیم؛ موزه‌هایی که سال‌ها با تلاش وعشق حفظ شده‌اند، اکنون در سایه‌ی ترس، یا به ورطه‌ی تعطیلی کشیده شده یا در معرض نابودی قرار دارند. آثار تاریخی که زبان گویای تمدن وهمزیستی ملت‌ها هستند، هدف بی‌پروای حملاتی قرار گرفته‌اند که هیچ توجیه حقوقی یا اخلاقی برای آنها نمی‌توان یافت. بر اساس کنوانسیون‌های بین‌المللی- از جمله کنوانسیون ۱۹۵۴ لاهه درباره‌ی حفاظت از میراث فرهنگی در جریان درگیری‌های مسلحانه و پروتکل‌های الحاقی آن هرگونه تعرض، تخریب، یا استفاده نظامی از اماکن فرهنگی، جنایت جنگی محسوب می‌شود. ما، با صراحت اعلام می‌کنیم که حملات اخیر رژیم اسرائیل نه‌تنها جان انسان‌های بی‌گناه را گرفته، بلکه به‌صورت مستقیم ناقض این قوانین و تعهدات جهانی بوده است.
سکوت مجامع سیاسی وبین‌المللی در قبال آغاز و استمرار این جنگ، برای ما به عنوان کنشگران فرهنگی و حافظان تاریخ، غیرقابل‌پذیرش است. ما از نهاد‌های مستقل فرهنگی، علمی واجتماعی جهان تقاضا داریم که با عبور از این سکوت سنگین، در مقابل این فجایع، موضعی قاطع و روشن اتخاذ کنند.
ما، موزه‌داران ایرانی، نگهبانان حافظه‌ی تاریخی مردمانی هستیم که هزاران سال در این سرزمین زیسته‌اند وآثاری را از خود به جا نهاده‌اند که از گفت‌وگوی میان تمدن‌ها، همزیستی میان ادیان وتلاش برای صلح حکایت دارد.
امروز که این ارزش‌ها مورد هجوم قرار گرفته‌اند خاموشی وجدان جهانی جایی ندارد؛ بنابراین از سازمان‌های بین‌المللی، همچون شورای بین‌المللی موزه‌ها (ایکوم)، یونسکو، شورای جهانی بنا‌ها ومحوطه‌ها (ایکوموس) ومرکز بین‌المللی مطالعه، حفاظت ومرمت اموال فرهنگی (ایکروم) انتظار می‌رود که با قاطعیت، از جامعه‌ی پایبند به حفظ میراث فرهنگی جهان، بخواهند تا این نقض آشکار تعهدات بین‌المللی را محکوم وروند آن را متوقف سازد چرا که عدم واکنش به چنین شرایطی، به معنای پذیرش ضمنی آن است. موزه، جایگاه روایت، نمایش، حفظ ونگهداری از گذشته است تا مأمنی برای آینده باشد. اگر امروز از ارزش‌های فرهنگی دفاع نشود فردا برای آیندگان به این منظور چیزی باقی نخواهد ماند.
همراهی این نهاد‌ها تنها حمایت از مردم ایران نیست، بلکه دفاع از اصول بنیادین فرهنگ، حافظه جمعی واخلاق جهانی است.
به عنوان حافظان تاریخ، سکوت در برابر تحریف، تخریب و تحقیر جایز نیست بنابراین این بیانیه برآمده از تعهدی تاریخی باید تلقی شود به این امید که حقیقت، صلح وعدالت بر جهل، خشونت وبی‌تفاوتی پیروز گردد.
